0 6
ԱՆԱՀԻՏ
խութիւն
մը կայ մէջս։
Խոյս տուած է
ինձմէ
խաղաղութիւնը
Հոգիիս»
Կը խորՀիմ. ինչպէ՞ս
դիմաւորել
փոթո­
րիկը խռովեալ
Հոգիիս
։
Ինչպէ՞ս Հանդա րտե–
ցընել
զայն։
Ինչո՞վ վերստանալ
անոր ան­
դորրութիւնը
։
Ծովուն
վրայ պարզուող առագաստի մը
ստուերը կըյուզէ զիս. անբացատրելի
թա­
խիծ մը ՀետզՀետէ կը տարածոլի
էութեանս
մէջ
Ի՞նչ առնչութիւն առագաստի
մը ստուե­
րին եւ իմՀոգիիս
միջեւ
։
Երջանի՛կ նաւակ, ո՛րքան ալ
զօրաւոր
ըլլան բազուկները
նաւորդիդ,
ո՛րքան ալ ուժ­
գին ու միօրինակ
փչէ Հո՛վը
առագաստիդ,
պիտի չկրնայիր
շարունակել գնացքդ,
պիտի
ընկղմէիր, պիտէ անՀետանայիր,
եթէ այս
պաՀուն գտնուէիր
Հոգիիս
փոթորկայոյզ
ջու­
րե բուն
վրայ։
*
Նուագը կըսկսի յանկարծ։
ձաղը կը ցնցէ
էութիւնս ու կըցրուէ մտասեւեռումս
Շուրջս
զուարթ
մթնոլորտ
մը ստեղծուեր
է ել ես
անՀաղորդ եմ, կ՛ուզեմ միշտ անՀաղորդ
Ահա լ
ամբոխին
տրամադրութեան։
Պարող
զոյգերը
կը սահին սալայատակին
վրայ, ուշադիր ակ­
նարկներու տակ
։
Տիրող
ոգեւորութիւնը
չի խօսիր
ինծի,
կարծես
վիրաւորանք
մըն է
տրտմութեանս
դէմ, որ կըշատնա՛յ, կը շատնա՛յ
Բոյնէն Հալածական
թռչունի
մը պէս, կը
Հեռանամ, կ՚երթամ
փնտռելու
խաղաղութիւնը
Հոգիիս։
ԹՈՐՈՍ ԱԶԱՏԵԱՆ
Բեոս, 1929
Fonds A.R.A.M