80
ԱՆԱՀԻՏ
կ ո ւթ ե ան,
ս իր ոյ
%
մե ծ ո ւթեան
ք
որ կր փառա–
գա ր դեն
վւ ր ո վան սա էլան
այ լա գան
Հոգամա
սե~
րր
ԱմպրԷօնԷն
Մարթիկ.
1
լ ուգէր
երգել լա֊
ա ին ոգիին
բոլոր
պէս սլի ս ո ւթ ի ւնն ե ր ր
զանոնք
սիրել աա լու եւ իրարու
սիրելի
դարձրնելու
Համար։ ա. հո յ ա յ աագի
րր
մ է^տե/շ
դրած է
լաաին
ցեղին
ուղղուած
իր վ։ եր թ ուած ին մէ^։
Ամբող^
յ ե ղա վւ ո
իյ
ո ւթ ի ւն
–՚
^րն էր՝ խա ղա ղա–
կան եւ լուսաւէա
,
ղ ո ր Ս իսթ
ր ալ
կ*ուզ էր
ի ֊
ր ա կան աց ն ել
մի մի այ ն
բ ա *1։ա ս ա ե ղ հ ո ւթ ե ա մր
։
Մ ի ք է յ օ ^ /
յ
ե
ա
ո
յ . Տոաէ կ
ը
րնորոշէ
ո՚յկի
կ–|գ|ւՆեք.ք,
յեաոյ
փ ա լ ԷՆ III ԼԱ
\
ր - Միսթրալի
քեր­
թուածներուն
ամ են էն
դի ւց ա զն ե ր գա կանր. որ
Ովրա տիոսի
քնարր
Վիրգիձի
քնարին կր մի ա -
որն է, եւ ուր կր գանուի
նա իւ եւ առա ^
Հրա­
շալի դիմառնութիւնն
առ ւիր ո վան սակա՛ւ։
Հոգի՛է։։
Տ ոյց ա ալ ու
Հէս
մա ր արա այ այ ա ո ւթեա
՛
էէ
ձեւերու
այլագ անութի
ւնր
Ս՛իսթրալի
մ՛Էէ*
ա<է
՛
կ՚արտասանէ
նաեւ
«
Լուսնա մուար»
ք
այդ տե­
սակ մր եղե րերգութ
իւնր
որուն
բնաբանր
նր-
ման է Հին օրերու գե ղուՀիներու1ւ
վրայ
Վիլ–
լոնի Պալլաաի
բնաբանին*–
յետոյ
դարձեալ
ՋիԹեՆակ՚սՆք
Հատորէն՝
իւք գ եոե գմսաս
զմայ–
լ ել ի ք երթ ուա ծր, //// անոր մարգարիտն
է։
Լէոն
Տօտէի
բանախօսութեան
վերջին
մա սր ր անա սա եղծին
մտ եր մա կ ա ն
կե ա նք
ին
նուի ր ուա ծ էր։ Ալֆոնս Տոտ է. որ իր բարեկա­
մին
վրայ
այնքան
յօդուած
գրած է
որքան
իր որդին
.
այսի նք ^/ ք ա ռա սուն Հատ.
իւ./ Տ) ա -
||Ա|ցքյէւյ
Ն ա ւ / ա կ Ն ե ր » ֊ ֊ – * ֊ ՛
մէԼ տուած է
Միսթ–
րալի
կենդանագիր
մրոր կարծես
մասնաւո–
ր ա սլ էս Հարիւր ա մեակի
Հ ա նգէ սն եր ո ւ ն Հ ա մ՛ար
գրուած է։ Եւ Հոն զայն
ցոյց
տուած է
Մ
այ–
եանի մէ1՝ քնքուշ
ՀիւրընկԽլ^
իր
գաւառին
պաշտ ուա ծ թաղաւորր
այնքան
զբաղած բա­
նաստեղծութեամբ
որքան
լեգուական
ու ցե­
ղային վերաՀաստատման
իր ճիգով,
ԴՐ^՚լով
^քյլիսյրիժի
գանձը սաուգաբանական
ճշմարիտ
գանձ
լ ա տ ինա կ ան բոլ որ
ց եղ եր ուն
Հ ամար
գ
անզուգական
թումբ
գերմանութեան
արշա­
ւանքին
դէմԼ զբաղած
կազմելու
իր արտա­
կարգ
Արլեան
Մուսէոնր, այդ ա՛յնքան
գեղե­
ցիկ
օրինակր
լատին
կարգին, որ
ա՛յնպիսի
կատարելութիւն
մր կուաայ
Ս՚իսթրալեան
Ք երթ ուա ծներ
ուն։
Մ՝իսթրալ
Մայեանր
ձգած է միմիայն
Հինգ
կամ վեց փախցունք
րնելու
Համար
Փարիզ,
կարճ
վ։ախցունքն
եր
որոնց
միջոցին
էրմէ
չէին
ղա տուիր
Լէոն Տօաէ եւ Փօլ Մ արիէ–
թ օն, անոր
փառքին
խանդաբորբ
փողարր։
Հ ասուն
Հ ա սակի մէ^ ա մուսնա ցած
էր այն
սք ան է ելի դեռատի
ա ղ^կան
Հ ետ դ
ո
ր
մանուկ
ճան չ ցած էր եւ որ իր են
պ ա րգեւ եց
ք
մինչ եւ
խոր
ծ՜երութեան
մէ^
դ
կատարեալ
եր^անկու–
թիւն
մր։
Ու. Լէոն
,
Տ՚
օտէ կր պատմէ իր վերջին
այ­
ցելութիւն
ր Մայեան
(
յիշատա
կեչով
Փէն-Փէր–
տիւ
շունր, բանաստեղծին
սէրր
թռչուններու
գայլայլներուն
Հաս՞ար, անոր
սրտի եւ֊ զգա­
յարանքներ
ու
յաւէրժական
եր ի ա ա սա րդու–
ւնր, անոր
մեռնելու
ատեն
արտասանած
վերջին
խօսքր
«
Ս րբուՀինե՛
րր կր տեսնես",,.» ,
Հանրային
սրտառուչ
սուգր
որով կէս
գիշե­
րին պատաՀած
իր մաՀուան
լուրր
Հա մակեգ
ամբողԼ
գիւդր՝
ժամր
երեքին՝
արշալոյսէն
III11III ^
Յետոյ,
պատերազմին
բերած
րոպէական
խաւարումս
է իր փառքին
վրայ, բայց
անմի–
Լապէս
յետոյ,
արեւմուտէն
ետքի
մեծ
լու–
սարձակոււ՚ա
է խոնարՀող
ար փլոյն,
մինչեւ
անգլօսաքսոն
աշխարՀին
սա Հմանած
այ ր երր ,
Ս՚երետիթի
պէս մեծարժէք
մարդիկ վ,րով ան­
սեր էն կր սորվին
Միոթրալր
լաւ եւս ճաշա­
կելու
Համար։
թի
՝
հ ՝հ ՝հ
Fonds A.R.A.M