ԱՆԱՀԻՏ
Ե Ր Է Կ
Գ Ի Շ Ե Ր
Երէկ գիշեր —չեմ գիտեր երէ՞կ էր ան՝ թէ երազ—
Սիրոյ մօտէն ես անցայ,
եղայ ա՛յնքան մօտ,
ա՛յնքան՝
Որ,
ա՛՛յ,
դըպա՜յ իսկ անոր ու ան փախաւ
Հազիւ Հազ
Ու դեռ մաաներըս ծարրած՝ գլէսու պըտոյտ
կ՚ունենան,..։
Երէկ գիշեր, անսահման
սիրոյ
մաշին ի Հաշիւ՝
Ես ժողվեցի իրական, անմահակա՛ն
փշրանքներ,
Որոնց վըրայ
աչուըներս ու շրթունքներս
ալ Հեշտիւ
Մընացին պաՀ մը առկախ, շահերու պէս տարուբեր...։
Երէկ գիշեր, երջանի՛կ
եղայ
միայն
այդքանով.
Երաղհ ու կեանքը
մութին
մէջտեղ եկան քովէ քով.
Կեանքն երազով յորդեցաւ,
ինչպէս երազն ալ կեանքով...։
ԵԼ այսօր բեռ մը կարծես
Հոգիիս մէջ կը տանիմ,
Հոգիիս մէջ ու մարմնիս
բե՛ռ մը գաղտնի,
մըտերիմ,
Որուն տակ
մերթ կը Հեծեմ եւ մերթ, անով, կը
թըռի՚մ...։
1 9 2 4
Ե Գ Ի Պ Տ Ա Կ Ա Ն
Իմ թուխ
Հրեշտա՚կըս
Հիմա —իմ ըսպիտակ
լուսափայլ
Հրեշտակներէս
վերջ այնքան—,
զերդ ջաՀ մը սեւ յասպի սէ
Գուն կը շողաս եւ դիմացդ ես կը մընամ
Հոգեզմայլ,
Գիշերագնաց
ղերդ ճամբորդ մ՛որ շուրջն յանկարծ կը տեսնէ.. .։
Ա՛յդքան
անուշ ջերմութիւն
նայուածքիդ
մէջ ու ժպտիդ,
Ու Հասակիդ մէջ ա՛յդքան
լեցուն,
ճըկուն
ճոխութիւն,
Մարմնոյդ
բոյրին Հետ մըթին, ձայնիդ
ժայթքին Հետ վըՏիտ՝
֊
Ղիս կը խեղդե՛ն
Հեշտութեան
աւագներու տակ
ծըփուն...։
Շաքարեղէգ
մը ինչպէս գետեզեր քէն
կտրըւած՝
–
Բեզ կը տանիմ, դալարա՛ծ, դաշնաւորուա՛ծ
ալ քեզմով,
՚
Բե՚զ, քաղցր անոր պէս ետքէն, անոր պէս կա՚րծըր ու զով,..։
Ու կը խորՀիմ. —թերեւս
Հին աստուածուՀի
եւ աստուած՝
ճապուկ
եղնիկ մը ճերմակ,
սեւուլիկ
ցուլ մը ուժեղ,
Միացած են ու եղած նախածընո՛՚ղքըղ
այստեղ,
Զի անասնոյ
մը պէս սուրբ՝ քեզ կը սիրե՛մ երկիւղած...,
1 9 2 5
ՎԱՀԱՆ
ԹԷ֊ԲԷԵԱՆ
Fonds A.R.A.M