4 4
ԱՆԱՀԻՏ
Ու կը լըսեմ թեւաբախում
մը խորին՝
ԱնՀընարին,
այլուրներուն կարօտով...։
Կը բանտէ ինք իր մէշ կըտուց մը վրդով՝
Երգ մ՛որ չանցնի՜ պիտի սրտէն
եթերին...։
...
Ըսէ՛, սակայն. —սա մեծ գըզուՄս
արփաւէտ՝
Գբզումը չէ" Ոսկեգեղմին, ո՛վ հոգիս...։
ԵԼ դուն
ինչո՞ւ անոր հեղմամբ
չըյագիս՝
Կրկներեւոյթ
տարաշխարհի
մ՝ակընդէտ.. .։
Պատուհանիդ
մօտ, խե՛ղճ մարդ, զո՛ւր կը մտածես...։
Միգակորո՛յս, առագաստով
պատառուն,
Նաւակդ
ինչո՛ւ արկածագրել
խութերուն...։
՚
հէթ պա՛հն ըմպէ, թէ իսկ նաւե՛լ ուխտած
ես...։
ՎԱՀՐԱՄ
ԹԱԹՈՒԼ
Լ է I I Է Ս
Ք է & Ի Ց Ը
լւուռ կուշտ կոչերով սրախոց տէգէն
ու նի­
զակէն,
գունտերէն
ու
ՀրագՂ։գա1լներէն
քարխոց,
փեթ ռկուած
ու
ճեղքււսաւած
բնութենէն
ալ ու վտրստահ՜, եւ այս ամ՛ե­
նով ը գ ե ռ ան սարս՝ կը որսամ՛՛են ու պիտի
պատմ՛են
աւլատու ի/ ենէն ու
ազաաորգինե–
րէ^ւ՛ Այ" աւՐեՀութիւններու
քունը եւ Հու­
նը ^րաւազաններու,
որոնք գիլ գ֊իէ՛ եր.
քեմն զիլ ու ՛լիէ, շառաչ ու Հառաչ՝ խոր
խոռոչներէ,
կրանիթ– կուրծ՜քերէ
Հոսուն ու
յսրգունւ
քանի՛
հ արաւննբ
յագեցուցած–,
ո։յրած՜ ու պապակած
որչա՜փ
շրթնւեր զո­
վացուցած
Հարազատաց
ու աղատաց, եւ
երբեմն ալ վայրենի
ու քորենի
շրթնե–
րու արիւն
փսխու1։քով
աղտեղած ու ժե.
խած։
Հսկայ այս տեսարանները,
որոնք սւՀ
ու սարսավւ աղգտծ են գիտողին ու գրկի–
Հսկայ,
մ՛եծաշուք
ժեռուտ
ու չեչոտ
լեււներու
վիթխարի
վեՀասլար
փռուածքր,
եւ իրենց ա յգ տիտան
կոթ՜ող
ցցու1ւքՊւերու
Հոյակապ
աշտարակս։ շար
։։
արուած՜ք1։ ու
կեցուած՜քը,
յաւիտենական
արձաններն
այո՝ ք1ւութ՜եան տա ճարաց վսեմ՝
կերտուած^֊
քին, ուր կարելի է կարգալ գարերու սլատ*.
ժութիւնը
ա՛յնքան
Հետաքրքրաշարժ
ու
որչա՛փ
յարա շարժ շերաակի ու շեշտակի
շրշումներովն
ու յեզա շրշումներովն.
որոնք
քստմնելի,
յիշատակելի
անցնող
՛
էէ Ալքե­
րով, գէմ՚քերով,
ցարգ,
խոՀերու ու խոր.
Հուլոէներու
առանցքք
կազմ՛ած՜ են ու
՚
ղի–
տի կազմ՛են։
Այ" անխօս, անգօո, այլ ռա­
կայն
կուռ պատռուածքները
կողերու ու
կողմ՝ելաւ
արձանագրերէն
անգիր ու քար.
գիր, եւ յարուշալ։
վ։եռեկտու1։
կուռ ու
Fonds A.R.A.M