9(5
ԱՆԱՀԻՏ
միշա։
Ռուսերէնի,
գերմաներէնի
եւ
ֆրանսե­
րէնի
քաջածանօթ
դ
3
ով՛Հ անն ի ս ե ան ընաել
էր
եւր ոպա կան Հ ի ն ու նոր մե ծ
բանաստեղծնե–
բ ուն, եւ անոնց
ս՛է ինչ ինչ է չ եր
թարգմանած
է ճարտարօրէն,
ս՛եր լաւ իք ար դ մա նիչ ն եր ուն
*
քէ^ եւս իր պաաուաւոր
աեդր
գրաւելով։
Հայ
մ ա ման ա կա կից
բան ա ս ա ե գծ ո
է
թ ե ան
ո ե ւ Է
ծ ագկաքագ
պիտի
չ յօրինուի
այսուՀեսէել
ա–
ոանց
ՅովՀ ա ն ն ի սեան
ի րնսւ ի ր կա որն եր Էն
մէկ
քաոին
պարուն
ակելու
։
Ագնիւ
ու լուրչ
նկարագիր,
եւ
ճաշակա­
ւոր
մարգ
իր կեանքին
ու գործին
մէչ, ան
իր
քնարը
պատէն
վար չաոաւ
այլ1ա՝ այն օ–
րէն ուր գգաց
որ իր ըսելիքն
րսահ
էր ե թէ
նոր
ուժեր
իր սկսած
գործը
կր
շարունակէին
աւելի
զօրեղ
ու փայլուն
կերպով։
Ւ ՚ ն ք ն իսկ,
վե Հան ձն ու աննախանձ
սր աո գ՝ մե ծ ա ր անք ի
Հ արկը մա ա ոյ ց ա մեն ա՛չ երմ կերպով
Յով Հ ան–
նէս
իժումանեանին
ք
որուն
մէչ կը
տեսնէր
իր մ է աւելի
Հգօր ու լիալիր
բանաս տեգ ծմր։
Ս արդլ։
ճ
Ա՛՛ք՛ Բ
ա
ՂԴ^* ունեցած
եմ
Լ*չմիածնւսյ
մէչ
անձամբ
ճանչնալ
4008
1)
ի Կովկաս
ճամ­
բորդ ո ւ թ ե ան ս մի չոքին,
վերջին
ծայր
Համա­
կրելի
էր . վե Հոգի
ք
բարեկիրթ,
շնորՀ ալի
ո
*֊
Հ ա մե ս ա . անիկա
ազնուական
Հայու
մա ա ա ի -
պ ա ր
մը ն էր։ Ջեմ կրնար
նաեւ
Հոս
մոռնալ
ան գա մ մը եւս յ ա յ անել
իր 2 ի ր ՛Ա՛ն
ա
ո^եւ՝
երախաագիաութիւնը
զոր իրեն
Համար
ես
ինքս
ունի մ անձնապէս,
այն չե ր մ
գնաՀա–
ա ան ք ի ը ն գա ր ձ ա կ յօգուա
ծին
Հ ամար
որով
ան իմ Հր ատ ար ա կա ծ աոաջին
գի՛րք"
(
ԱՐ2 •
Ջ այն հ՜ր)
ոգք ունեց
ԱոծագտՆգ^ծ
մէչ եւ
որով
ինծի իմ ո կ գ րն ա ւո ր ութ ե ան օրերուս
թ ան կա­
զ ի ն խրախուսանք
մ՚ընծայեր։
Խոր
Հր գային
բէժ ի մին
Հ ա ս ա ա ա ու մէն յե­
տոյ, այգ կրօնասէր,
ազգասէր.
ա ւ ան դասէր
^
կարելի
է ըսել՝
պ ա Հ պ ա ն ո գ ա կ ա ն
մւո այ
նու–
թե ամբ Հայը,
իրեն
ուղեգիծ
ունեցաւ
ո եւ է
ք ա ղ ա ք ա կ ա ն
գործունէութենէ
Հեռու
պաՀել
ինք
գին քր եւ Հայրենիքի
այժմեան
դե կա
վար֊
ներուն
բար ե ա ց ա կամօրէն
եւ անկեղծօրէն
ա֊
էակցիլ
իր կրցած
ձեւով
ժողովուրդին
ծառա­
յելով,
մտաւոր
վեր աչին ութ ե ան
գործին
իր
բաժ
ի ն ր բերաւ
Համալսարանին
եւ այլ մշա­
կութային
Հի էէն ար կա թ և անց զարգացման
աշ­
խատանքին
մասնակցելով։
Բնական
Է որայղ
ընտիր
Հայ ո էն
մաՀը
յարգանքի
եւ
սուզի
միահաղոյն
շարժում
մը յարա ցած
ԲԼԼայ բո–
վ ա ն գ ա կ
Հայութեան
մէԼ ՝
արտասաՀման
ինչ պէս եւ Խոր Հր գային
Հայաստան,
ուրՀա­
մայնավար
Հայ քննադատներ
ու
Հրապարա–
կագիրն
եր մեծ գովեստներով
լ ի յօդուածն
ե ր
նուի
ր ած են ի ր գործին
ե՜ւ անձին
^ անոր
տա֊
ղ եր ուն մէԼ ի յ այ տ
եկո
ղ
զ ա գա վւ ա ր ա բ ան ո
լ–
թ եան
մասին
Հասկանալ
ի վե ր ա պա Հո ւ էքն ե ր
բանաձեւելով
Հանգեր
ձ։
Պ, Աս ր ա ն ա գ Մռաւեան
%
որ
ՅովՀաննիս–
ե անէն
վ*ի չ յետոյ
վա խճանե
ցաւ
ւ,
չե ր մե ո ան գ
Համայնավար
մընէր, շ ատոնց
ի վեր
ընկե­
րական
այգ վա ր գ ա պ ե տ ո ւ թե ան յարած։
1*
բր
կուսակցական
գործիչ,
իբր Հր ապա
րակազիր
ք
իբր
մտաւոր
ական
Ս ի ասն ի կ I, անի մր մեծ ո լ–
ԱԱքԱՆԱԶ Մ11–11.1՚1,1Ո,
թիւնը
ունենա/է
Հեռու էր ^ բայ։/
իր
ընկեր–
"
երւԼ
Ր –՛է՛է է" ,/
ա
յտնի
կ՚երեւայ
իր ղ ա դ ա ղ ի ն
Լ"
լ
Րն
արտասանուած
ճառերէն
ու
ք՚՚յ"
տե­
սած
յօդուածներէն,
—
կր յարգէին
անոր մէչ\
Համոզուած,
անձնուէր
եւ անէսոնք
աշխատա–
ւորր
ղատի
մր ղոր ջերմօրէն
ե։
անկեղծօրէն
կը
սիրէր։
Մ ոաւեան
ունեցաւ
սակայն
ար»
ժանիք
ւ1՝ր որուն
Հաս՛՛ար
բոլոր
Հայերր
պար­
տաւոր
են անոր
շիրմին
աոէեւ
յ
աբղանքի
խ գ ս ք մ ըսեչ,
Հանրային
կրթութեան
գործա­
վար՝
տարիներէ
ի վեր
։
ան մեծ
եռանդով
ա շ խ ա տ ե ց ա ւ
Հայաստանի
մէչ\ Հայ
ղպրոցնե–
րու.
թիւն
ստուարացնել.
Համալսարանին
զարգացումը
իր կեանքին
մեծագոյն
Հողերէն
Fonds A.R.A.M