1 0 4
Ա Ն Ա Հ Ի Տ
ի՞նքն իսկ է շարադրող
կամ Հայացնող
Բիւ–
դանդի
ու. Ագաթ անգ
եզո սի
սլա ա մա կ ան
երկե­
րուն^ ր ււս։ ՛ք՛որայ րի մէկաեղ
գրած վարկած
ին,
թէ
ուրիշներ որ զանոնք
շարադրած
են ԳՈ–
ր իւն էն
րան աք ա դ ութ
ի ւննե ր
ր*1էել ո վ
(
սլ իա ի
Համարձակիմ՝
իմ մասիս՝
անրնդունելի
գտնել,
ամէն
սլարագայի
մէ^, որ Տրղատայ,
Գ՝րիզ
ո
ր/*
եւ Հոիփսիմեանց
պատմութիւնր
եւ մանա­
ւանդ Բիւդ ան դի
սքանչ ելի զործր
*
ուր Հ այ
Հին
գո ւս ան ա կան դիւցազներգութեան
Հ ատ֊
ուած
ն եր գ եր ա զ անց ատդ էս
Հ այ կա կան
արձակի
մր մէ^ ձու լու ա ձ կր զգաց ուին
֊
ք
ւզ ա րզ ա ւղ էս
թարգմանական
երկեր
ըլլան.
թերեւս
Բիւ–
զանդի
էգ ատ մութ իւնր ինչպէս
եւ « Աղա
թ ան­
գեղ ոս»
Հաւաքածուին
պատմական
մասր՝
ու­
նեցած
Ը՛լլան
յոյն
լեզուով
Համառօտ
սկզբնա­
կանէ բնագիրներ,
զոր մեծապէս
րն գլ այն ել ո վ,
շատ
մր գլ՚ուիւներ
իր կողմ է
աւելցնելս
վ
եւ
բնագի
րր
բ ո լ որո Վի ն
Հ ա յ ացն
ել ո վ ՝ ի՛ր մ-
բագրած
է Հա
յ ւ/՚եծատաղանդ
գրող մր՝ որ
թերեւս
Կորիւնն ՝էե Եդիշէն, որ ապաՀովա–
պ էս Վ ա րդանի
ժ ա ման ա կա կից էէր
—
է^՚^
ա
^>
ս
«
Աղա թ՛ան գե ղո ս » ր իւմբագրող
Հեղին ակր ժա­
մանակակից
չէր Տրդատի— ո ր գարուն
գրած
է իր պատմական
քերթուածր,
եւ ո՞վ է։ Շա­
րականներէն
անոնք որ աւանղա
բար Մ
րոպի
եւ– ԱաՀակի
կայ՛
Խորենա ց ի ի կլւ վե­
րադրողին,
իրօ,ր
անոնս
դո՞րոն
են։ Ս ուա -
մեջ րնդարձակ ու ւքանոաքասն ու սումնսաիրու–
թեամ՚բ մր։ Դ,եւոնոի եւ Խոր ենա ցւ ոյ
նոյնա­
ցուին ապացոլցանեյու (ււաքար
Հ. 11կինեանի
բերած պատէւաււաբանութիւննևրթ օանեկան են,
ննարամիտ, եւ յաճախ ռամոդիչ կր բուին; Բայց
կայ կարեւոր կետ ւքր որ կր դժուաաւցնե այդ
նոյնացուեր,
ի՞նչպես սդւ1եցնել 1,եւոնդի դրա­
կան
նինար անձնաւորութեան մեջ բազմաձեւ
նոյակապ դրացետի այն դեդասեր, սեյյենապաշտ,
դիւցացնապաշտ կրակոտ ու արուեստադետ խառ­
նուածքը, նցօր ու ջերմ Տայրենասերի այն ս ո խ
ու ցցուն աննատականա թիւ նր
Ո Ր
Խորենացի
անունով ծպտուած խորհրդաւոր
դրողինն ե.
Դ,եւոնդ ժամանակագիր
ւքրն ե, մինչ
Հայոց
Պատմութեան, Հռխիսիմեանց, ՚Լա ր դ ա վ ա ռի 6ա–
ւլերուն նեզինակր, բազմաթիւ դա-ծերոլ նմուտ
թարդւքանիչր, մեր հին ւքատենադրոլթեան ամենեն
մեծ բաՏաստեւլծներեն եւ ամենեն ծաղկեայ մլւտ–
քեւ-են մին ե...
կալլիոթենէոի
«
Վարք
Աղեքսանղրի
,
ն Խո֊
րենա
ցի՞ն է թարգմանած,
րսա Ա.
.7.
Տաշ–
եանի վարկածին՝
որ Հաւանական
կր
թուի,
թէ
ուրիշ մը» Այո րոլորր
առեղծուածն/.,,
են.
որոնց
լուծման
նուիրաւ"*
ու սա
•//••••֊
սիրութեանց
շեղիսկոյա
մ՛ունին.,,,
ուսում–
նասիրութիւններ
որոնց
ոմանք
մեծարժէք
են եւ խորհուրդներու
աակ
թաքնա ած
ճրշ–
մարտութիւնր
գէթ մասամբ
քօղազերծելու
նպաստած
են արդէն,
բայց դեռ Հնարաւոր չէ
դժբախտաբար
ըսել որ այդ խնդիրներ,,
վերջ­
նական
լուծում ստացած
են։ Այս աղշ՝ամա
ղշ՝֊
ներուն մէ1 լոյս ծագեցնելու
այդ այնքան
շա–
Հեկան ու կարեւոր
զործին
,'
հնտզլեան
իր բա–
ժինր կր բերէ
Կորիւնի
եւ իր
բանաքաղն/,֊
բուն
նուիրուած
իր ուսոււէհասիրու
թիւններով
(
որ
\
Հ\\\\մ)\\Ո\ի
մէչ\ սկսան
երեւա,
՚
եւ «Վարք
Մաշթոցի»ի
այս պատուական
Հրատարակա
-
թեամբ։
Ընդարձակ
քննական
յառաջաբան
մր կր
գտնենք
Հոն՝ բնագրէն
առաջ, ե բնագրին
րն֊
եերացող ու Հետեւող
շարք
մբ
ծանօթազրու–
թիւններ
Հ <( Բառաքննա կան » ,
«
Հալքեւ/՚ատու–
թիւն» եւ «Աեկնողական»
բաժիններով
՚։ ,
հրն–
արդլեան
երեւան կր Հանէ՝
բնադրին իսկ մէկ
.
լչանի
տողերէն
Հետ ե լցնել ո վ՝ թէ
Կորիւ՛ս
Վվւացի
մբն է Հայացած,
Մաշթոցի
ամենէն
սիրելի
1
.1
կարող
աշակերտներէն
մին,
որան
Համար եւ Յովսէվ,
Կաթողիկոսլլ,
իր աշակեր–
տակիցր,
իրե՛ն կր յանձնէ, եւ ոչ ուրիշ ակա­
նաւոր
«
թարգմանչի
ո մր, անզուգական
Վար­
պետին
կենսագրութ
իւնր
շարադրել։
Ինք կր
Հաստատէ
նորանոր
վւաստերով
թէ
«
Վարք
Մաշթոցիոի
րնդարձակ
շարադրութիւնն
է
Կորիւնի
գործը,
(
Համեմատաբար
րնդարձակ,
որովՀետեւ
դժբախաաբար՝
աստուածաբանա­
կան ու միստիքական
երկար ու գեղեցիկ
յա­
ռաջաբանէն
յետոյ՝
բուն կենսազրականր,
որ
գործին
կարեւորագոյնն
մասն է մեզի Հա­
մար, Հակիրճ է, թէեւ
ա՛յնքան
թանկագին,
ժամանակակիցէ
մր դրուած
ամենա վաւեր
սլ­
կան պատմութիւն
րլլալով), եւ Փոքր
Կորիւն,,.
Համառօտուած,
«
պարզուած»
բնագիրը՝
Խորե­
նացի
անունով
ծանօթ
Հեղինակին
կր վերա­
գրէ։
Ինք Կորիւնի
գրչէն
ելած կր
Համարի
Մա/լաբայեցւոց
գրքերուն
թարգմանութիւն,,,
Ագաթանգեղոսի
գրքին մէջ
ղոլ
,
Հ,,,,
,,,
րա<
՚
>,,,
՛՛
Լ՛
Կ/՛ ՛՛՛կտտէ
զանաղ,,,՛,, բաժիններու,
յ
չարան,
պատմութիւն
Տրդատս,,,
վկայարան ա ո սէ -
Կու–
Fonds A.R.A.M