ԱՆԱՀԻՏ
39
Սըփըրկիչին
սոԼ
ՐԲԸ
տեսաւ,
ճամբան
գիտցաւ
բերդը
ելաւ։
Հազա րաց
քաշը
բարեւեց,
ՈղԳունեց
ու. զօրքն
օրՀնեց։
Երկու օր սողը
բերդէն
էջաւ,
Եկաւ շիտակ
Սուրբ
Ըստեւիան։
Սուրբ
Մամըսայ
բալիքն
առաւ,
Արգելանաց
ուխտը
տեսաւ,
Կուսանաց
խուցերն
ողջունեց,
Նահատակաց
խաչը
կանգնեց,
Անդաստանի
թափօրն
անցաւ,
Հըրաշափառ
վերադարձաւ։
Ետինքին
Հասաւ Ծովք
քաղաքը,
Արեւմըտուց՝
իր մեծ
վանքը։
Կըյրիճը
գնաց
սուրբը
քուն էր,
Կանանչ
բարձը
գլխուն էր,
Մոմերը
շարոց կը վառէին,
Լոսերը
գլխուն
կամար
էին։
^Ըյրե^Ը
Դըրան
ներս
լուր
ճամբեց,
Սուրբը
ելաւ
զանգակ
զարկեց։
Սսլասաւորն
եկաւ տաճար)։
անցաւ,
Տաճարին
մեծ դուռը
բացաւ։
Կըյրիճը
իր ձինէն
էջաւ,
Հետիններուն
Հրաման
ըրաւ,
Ներս
մըտան,
Հաւատացին.
Ծունկի
չոգան,
Աղօթեցին։
Վարձք
առին
Ու վեր կեցան.
Սուրբն
ըլ
օրՀնեց,
Ուժեղացան։
Տ
իւշմանին
Գէմ
վազեցին,
Աղօթկոմը
՚
Բակուած
ատեն,
Ամպի պէս
որոտացին,
Կայծկլտուկի
պէս
շողացին,
Արսլտնի
պէս
կռուեցան,
Լուսաբացին,
Արեւծագին,
Մեր
սուրբ
երկիրն
ազատեցին։
Բարի
իրկուն
ձեզ
Աս մեր
տունէն,
Օրհնութիւն
ձեզ
Մեր
սուրբերէն,
Արիութիւն
ձեզ
Մեր
քաշերէն
( 6 ) «
Ապիրաա
իր բարելի
գ»ցր
լրացնելուն
Ալէս
գուրդուրագիՆ
շարմուՏուէ
ճաՏրա^
տուաւ
իր
եդրօր
որ սաձկա\ա^> կր սսբւաէր :
Վասիլ,
Տիեւն։։^
ւոեդշ
ՏիեւՅւոՀն
իւոնարՀու–
թեաՏր
կրէլնեց
եղրօր
արաաոսէնութեա՚ն
Հերցին
րա–
րեւի Հեց ւոողևրր եւ
շարունակեց.
Շուշանը,
Օղտան ու Պազօն,
ճինլօն,
Թորօն ու Մարօն,
Դարձը
(7)
թողուցին
եւ փախան,
Եկան
Կըզոց դաշտն
(
Տ )
Հասան։
Կարմիր
Այօն
զայս
տեսաւ,
Գլխաւորին
( 9 )
լուր
տըւաւ։
Գլխաւորը
դուրս
սուրաց,
Կաղնաղբիր
գեղը
գընաց,
Եղելութիւնը
լըւաւ.
Իշխանին
լուր
տրուեցաւ–.
Իշխանը
կառօք
վանք
գընաց,
2
ինը
Հեծաւ
բերդ
գընաց,
Զօրքերն
առաւ
դուրս
ելաւ,
ԹշնամԷին
դէմ
ելաւ։
Սրբոց
բանակը
կանչեց,
Այս ոտանաւորին
մէշ^ յիշուած
վայ­
րերու
աւերակներր,
որոնվյ կր ւքքյան
Ծովվյի
մէշ^, շաաերր
միեւնոյն
անո՚ւններով
կր ճա՚էւ չ -
ցոլին
Նաեւ
աեղի
այլազգի
բնակիչներու
կող–
մէն։
Ասոնց
մասին
առաւել
կր խօսինք
^11 ւ|քը
ե ւ իր գ ա ւ ա
ռա
ր տ ր բ ա ո֊ ը
անուն մեր ա՛սա իւղ
աշխատութեան
մԷՀյ
Կ, Խ.
ւ / ՚
Գարձր
Գաղձ
անուն
ծանօ-ԼԺ
րան^արն
է, որուն
Համար
Ծովեցի
չավւաՀաս
աղշ^իկնե–
րու
խումբերր,
գարնան՝
ոսւքի աակ կ աււէւէին
ադբիւրներու
վազուն
թրերով
Հարուստ
Ծով,րի
լեոներր։
Կ. Խ.
/
Տ) Կղոց դաշւոր
լճակի
թուրերուն
ի7աղած
Ծովվ,ի դաշաերէն
ամենէն
Հարուսար
եղած
է։ Կր կարծեմ
թէ իր անունր
|լու|1|ււ(|
րաոին
աղաւաղուԱե
է, որ կր նշանակէ
ողկոյզներով
լիք,
Հարուստ։
Կ.Խ.
թ ) Մեր Հայրենի
երկրին
մ է լ Հայ կինը
գ լ խ ա ւ ո ր
կր կոչէր իր ամուսինր։
Կ. Խ.
Fonds A.R.A.M