Ա Ն
լուն
շուրջը, կը քօղարկեն
զայն,
եւ
իրարու
ետեւէ
կը ցայտեցնեն
շատրուաններ
ոսկիի,
արծաթի
ու կապարի, ջոլրերուն
վրայ թափե­
լով անոնց մշտավառ,
մ թին կամ
կիսանուաղ
զանակները
։
Կղզիներ ու կղզեակներ,
բրգաձեւ
ու վը–
բանային
կեցուածքով
կը պաՀեն
անփոփոխ
իրենց գորշ պատկերը,
ինչպէս Հեռաւոր
լեռ–
ները։
Ու ես կը խորՀիմ
այղ կղզիներուն
վրայ
թաւալուն
կեանքի
մասին,
որ անհաղորդ
է
ինծի այս պապուն, եւ որ չի տար
աղօտ
նշոյլ
մը իսկ Համադրական
այս
սեւեռումին
Հա,
մար«
Ասդին, դաշտագետնին
վրայ,
խնկագոյն,
անՀամար շարքերով
ձիթենիները
իրենց
կո.
թուններուն
վրայ
բացուող
սունկերու
պէս,
կլոր կլոր կը տարածոլին
։
Արեւը կը նմանի անՀուն սրուակի
մը, որ
կարծես
անվերջ
բոյրի
ու լոյսի
աղբիւրներ
կը Հոսեցնէ արտերուն
ու ճամբաներուն
վրա
յ։
1՚
ր լոյսը, մեղուներու
Համատարած
պար
մըն է, արձակուած
ամպերուն
մէջ
ծուարող
Հսկայ փեթակէ
մը։ Բիւր բիւր
Հոյլեր
կը վը~
ման, կը խայտան
ջուրե րուն վրայ,
օղին մէջ,
խառնուած
Հողին ու
բոյսերուն։
Հունձքի
ամիսն
է ել
իրիկնադէմ։
Հոս Հոն ծալլուած
կը սպասեն
ոսկեգոյն
պատմուճաններն
արտերուն«
Անոնք խմած
են
ջերմ կայծկլտուքը
Հնձուորներու
մանգաղին
եւ պիտի տարուին
կաՄսուելու
։
Բլրակի
մը կողն
ի վեր
կը
բարձրանայ
Հօտը
գիւղին։
Հօտաղին
բերնին Հուպ կը նշմարեմ
սրինգ
մը, որուն
ձայնը
չի Հասնիր
ինծի,
բայց
կը
լսեմ Հեծեծանք
մը Հոգիիս
խո բերէն,
անոր
խռովքը
մութ վարագոյր
մը կը նետէ
ամբողջ
բնանկարին
վրայ
ու ոտքի
կը Հանէ
զիս
մեկնելու...
յ
Օ ա ք ա ն լ պ ,
1 9 2 9
ՀԻ Տ
6 5
Ա Ռ ԱՆՁՆՈՒԹԻ
Հասարակաց
պարտէզի
մը մէջ։
Նստած
եմ կանաչ ոստերէ Հիւսուած
կա­
մարի մը
ներքեւ։
Լռութիւն
կայ իմ շուրջս,
ու
խաղաղու­
թիւն
Հոգիիս
մէջ։
Առաւօտեան
ժամը թարմութիւն
կը բերէ
ինծի,
Արեւը անսաՀման
ժպիտ
մըն է
փթթած
երկրի
վրայ։
Վոսփորի
ջուրերը,
Հեոուն,
ադամանդէ
պատմուճան
Հագած
կը քալեն անՀամար
ա–
լիքներով։
Ս կիւտա րի
բարձունքներուն
վրայ,
դեռ
նոր կը փարատի
մշուշը
առա
ո լան
։ ՛
հալա -
բուտ կարկառներ, լուացուած, աղուորցած,
կը
նետեն
մէկդի
զիրենք պարուրող
քօղը–.
Ծովէն
վեր,
ցցուն, աշտարակ
մը կը՝ յի–
շեցնէ ինձ եղերական
մաՀը
իշխանուՀիի
մը։
Կ՛ուզեմ
մոռնալ
այդ
թունաւոր
դրուագը,
չյուղելու
Համար անդորրութիւնը
Հոգիիս
։
Պո լիսը մէկէն
շունչ ու կենդանութիւն
կը
ստանայ
իմ դէմս։
Իր անցեալը,
յիշատակա֊
րանները
խօսիլ
կ՛՛ուզեն ինծի Հետ։
Կը
մեր,
ժեմ. վասն զի յանկարծ
խոյս կուտան արա–
մաղրութիւններս
։
Աչքերս
կը փակեմ,
ուն–
կընդրելու
Համար թռչուններու
երգին, որ
ա.
ղօթքի
մը սփոփանքը
կոլտայ
ինծի,
այղ
պաՀուն
։
Կը սթափիմ
մէկէն.
կը նայիմ
շուրջս
։
Ցանցառ
այցելուներ,
արեւարգելներու
տակ,
ոմանք ծաոերու
ստուերին
ներքեւ,
կարծես
կը շեշտեն առանձնութիւնս
։
Կը դաոնամ
նորէն բնութեան
։
ԱնՀուն
եր–
գեՀոնի
մը պէս
կը լարեմ Հոգիս Հեռաւոր
տե­
սարաններուն
եւ անծանօթ
զգա
յնոլթեանց
դիմաց։
Բայց յափշտակութիւնս
երկար չի տեւեր։
Ինչո՞ւ։
Կը զգամ, կ՛անդրադառնամ
որ փոփո–
Fonds A.R.A.M