3 2
ԱՆԱՀԻՏ
Ժ Ա Մ Ա Ց Ո Յ Ց Ս
Կարծես
Հիւանդ
մ՝ՐԱայը,
Գուն՝ Հոգատար,
գիշերն
անդուլ
Հսկող
մայր,
Գլխուս
վըրայ,
բարձիս
քով,
Թիք.թաքդ
օրօր ու գորուէ
Բանւորի
խոնջ
մրրաւիին,
Ե
Լ
աւելի՛ն, Հէք բանւորը
բանւորին,
Զուրկ
մըրաւիէ ու նինջէ,
Կը զոՀես
դՈւն անդորրդ
անոր
Հանգիստին։
լ՛իրքերուս
Հետ սեղանիս
զարդն ես միակ,
Ու կեանքիս
երգը
Համակ։
Երբ
յոգնութիւնն
ուսիս շալկած՝
իրիկուան,
Դանդաղաքայլ
ներս կը մտնեմ
սեՊւեաէլէս,
Համակերպած
թշուաո
մարդոյ
երգին պէս,
Երգըդ
խեղճուկ՝
ականջս ի վար
Կ՚իջնէ սրտիս
կոՁդին
վլլրայ։
Ու երբ քալեմ
սենեակիս
մէջ վեր ու վար,
Ըլլամ պառկած
անկողնիս
վրայ
երկարուն,
Միշտ
ունկընդիր
կ՚ըլլամ
քեզ։
Տըղու
մը լա՛լն ես
կարծես։
Գիշերն
յետոյ
կը ծանրանա/
կոպերուն
վրայ
աչուըներուս
յոգնատանջ,
Ինչպէս եւ դուն, յոգնած
ինձ պէս, բայց
միշտ
Հըլու
կոչումիդ,
Գիշերին
մէջ սենեակէս
ներս
Զիս
կ՝օրօրես...
Եւ աււլաՀով թէ
առտուն
Սա բարձրաբերձ
լեռԱեբուն
Ցիլներ7ւ
անՀալ երբ փալվւըլին
արեւով,
Պիտի
ըսես թէ ժամանակն
է արդէն,
Ե
Լ
աշխատանքն
ա՛լ զիս իրեն կը
կանչէ։
Երբ պայուսակը
ձեռքիս, քեզ անոր մէջ
բանտարկած,
Լեռներն
անէ/այ
աշխատանքի
ի
խնդիր,
Գուն անդադար
երգեցիր։
Պա յա սակիս մէջ կաշիէդ՝ ձեոքէս
կախուած,
՛
Շոգեկառքին
դարակին
վրայ,
գլխէս
.
վար,
Ինձ պատմեցիր
աշխատանքի
Հրաշքն
աղուոր.
Ու երբ մոլար
նայուածքներս
լեռներն
ի վեր
թռչէին,
Եւ կամ տարուած՝
նայուածքներէՂւ
էգերուն,
Գուն
չէ՛իր որ
Այդ
ողբագին
թիք.թաքովդ
զիս միշտ
կեանքին
կանչեցիր,
Ու Հիմա
ա՛յսպէս
Հըլու,
Կէս
գիշերի
սենեակիս
խաղաղութեան
ընղմէշէն,
Մեղմ կը քալես
վախնալով
թէ բանւորն
արդեօք
կ՚արթննա՞յ,
Մինչ
Համրօրէ՜հ
սակայն
թիք թաքդ
ըսկեպտիկ
Վարէն
Հոսող սա գետակին
յաւերժութեան
երգին
նըման
անվերջօր/,ն
կ՛ընթանայ»
Fonds A.R.A.M