26
ԱՆԱՀԻ
Տ
նութէւնը
կր
սլա լափ
Պրոժ եթ՜ե լսէ.
այս
որ անոր տուած
է իր գահն
ու
զօրութ՜էճւը։
Նէլէ իւրացուցած
է "՛յ՛է
տե­
սակէտը
եւ ա՛ւար աակ ծածկած
է
իր
է՚ռր
հաժ ալուճներէն
ժէկը։
Պրոժեթեւո՝
րսա
Նէլէէ՝
աաււասլեալ
ժարգկութէւնն
է. իսկ
Արաժաղգ՝
ոչ չարիքի
վերացական
գաղա­
փարք/ է, ոչ ալ
քրէսաոնէական
րժբււնա֊
ւՐով՝ սէր եւ հոգի Աստուածր,
որուն
անձ­
նաւորութ՜եան
չէր հաւաաար
Շ է էի՛
էր
կրօնքը
ԱԷԼ
ա
լով
աեսակ
ւՐր
հաժաստուա–
ծութ՜էւէւ,
նէւթ՜ասլաշաութենէ
եւ
ամ՛է՛ն
կապէ
ղերձ՜՝
բնութեան
պաշտաժունք
ւՐր
որուճւ առանցքր
բացարձակ
սէրն
էր։
Բռնակալ
ԱրաւՐաղգր
որունւ գէմ՛
Նէ
լի
անէյնայ
պայքար
մ՛ղել
կա աս։յ
Պրոժ ե–
թ՜եւսէ
—
կամ՝ °"արգկութեան
—,
ժարեՂւա–
ցուս՛ն է այն
ըռլ որ օրէնքներուն,
բարքե­
րուն, կրօնայէն,
քաղաքական
կամ՝
լլնկե–
րայէն
հէւտարկութէւններուն,
զորս մ՛արզ իկ
իրե՛նց
ի
ս
կ
ձեո քով
ստեղծած
ու
զ ահ
բարձրացուցած
են եւ կր պաշտեն,
բայց
որոնք, ժաժսհւակէ
հոլովում՛ով
իրե՛նց ՜ճկա ֊
նութիւէհւ
ու կենսսւ
՚
ււակսէ
թէւ՚էւր
կորսնցնե–
լով, կր գաււէահւ
յառտՀգԷժութեսք1ւ
թրշ՜
՛
նամ՛ի եւ ազատութ՜եան
արգելք։
ՆԷ լիի
հալածա՛նք
ր մ՛ար գոց մ՝Է ստեղ­
ծուած
եւ մ՚արգիկր
կեղեքող
այգ ասաուա–
ծին գէմ՝
էր, եւ իր արտժ երգութեան
ԺԷՀ
չէ ուզած
որ ա՛ն ազաաի
անկոււ/՚է
իր զո­
հի՛ս ակարութեաւ/՚բր
կամ՝
վեհանձնու–
թ՜եամ՚րր,
այլ ուզած
է որ փլչի
իր ծան–
րութեաժբ,
կործա՛նի
իր գաւկի՛ն
ձեււքով,
ինչ որ Ծէլիի
մ՛էկ
ուրիշ
է՛՛՛ր
հաւՐողունն
էր, այսինքն
թէ
Հարի ըր
՛
է"""՛ապա՛ր՛ա՛ո՚ւած
է փ՜ճա՛նալ իր ի
ս
կ սասակութեան
սլսսո ձա­
ռաւ,
իր իսկ աուած
պասւղով։
Դորո արարէ կր բաղկա՛նա
յ այս թաա–
րերգութիւէւր։
ԱռաՀինր
Պրռժեթ՜եւսի
ահ֊
ոելի տառապանքը
եւ ունսասան
հաւաաքր
կր ՛ներկայաց՛նէ։
Երր գործողութ՜իլնր
կր
սկսի, երեք հազար աարիէ
ի վեր
Պրոմ՚ե–
թ՜եւս՝ Արամ՝ ազգի հրամ՛անով՝
ար գէ՛ն կախ–
ուած
է
ժայռէն
ու տառասլած,
կրակի
գործածուէԳիւ1ւր
ւՐարգոց սորվեցուցած
րլ–
լալուն
համ՛ար։
Իր ոաքելաւն
քովն
ե՛ն եր.
կու ովկէա՚նագուսարեր,
Պտնթէա
եւ
իօնէ,
որո՛նք
իր ցաւն
ու Ժենութէւնլ
կր
մ՛եզ,
մ՛ե՛ն։
իրե՛նց մ՛եծ
քոյրը
սակայ՛ն, Ասիա,
Պլամ՚եթեւսի
սիրականը,
հեսաւոր
վայրի
ժ ը ԺԷՀ վիշուով
ու կարօտով
կր
աուայաի։
Պրոմ՚եթեւսի
հոգին
ատելութիւն
չունի
այլ
եւս. աաոապւսնքր
իմ՛աստուն
ու րարի ը–
րած
է զէնքը,
առանց սակայն
անոր
կամ֊
քր
ցնցելու։
Վսեմ՝
մ՛ենախօսութեան
մ՛ր
ԺԷՀ ան փափաք
կր յա յանէ
անգամ՝
ւՐր
եւս
լսելու
այն զարհուրելէ
անէծքը
զոր
էնք կարգացած
էր Ար ամ՛ա զգի վրայ,
երբ
ա յս վերջինը
զ ինքը
յաւիտենական
տան­
ջանքի գաաապարաած
էր։ իր կոչը
կո֊՜ղգէ
լեււներուն,
Հուրերուն,
օգին
ու
հովերուէւ,
բայց
ասոնցմ՛է
ոչ ժէկր
կը
համ՛արձակի
զայն
կրէլնել։
Միայն
ոգիներր
կրնան
զայն
անպատիժ վերարաագրել,
բա յց
որովհետեւ
Պրոժեթելս՝
իր անհուն
բարութեամ՛բ՝
չ ի փափաքիր
որ այգ ատելավառ
խօսքերը
իրեն նժանող
ո եւ է ժէկոլ
մ՛ը
շրթու1ւքէն
վերստին
անցնին,
իր հրաժանով՝
Արաւ/՚ազ–
գի ուրուականն
է
որ անգո ւն գէն
կուգայ
եւ կ՚արտասանէ
ա յգ
անէծքը
անգաւ/՛
ժրէւ ալ։
ԱրաւՐաղգ լսած
ր լ լալով
Պրոժեթեւսի
ներոզաւՐիա
արա մ՛ա գրութիւն
ր, իր որսա֊
գաժաւսրր
ՀերժԷսր
կր զրկէ
ոլալէս
զի
Պրոժեթեւսէն
կորզէ
այն
գազանիքը
որ
այնքան
կարեւոր
է
իրեն
համար։
կրբ
ժարգկութեան
ախոյեանը
աժէն
նոր տան–
Հանքի
սպառնալիք
արհամարհելով՝
աե–
՚
Ւ1լ1"Ւ"
լ
Կ1՛
ԿՌ ՚աայ,
ճիւաղներու
լեգէոն­
ներ զուգան
եւ անոր վրայ
կը թափեն
հո­
գեկան
աժէն
կարելի
տանՀանք։
Բայց
ան՝
ժահ ո լ
չափ
տառապելով
հանգերձ՝
տի
յայաներ
գազանիքր
ե չի կորսնցներ
բնաւ
ԻՐ մ"մ"1ւ
։
ճի֊֊աղները
կը մ՛եկնէն
շփոթա֊
հար,
ժէնչ
սէրուն ոգիներ՝
Տէտանէն
քով
կր փութան
զէնքր
սփոփելու։
Ուժասպառ
է Պրոմ՚եթեւս,
բայց
հոգւով
խաղաղ։
Ար­
շալոյսը
ծագէլ
կը սկսէ էր անցուցած
օր­
հասէ ժամ՛երէն
վերՀ,
ժէնչ
ան՝
կարօտը
ԿՐ մ
ա
մ
ա1և
է
Էր սէրուհւսյն
համար,
ու
կր
Fonds A.R.A.M