4
ԱՆԱՀԻՏ
մեր
Հււէնրային
Հասսւաաա
ի1 իլ1ւնեքաւ՛ն
ել
Համար
կոչում՛ եւ րնգունակութիւն
ամէն
անՀատական
կեանքին
կերպերուն
մ՝ ԷՀ եր– չլա՛ն
չեն։
11
շխա»հւսւծ
րէւթերցումներն
ու
Հանկաբեր
բարւոքոլէքներ
մտցնելու
Հա֊
մտաւորական
աքնութիւէք1ւելա
հն որ այգ
մար,
անՀրաժեշտ
Է որ Յարութեա՛ն
ու րէւգունա/լութեան
մ՚ԷՀ
օր ւՐր
կեանքի
զարգացման
գիմ՝ ենք,
տրամ՛աբանելու
ել
իւնզ իրնհրա՚էւ
աւլողէ
րմբււնսւմին
կաւ/ար
զ ւաււա ,%/, ր րՂւելու
Հի՛ն կանոնականս։
խ իւ՛ն֊
գիտա/լցութ
լ
իւնլլ
ոլիաի
արթնցնեն,
զ աղա­
նք, րր լքանելով։
Բաւական
չէ՝ արգէն
որ
ւիարներսւ
մ՛շուշին
ու
աարաաւՐախ՚եան
մինչեւ
Հաւ մ՛տքի
բոնաղ ատուած
կրաւո–
վրայ
գալւնսւն
արշալոյսի
մր շէկ
՚ "
շ " մ / ~
րականա
խ
Լ
եաւՐբ
ւՐր ապրեցան
իւսրՀողներր,
ներն ու ճ՜իրանի
շաոայլէւերր
ցսւնելով,—
ծ՜թռած՜ նոր իրականութիւ1ւներու
եւ մաւՐ-
ու Ասր նոր /լերպարսՏՀւավախութհնէ
մրան–
ււ ո ա աճ
վսեմ
ոլթիւններու
աոՀեւ
խունկ
ցրնելով։
—
Գաղափարներու
եւ էմ՛բոնում
-
Տ՜խելով։
Հասարակաւք
կարծ՜իքր,
—
^/՚Ի շ՛"՜ ներա
էլաօրաաօ
ւՐր, կ՚րսէք,
ուր ասարկա–
ղակրաաու
թիւն
ւՐր, որ անգիտակից
ւսնա–
ներր
որոշ շրՀագիծ՜
ու ոլայճաս
գծ՜ագլաւ–
կա/լան
կարծ՜իքներւ
շարունակական
եւ
թիւէւ
ունին, եւ
կը,
անտեղի
կրկնութիւնն
է պարզապէս
ինճի
կուղէ
գի
մ՛ ել
մ՛արգ,
յստակ
ուղիի ./՛ր
Համ՛ար,—րաւական
է որչափ մ՝տաւորական
ճայրն
է
ապահովապէս։
նուիրապեաութիւէւներու
անսրբագրելի
տաս–
Այ՛՛
°Ր/1՛ ^րր
երիտասաբգութեան
(
ւաբանեայ//
մ՝ր աուՀեւ
խոնարՀեցուց
նոր միաքր,
ուռճացմ՛ան
եւ զարգացմ՛ան,
գա–
միտքերր։
Այսօր
մ՛ենք կր թողունք
զէնքր
ղաւիարներու
ասատութեան
եւ գիաակցա–
գաււնալ
մ՛եղի
ւէէմ՝ եւս, բայց
մաաւսրա–
կան
բարեշրՀութեան
օրէնքին
բերմ՛ամբ
ինչ որ ա յ ս սլաՀուս
մ տանողներու
շատ
սլւլտի/լ
խումբի
մր կր սլտակւսԴւր՝
վ""1/ձ
«
Հասարակաց
կարծիքին))
՚
^՚Է
Հ
^ "՛եղ
ու1ւե–
նալու
վի ճա/լուած՜
է ։
Անշուշտ
Անաթոլ
Յքրանսի
նւ/՚ոա
չենք
րսեր թ՜է լաւութեան
մ՚ԷՀ՛—ւէաղաւիտրներու
իւ/՝ացա/լան,
բարոյական
ու
ֆիզիքական
ուսումներով,—
ամ՛էն բան, ամ՛էն
երեւոյթ
ու
ամ՛էն
եղելութիւն
սէէւքնն ագատ
ելի է Լ
անոտզաանելի,
թէ
ամ՛էն
ինչ
գոյու­
թեան
իրաւունքն
ունի,
ամ՛էն ինչ
օրինա­
ւոր է, քանի որ աւՐէն
բանի
մ՛ԷՀ
բացար­
ձակ
յտրաբ/ւրտկտնտ
թիւէւ մ՝ր կայ
իրարու
ՀանգԷսլ։
իմ ացականութ
ե ան ա յ ս կատակներն
ու
քւ/՚այքներր,
նրբին
մ՚աած՜ոզ
ի այս ճարտար
սուիեստութ
իւններր
մ՛եղի
Համ՛ար չեն տա­
կաւին։
Ա՚տած՜ւ/՚ան
ոււկեգար
ւ/՚ր
չուէւեցանք
որ սւնկոււՐին
եւ յավւրացոււ/՚ին
զիրկ ր գի
մել ու իրաւուէւք
ուէւենտնք։
ք)արգւսցւււմր,
եւ ւ/՚տաւորական
կեան­
քին
մ՚ԷՀ
\՚
ւ\\ին բացարձակ
գիտտ/լցոլթիւնր
սլէաք է մ՛եղի,
որովՀեաեւ
մ՛աքի
մ՝շսմլին
կան
րմ՚բււնումներու^ւ
Հետեւանքով,
անցնի
ա յ ս վիճակափոխութենէն,
այն օբր
մ՛իայն
ճշմարիտ,
^"՚Է՚Ի
"
լ
արուեստագիտական
յւսւսքլսւթիւենելավ
լեցուն
գրականութիւն
ւՐր
սլիտի
ուէւենսհւք,
այէ։
ատեն
մ՛իայն
կրթական
իէ՚ւ
՚
գիրւլ
իր ամ՛բողջութեան
մ՛ԷՀ
պիտի
լուծ՜ուի,
ու ւՐտած՜ում՚ր,
այնքա՛ն
վտարուած՜
մեր միտքերէն,
տեղ մ՛ր, 1լա–
րեւորագսյն
աեզր
սլիտի
ուէւենայ
մեր ի.
մ՚ացական
աշխարՀին
տրտագրութիւննե
-
բան
մ ԷՀ—եւ
այն ատեն
միայն
ճշմւսր–
տասլէո
արւււեստագէտ
երամիշտներ
եւ
նկարիչներ
սլիտի
ուէւենանք,
"
րք
1'1'
^'քք
գործ՜ին
խորունկ
գիտա/լցսւթետմբ
ոլիաի
աշիւաաին
եւ
գլուխ
֊
գործ՜ոցներ
տր–
տագր
հն։
Ուրեմն
կոչո՛ւմ
երիաասարգութեան։
թ՛ո՛զ
եւրոպացի
նշանաւոր
մտան
ալներով
լեցնեն
իրենց
ուղեզր,
առատօրէն
ա ան­
կախօրէն
լքն գունին
գաղափարներս,
որք
իսկատիպ
ու անձնական
մ՚տածաւմնհբու
եւ
գա տա
օներու
բողբսՀմ՚ան
պիտի
սատարեն,
թոզ
նետուին
մտաւորական
զարգացման
ամէն
ձեւակերւզււլթիւններսւն,
եւ
մ՛եղի
այն
ատեն
միայն
կրնան
տալ
անձնական
Fonds A.R.A.M