ԱՆԱՀԻՏ
31
Լէհ.Ւ
ո
*
ք "Դ^
մորթ ուա ծ գաւ ա կն եր ո ւն ա ր–
ցունքներր
կր Հոսին, Հատիկ
Հատիկ,
մարգա­
րիտներու
նւքան, մշտախռով
կատարին
շ ա –
նր կատարելով
խելայեղ,^,
վարր
Հայ աշ­
խարհի
կարաւանր՝
կարմիր
կանանչ
ր եղեգ­
ներով
բեռնաւոր,
ա
ղի արձան
կտրեր
Է ձորին
մէ^, ի ա ես ա Հ աւոր ու֊ բուն աւ եր
եղեռն ին,
որու ղոՀ գնաց իմ ղիւղէւ
անմոռաց,
Կեա՛նք առ, կարաւան,
ես քու
բ է շ Է1ւ
կիդ
ղօղանջին
եմ կարօտ,
աչքերս
արցունքի
լե~
ղի էն եւ ա կա ն^ն եր ս ք ա ղք I,ն ի
*/
ի ա
ժխ որ էն
վւ ճաց ա՛ն։ ԱՀ աւոր սպա Գւղ էն վե ր ա սլրող,
ափ
մր գ ա ւակն երր մեր գի ւ ղ ի
*1
ւ
,
չորս
Հ ո վեր ո ւ
ցրուած
վէանի մրխ լ ե ակն եր.
այ սօր՝
անարգի
անապասէներու
**՚
Է^ կր տոչորին
կանգուն
մր
երկայն
առուակի
մր կարօտով,
այ սօր
դր ժ–
բաղգ ու տարագիր
Հողեակներգ
սիրա կան
ք
///
IIIII
նօ այր ա ծիր
Հ ա րթու թե անց մէ^ շլ մորուն, կր
ա ռ ա պ ին
թ ի գ ւ/՚ր լ՛ ա րձր
/՚//՛ ՚"
կ ի մր կարօ–
վ... այսօր, Լս իմ գիւ ղին յիշատակն
երր
կր պ ա տ մ եւ/՛ իւՐ ^՚րկ ՚" մ հայ
ման կիկի"
եւ
մենք նստած
կուլանք
եղերամայրերու
սլէս
❁
կեա՛նք
ա ո
(
կ ա ր ա ւ ան եւ ղնա՛, պաաւէ՚է մեր
վիշաերու
խորու
թիւնր.
ւ1
՚/,
ր կրած
անիրաւու–
թ ե անց ա Հ ա ւ որ ո ւթիւ
նր... պ ա ամ է պ ա ա
*/*
է
ա
ւղ ի ր ա ա ւէսւրդկութ եան, թէ՝ անունն ալ,
ի^ւ,ր
՚1
է
ալ
ան ո ւշ, օգն ու Հուրր վճիտ, ա մպերու
*՚՚
ԷԷ\
ծրարուած
արծիւի
բոյն մրն էր
ւէ՚եր
գիԼղր,
պա ամ է
թ է անոր
կարօար
՝
մա Հուան
ա
է ս
ցուրտ
թեւերով՝
պլլուած
է մեր իրանին
եւ
մենք ա յգ կարօտով,
ա՛յղ կարօտով
ս/Հա ին­
կած
ենք ղի ա ա պա ոտ,
...
/ /
՚
է կ աչ ք երնիս
րաց
... :
էււդկպ
ՌԵՏՈԻՆԻ
Մ Ո Ւ Ս Ա Յ Ի Ս
Ի րիկուըհէ
իրիկուն,
Գըլուիյըդ
կա իւ
տրտմերես,
Աչքերդ ընդ միշտ
նըւաղուն՝
Խըցիկէս
ներս կր
մտնեսւ
Ու կը նստիս
անխըռով
Հոգիիս մեծ վշտին
քով,
Յետոյ տակաւ առ տա կաւ
՛
Բեղմով
կ՚ըլլայ
ան
գինաի
Գինովութի՛ւնն
Հսգիիս,
0՛
այդ մրրիկը
լըոին,
Մինչ
արցունքներ
կը
թափին
Գորշ
երկինքէն
երագիս։
Տեսայ
մըրա՚վւ
մ՝Հեշտագին՝
Բիրերուս
մէջ անարեւ.
Հոգիիս
մէշ կը
ծորին
Երգեր, գետեր
մշտատեւ։
Ու Հոս անկիւն
մը
կոյսեր
Լուռ ծնկաչոք
կ՚աղօթեն։
՚
Բիչ մը անդին կը պարեն
Իրիկնային
պարիկներ։
Եւ ա՛լ Մուսաււ
ե՚ոն չըկայ–.
Սեղանին
վրայ ուր
ինկայ
Այդ
լուռ
Սոգին կարծես թէ
Թուղթի
մը վրայ
կ՚երեւայ–.
Սկիւտաւ–,
1 9 2 2
7*
ք
Գ Ա Ռ Ն Ո Ւ Կ Ս
՛
Բանի
գառնուկըս
մայէ՛
Լի թախծութեամբ
մ՚անապակ՝
Չ ի թենի
ի շուքին
տակ.
Հոգիս
քեղի
կ՛երազէ։
՛
Բանի
երկինք կը նայի՝
Խոտը
բերնին
ծամելէն,
Հոգւոյս
անՀուն
ուղիէն
Կ՛անցնի
Հոգիս
ծարաւի։
Ու երբ մենիկ կը ննջէ
Անմեղութեամբ
մ՚երկնային,
Հոգիս
քեղի կը կանչէ,
՛
Բանի
գառնուկըս
մայէ
Ջիթենիի
ըստուերին,
Հոգիս
քեղի
կ՛երազէ։
Սկիւտսս–, 1 9 2 2
Fonds A.R.A.M