ԱՆ
Ա
ճւսշակ
ուէւեցոզ
ւՐտքի
սլաուզներ,
որոնց
էՐԷՀ
մ՛իայ՛ն
կր՛նայ
երեւա՛ն
գալ
ազգի
ւ/լլ
ի՚նքՊւայատուկ
լլնգՀաՊւուր
՛
նկարաւք
իր՛ն
ա
մտքիՊւ
տոՀմայիՊյ
ձեւր,
որո՛նք
ւՐաս՛նաւ ււ–
րութեամ՚բ
մր եւ
աՊւձՊւակա՚ն
գոյէավ
մ՛ր
ՀԻՏ
Ե
սլիաի
ւղիաակաւ
սրե՛ն
1
ի^՚վ՚ր
մ՛տաւորակա՛ն
զարգացման
ւոտրեգրութիւնՊւերու1։
մ՚ԷՀ։
ԿԱՐՕ
ԼԱՐՏԱՇԷՍ
ՅԱՐՈԻ֊ԹԻհՆԵԱՆ)
Մալկարա, 1895
Պ–
Հ
ա
յ Ղ
ա
՚ 0 ՚
Հ
ա
բէ
շք՛ան
«
Հանգէս
Ամ–
սօրեայոի
1922
թ՛ Փետր.
—
Մ արտ
մ՛իաց­
եալ
Համ՛արէ
մէՀ
եւ ապա
աո ւսՊւձի՚ն տետ­
րակով
Հրատարակել
է
Լեւո՚ն
Գ.ի , Հեթ
ում
Ավւ
որգիՊւ)
Աաղմ՚ոստրտհի
մ՛ունր ա՛ն կարՊւ
երր
կարեւոր
յիշատակարաՊւՊւերի
ՊւմսւնաՀ սեւու­
թեամբ
Լ2)։ *Էլ խաւոր
յիշատակարա՛նի
Հա֊
մ՚աձայՊւ
ստացողն
Է Աասասւ ահ ասէր
ար­
քայՊւ
Հայոց,
թ աղսււ որն
ԼԷո՚ն
պայաւլատ
ել ժաււաՊւգաւոր
թագի
թ աւրաւ սրաթ
I, ա՛նս
Հայկազեսւնս
զարմի»,
՛՛
րի
Հրամ՝ ւսՊւով
եւ
գրուահ՜
է
9
էԼԲ֊=12ՏՅ
թ՜ուի՛ն։
Աազմոոա–
րա՚նր
զարզ արա
ահ
է
՚՚
կ՚էբՊւազարգերով,
զարգագրերով
եւ
լ ա սսհւցքի
զարգերով,
բայց
Պւաել
մ՛ի ամբոզՀակաՊւ
Պմլարով,
որ
Աստուահ՜ահ^իՊւՊւ
է Յիսուս
գրկի՛ն,
Պատահ՜
մ եհ՜ եւ ւիտււաւոր
բազկտթ՜ոսի
վերայ,
խա–
չաէլՊւքում
է
սւՀ կոզմից
Նունկ
չսքահ՜
մ ի
աղօթարար
ա՛նձի,
որի
գլխի՛ն
մակագրր–
ուահ՜
է,
«
Աստուահ՜աքէի՚ն
/
Պր-ՀտՊւէս
/
$Լսւնււ–
էէէ՚ս
քեղ
յաՊւձՊւի))։
Այ"
սլատկերր
գրտ–
Պյւսւմ
է ձեոազ
րի
սկզբում՝:
ՀԷՊւց
աոաՀիՊւ
ակ՛նարկ
ից
մ՛եր
մ՝ ԷՀ
կաս կահ
է զարթՊւում՛
պատկերի
և "կգ
բՊ՚ա–
զարգերի
կամ՝ զարգագրերի
արուեստաւորի
(1)
Տյեռադիրո այժմ՛ ժա ք Մաթոսեանի սեպ­
հականութիւնն ե։
(2)
Սաղմոսարան. — Գրուած Լեւոն Գ.
թագաւորի Տամար ( 2ԼԲ = 1 2 8 3 ) ։ Վիեննա, 1922։
աՊւձի Պայ՚նութեաՊւ
Պւկատմ՚ամ՚բ,
պատկերի
ւսրու ե սար
ՊւմաՊւ է մեղ լաւ
յայտՊւի,
բազ–
մա շխատ
եւ աազանգաւոր
մ
աՊւրա՚նկարիչ
Սարգիս
Պիտուկի
արուեստի՛ն,
աթոռի
եւ
պատկերի
շրՀաՊւակի
ղարգարսւնքր,
թրււ֊
չուն՚ների
պատկերաւորում՚ր
Ասւոսւահ
ահՊւի
գլխի
երկու
կոզմից,
է՛՛՛՛յ
ո
ա սալ ել
եւս
ՀաՊւէս
ՏԼանսլերի
եւ Հրեշտա/չների
գէմ՚քե–
րր,
մասամբ
եւ
Աստուահահ՚նի
՚
է է ^ ՚ Ք Է Է
կատարսւահ
այՊւպիսի
մ ի ոճով,
որ
յատուկ
է Ա արգիս
Պիհ՜ակի՚ն.
իսկ
րՊւգՀակառակՊւ
սկզ բՊւազարգերՊւ
ու զարգագրերր
տարբեր
եՊյ Պւորա
զարգագրութեան
ո՜ճից,
զ սրա
Հետ
եւ Ո-ի մէ9
ձեւացրաձ
գէմ՚քր։
Պի­
հ՜ակի
սլաակերագրութեաՊւ
մ՝ ԷՀ
գիմ՚ագհ՜ե–
րր որոշ եՊւ, շե շտուահ՜,
մ՛ի քիչ խիստ,
ի՚՚կ
Ր-ի
մ՝ ԷՀ
եզահ՜
գէմքր
Հարթ,
իա Լա լա -
ցրահ՜, քաղցր
մեղկ
գեղեցկութեամ՛բ։
Այս
կաոկտհՊւ
աւելի
եւս
Հաստատուն
կերսլարաՊւք
է ստա՛նում՝,
երբ Հա՛նէս ՏՀաՊւս–
լերի
աՊւձՊ/աւորութիւ1ւՊւ
եՊւք կամ՛ե՛նում՛
ո֊
րոշել,
ՊւոյՊւաՊւու1։
ՀաՊւսլէր
ուէւէր
ԼեւոՊւ Դ.,
«
ՅտՊւէո
իրիցաՊյց)),
որի
ՀաՊւսլերութ՜եաՊւ
ժամ՛ա՛նակ
Աիկիլիացիք
սաացաՊւ
իրեՊւց
պարգեւագիրր՝
«
ի
Հա յոց
մեճաց
թուի՛ն
23(1)՛
Աոյ՚ն
ԼեւոՊ,
Գվւ՚ն
Պմլարել
է
մ՛եր
Աարգիսլլ
( 2 ) .
ՀԷՊւց
թագաւորի
կոզքիՊւ
(1)
Ալիօան. Սիսուան. 365։
(2)
Անդ. 481. տես եւ 235։
Fonds A.R.A.M