64
ԱՆԱՀԻՏ
Հեււանալ
եւ ի ղուր
կր վարձէ, իր ((քօլօսալ»
Հա­
կառակորդին
անկենդան
թանձուսՏտ
ութիւն
ր
դդեա֊
նել. աասնեւութերորդ
((
րաունա»ին
գ
Տինչղեււ
^ ( ՚ ^
1
" ՜
սլաաող
չուանին
</ք՚"<(
դանդաչելով՝
Չաւլողս
իր
բոլոր
Հոդւովշ
օղէէութեան
կր կանչէ ազաաարար
կոչնակը
յե
՛
լ
ի/եաՏոոներու
թր^ահ
ա*1ււ\ե ո ույր,
կր^ լսուի
իր
է
\
ա^հր
որ Տօտաւոր
ղերՏէսներէնով
Տշ
կր
Հա^ոԷ
<Հ
՝
$իչ Տշ
֊
Հրաձշսէութիւն
,
ի սէր
ԼՀսաու&Ոի
ք1՝չ\
~*է\
երայՀէոութիւ1ւ))։
Հակառակորդ
լւարի
^ք°Լ°">>Է\
/՚/
1
ՏաՀր
չուզեր։
Լաւադո^ւ
դիաաւորութիւննևրով
ո -
դևւորուահ,
ան
իր փաղանդշ
կր
ՀրաՀրԷ
ահաւոր
ՀեղինակութեաՏշ
ո՛ր֊
((
Զեղի
կ՚ըսես՛,
պարոններ–
ե–
ր ու մշտ ութ ի է՛հ
շշէք*
երամշւո
ութիւն,
կշ
Հասկշ–
նա*՚ք»։
աՏԷն
ինչ
իլ՚՚՚՚ր
Հաս1լնալԷն
կաիւոլՏ
ունի։
Բառերշ
կ՛արծեն
ինչ որ կ՚արձէ
դաղափարշ
զոր
կ՛ողեն
։
Երաւքշտութի՛է֊ն.
ահաւասիկ
։
Շղթա.֊
չազերհ
նուաղաիէոլՏրշ
սխալ
նուաղելու
իր կարո­
ղութիւնս
կշ տասնասլատկէ
եւ սրածին
ապակինե­
րուն Հա Տար վաանղաւոր
ուձղ1աւթեաՏւ\
Տշ կ
ոո֊նար
Խաղալս
ան զար Տանելէ
օրէն
((
նոք աութ»
՚
յաղթու
ա ծ )
Է
Հ
Օյ^ւ
սլաՀուն
ուր իր ուսերշ
դեանին
կը^ ՚1"վչին
է
Հուսկ
Հ ա
ււ
աչ ի Տշ
ձ Է^ ան
կ շ Տր
ան 0
է
«
Ո ՛չ.
սլա–
րոններ^
երաօ*շյոութիւն
Տի շնէք;
11
իլ*ու1ւ
9
է
,
իւա֊.
ղեր,.,
Տի
ա
չ1ւ *. • »:
Տ Ի Ր ն ն
ՈԼՆ–ԲԱ1\նԵ1\Ն
Ը՚սւԱՓԵԱ՚Ա Ս՛ա
Դարաւոր
կաղնիներ
ու
նոճիներ
իրեն՛/
ստուերը
կր
ձգեն
իմ վրայ,
եւ
իրեն՛)
ոստե­
րուն
թեւարախումովր
կր
ՀովաՀրեն
իր պա
-
բունակէն
դուրս,
դ ե ս ի կեա՛նք,
դ է պ
ի
բնու–
թի՛ւն
սուրացող
Հոգիս,
որ արուեստին
յաւի­
տենականութեան
շունչը
կր
կրէ
իր մէջ,
ար­
բեցութեան
այս
ժամուն։
Այդ
սրբազան
պա՛Հր,
որ
քիչ անգամ
կու–
գայ
այսպէս՝
իր
տիրական
շունչր
լեցնել
էութեանս
մէջ,
մոռցնել
տալ
բոլոր
այն
ցան–
կութիւնները
որ
զմեզ
կր կապեն
աշխտրՀին,
սովորական
կեանքի
ձգտուսՂւերուն,
լռեցնել,
մարել
սիրտին
աղաղակր
խորտակուող
երազ­
ներուն
ետեւէն...
Ի ՛ ն չ երանութիւն,
եւ
ի՛նչ
վսեմ
տիրա­
պետում
կեանքին
վրայ։
Զգալ
քաղցրութիւնր
լոյսին,
որ
Հազար–
ումէկ
խաղերով,
Հազարումէկ
երանգներով
բնութեան
խորհուրդը
կր բացատրէ,
արտա֊
յայտութեամբ
մը՝ որ
իր մէջ
կը կրէ
թաքուն
ոարսուոը
իմ
Հոգիիս..
Բիւրաւոր
պատկերներ
դ է պ
ի
Հոգիս
կը
խուժեն
լուսեղէն
լարերու
վրայէն.
կը
շուա­
րիմ,
անոնցմէ
ո՞րը
աւելի
առա9,
՛
է՞րը
աւելի
շուտ
սեւեռել
թուղէժին,
երբ
նոր
յավւշտակու.
թիւն
մը, նոր
տպաւորութիւն
մր կրնան
ան–
միջապէս
ցրուել
ներշնչումս,
նոր
սէեսիլներու
լարելու/
ուշադրութիւնս
։
*
՚(
ւոՏիննրուն
մէջ
Հովը
մերթ
ընդ
մերթ
կը
Հնչեցնէ
լարերը
իր եղերական
քնարին։
Գող
կայ
թռչուններու
ձայնին
մէջ,
դոզ
կայ
կարծես
գեանին
վրայ
տատանող
ստուե­
րին
մէջ,
ու ես կը զգամ
մեղմիւ
Հպանցումը
այղ
սարսուռին՝
իմ
Հոգիիս:
Մէկէն,
նայուածքս
կը գրկէ
անՀուն
տա­
րած
ութիւններ
ծովի
ու
ցամաքի։
Հերէն,
շատ
վերէն,
լեռնային
այս
ան­
կիւնէն,
դէպի
ծով,
դէպի
անծայր
Հորիզոն­
ներ
երկարող
բնանկարը
կը ծրարեմ
աչքե–
րուս
մէջ.
յետոյ
կր վերածեմ
զայն
կտոր
կտոր
տեսարաններու,
կը ցրուեմ
անՀունին,
ու
կրկներելոյթներէն
կը վերցնեմ
ամբողջու­
թիւն
մը, նոր, տարբեր
յօրինումով,
նոր
կեր­
պով
ու գունաւորումով
։
Ամպի
դէզեր
կր պարեն
շարք
շարք
արե–
Fonds A.R.A.M