ԱՆԱՀԻՏ
57
կիչներուն։
Իր րազ ՏաՀՏոլա
Տիտքը կշ գորհէր
միշտ եւ կըւ գանէր
նորոլթիւննել։
րսելոլ.
առանս
տարակուսի
թանկագին
Էին իր ՏԷն Տի տոզերր,
րայգ ոչ ցանկալի
Հրատարակիչներուն,
որսն ք գոր–
հին արագ տպագրութեան
գէտակն
են : Փորձառու­
թիւնն
ունեցաւ
((
Հանդէս ԱՏսօրեայոի
իյՏրագրու–
թիլնր
է
որ քաջալերելու կա Տար Տեհ Հա
յհ րէնագէար,
յանձն առաւ Հրատարակել
ինչ ինչ իր կարեւոր
գորհերէն : Անոնք
լոյս տեսան
երեքպատիկ եւ
եօթնապատիկ ընդարձակուած։
Եթէ աչք Տր նետենք
Ս արկուարտի
երկասի–
րութիւններու
վրայ, պիաի նկատենք
Հոն Արեւելքր
իր րնգարձակութեաՏրն
ու լտյնութեաՏրր
ւ Ա.սիայի
Հնագոյն
պատՏոլթիլնր
քննութեան
նիւթ
ունին
Հետեւեալ
գրուահքներր,
նուրրուահ
յատկապէս ա–
սորա֊րարհլական
պատմութեան
աղրիւ րներուն եւ
օ՚աՏտնակէսգրոլթեան.
((
Կտեսիտսի
Ասուրական
քրս
(
ճ տ Տ յ ՚ Ո Յ Շ Յ
է16Տ
Ր%է6Տ1ՏՏ,
1895),
((
Իսրայէլական
և Հրէական
պատմութեան
ՀիՏերր»
(
Ր՝ԱՈԼւՅա6Ոէ©
ւտք&շ1ւէւտշհ6ւ՛ ս ոժ յ՚սւ1ւտշհտր Օշտշհւօհէշ,
1897),
((
Ժտ Տան ակ «՚ գրական Հետազօտ
ու
թիւններ ՝»
(
Ըհւ"օոօ1օշ*ւտշհ6 Սոէտրտսշհսո^շո. 1900) •
Կովկաււեան
մոզուիէ։ լսլհհլւա
,
ՏասնաւորասլԷս
թուրք
զեզին
Հնագոյն
շրջանին կր ւիՆրւորերին Հե­
տեւեալ
աշիւտտութիւններր.
((
Հին թուրքերէն
արձանագրութրւններու
մա–
Տանակագրութիւնր»
(
Լ)ւ6
Շ ե է Օ Ո օ1օ
§ 1 6
ճշ\՛
31
էէԱ1՚1սՏ0հ6Ո
ւ Ո Տ օհ ո ք է Շ Ո , 1898),
((
ՊաաՏական
լուսարանութիլններ
Հին թուրվ
երէն
տրձանագրու.
թիւններուն
վերարերեալ
(
ք ք ւ Տ է Օ Ո Տ Շ ե ք 01օՏ Տ6Ո
շս ԼԽՐ
Յւէէսւ
-
ւստօհշո 1ոտշհուէ6ո, 1899),
«
Արեւելեան
թուրքերէն
րարրառներու
ոլսոլՅհասի–
րութէւնք»
(
ՕտէէսՈէւտշհշ
0
աւք1<էտէսււ16ո,
1914),
((
Էայդր1։ի
Պետական
Ս զգագրական-Թտնգա–
րանի Բենին.օ՚ողովահոյքր,
նկարտգրուահ
Հաէւղերձ
ընդարձակ
ներտհութետՏր
ինպաստ
սլատՏութեան
Հիւսիսային
Ափրիկէի վաճառականական
ճանա–
պարՀներու
եւ ազգերու
շարՕ՛ ուՏՈւերոլ»
(1
)
ւ6
1
Խուո–Տօաա1սո§ էԽտ Ւ1
€ւօհտաստ6սատ
(
Խ
Vօ11<^^1աո^^^ ա
Լշւճշո,
1913),
արդիւնք իր
աասնաՏեայ
պաշտօնավարութեան
Ազգագրական
Թանգարանին Տէչ, եւայլե
։
Ս՛եզի ՀաՏար ՏասնաւորասլԷս
Հետաքրքրական
են այն աշիւատութիւններր,
որոնք
նուիրուահ
են
Իրանի եւ Հայաստանի
աշիւտրՀադրութեան
եւ
պատմութեան
։
լ ՚ ( ս
մասնագիտութեան
մէ^ յատկա֊
պէս անմտՀացուց
Մարկուարտ
իր անունր։
Պիտի
ար(քէր երկար լտՏել ալս գրուահներու
քով.
ր՚"<
(
՛/
անձուկ
վայրս երկիւգ կր պատճառէ
անցնիլ
սաՀ–
Տանէն. պիտի դոՀանտՏ
Հարեւանցիկ
ակնարկով։
«
Իրանի պատՏութեան
վերարերեալ
Հետազօ­
տութիւները»
(
Ս ո է 6ք Տ Ա Շհս Ո
§€ Ո
2
ԱՐ 0 6 Տ -
շհւշհէշ
VՕ ո
Ւձւտւո, 1896—1905)
կր զրադին
8
ՈՎՍԷՓ ՄIII՛ Կ (11՝ III՛ Տ
լուս ա րան ել կ ար ւլ ս լւ մ ա ճան ակադրական
ք
լյադաքա–
էլրլւթաէրււհ եւ դրակա՛ն
իւն ւլի րհ Լ լւ, որոնց թուին
մ է ջ
նկաաի ւսոնաաՏ
են նաեւ Հայկական
աւլրիւրներր։
Մարկուարա
աուահ
է
Հոս կարեւոր
նկաւոողու՜
թիւններ
Փա։ սաղս
քՀիւղանղի
.
Ս արարաս - V .
Խորենացւոյ
Պաս։
է)
ու թե ան
,
((
Հազա րասլեա))
Է աււ ի 1ւ
Հայ
Արշակունեաց
Հնաղոթէ սլաաՏութեան
Տասին։
((1՛
րան ի սլաա )ութեան եւ դրո Հաներու
վերարերեալ
էինութիւններր»
( 8
€ 1 Տ 1 ՚Ձ^ 6 2Ա1*
ՕշՏՇեւշեէ©
ԱՈՃ ՏՁ<>€ Հ Օ Ո ՔՐ^Ո, 18&5՛)
կր շոշափեն ի ՏԷչ
այլոց նաեւ Ս . /"որեն աւր
»
յ
արքաչացանկր
։
է՝աչց
Ս արկուարաի
դլուիւ դորհոցր նկաաուէ՜՚ցաւ
((
Նրան–
շաՀր Սաոյէւ՛– էէ ովսի սի I" որ հնամւոյ
Լ\շի։ա
րՀաղրու–
թ եան
Հ
ա ււ* ա <\
ա
§ աթհւ€ ճշտ Բ՚տ. 1\1օտ6տ
ճ ե օ ր ք ո Յ ք ւ ,
1 9 0 1 ) ,
ար կր ՀրաաարակԷր
Լ\շիէւսրՀսպրութեան
Ւրանի
ւէերարերեււ
՚
ւ
Տասր րսա կրկին
իւՏրագրա թե ան եւ
կր լու սարան Էր
իւր ա քան չի ւր անուն
աշիսարՀա–
ւլլւօրհ՚է՛ է,։ սլաաս՚ականօրէն
։ (
էաւ ե լու ահ ական ւ)ա֊
Fonds A.R.A.M