ԱՆԱՀԻ
Տ
քայէն,
եւ. մինչ
Լուսինեանք
ո լ զ է ի ն
Կիպրո֊
ս ի
Պե
ւո ր ո ս թ ա գ ա ւ ո ր
ԷՀ
Հ այ կա կ ան գա
Հուն
վրայ
բազմեցնել,
* *
ա
յ ազգայնականն
երր կր
մտածէին
Մ ա ր ի ա մր Հայոց
թագուՀի
ան ո ւ ա -
ն ել
՚
գ այն ամու. սն ացն ել ո վ
Եւ րոսլ ացի ի շ խ ա ֊
ն ի մր Հետ։
Ասոնք
ն ո յ ն ի ււ կ
I)սոյ
արք ե պ ի ս֊
կո պո ս ր "րկեցին
Հո ո մ, Վենետիկ,
ճենովա,
Նափոլի
եւ Ավինեոն
այգ ծրագիրը
յաԼոգցնե–
լու
Հ ա մար։
Վենեաիկի
Տօժր
խ ո ս ա ա ց ա ւ իր
եւ ճենովա
ւ ի գուքս
ին եւ Եգիպտոսի
սուլթա
նին
միջել
կնքուելիք
դաշնագրութեան
մէջ
այդ
մասին
իր աջակցութիւնը
բերել։
Գրիգոր
ԺԱ. Պապը
ա ռ ա ջ ա ր կ
գրկեց
Պոլսոք
տիտղո֊
սաւոր
ինքնակալ
եւ
Մ արիա մ
թագուՀւոյն
մօր եգբայր
Փիլիպպոս
Գ
է
ին,
որ Ս՚արիամ
ա -
մո ւսն ան այ Պրունսվիքի
դուքս
Օթոն
ի
Հես։ ,
որո
վՀեաեւ
կը կարծէր
/
°*է
ա
յ
ս
*1
եր
ջինը
գերման
կայսեր
եւ Կիպրոսի
թագաւորին
ազ
գ ա կ ա ն
ըլլա
լով
կրնար
դիւրաւ
Եւ ր
սպայէն
Հայոց
Համար
օգնութիւն
ձեռք
բերել։
Օթոն
Հ անգի
սաւոր ա պէս
զ Հայ ասա անի
թ ա գա ւոր »
օ
ծ ո ւեց ա ւ, բայց
ամուսնութիւնը
տ ե ղ ի
չուն ե–
ցաւ
9
ո ր ո վՀ ե տ ե ւ յանկարծ
յայտնուեցա
Լ որ
Կ ո ս ս։ ան
դին
Գ
9
մա ա դի ր էր
Կ ի լ ի կի ան
յ
անձ֊
նել
Մելիք-Աշրաֆ
Սուլթանին,
Հայրենիքին
անկախութիւնը
թ շ ն ամիին
ծախելով
իր ոխը
Հանելու
և իր անձնական
շաՀերն
ա պա Հո
վելու
Համար։
՝1՝
ի Լ յետոյ՝
պալատական
յեղափո
խութեան
մը մէջ Կ ոստ ան ղին
սպաննուեցաւ։
Ազգայնականներն
ու լա աին աս
էրն երր այն
ատեն,
ո
* ֊
ր ի շ ելք չգանելով.
Համաձայնեցան
(
կարճ
պա Հու մր
Հ ա մա ր
մի ալն
դժբա
զ ղա
րարի,
ու
միասնաբար
որոշեցին
Կիպրոսի
Պետրոս
(*,
թագաւորին
պատգամաւորութիւն
մը
ղրկել,
յ ա յ անելու
Համար
որ կր Փափա
քի֊՛
Լուսին ե ան
Լեւոն
իշխանը
տեսնել
Հա
յոց
գա
Հուն
վրայ
բարձրացած։
Պատգամաւոր
ները,
Պետրոս
Բ.ի դիմելէ
յետոյ,
ղ ի
մեցին
ն ո յ ն ինքն
Լեւոնին,
&
ո
յ& տալով
անոր
Մա–
րիամ
թագուՀիին
>
Կաթողիկոսին
եւ Հայիշ
խաններուն
կողմէ
ստոր ա գրուահ
Հրաւիրա
կան
թուղթ
ր ։
Լեւոն
րնղուն
եցաւ
առաջարկը
եւ
մինչեւ
իր Կ ի լ ի կիա
Հասնիլը
խնամակալ
կ ա ր գ ե ց
Մ ա րի ա մ թաղուՀին
որ արդէն
Հւտե–
ղապաՀ^
էր, իր
Պեմունղ
Հօրեղբօր
այրին՝
Հայազգի
Ֆիմի
կոմսուՀին
ք
Պ ե մուն
ղ ի
անհա
ր ա զ ա տ
որդին
ք՛արթողի
մէ ո սր
եւ
Պարոն
Վասիլը։
Լեւոն
Ե , ի թ ա գա
ւո ր ո ւթ
ի ւն ը
ք
որ
տարի
մը
Հազիւ
տեւեց,
եղաւ,
ինչպէս
յայտնի
է ա–
մենուն,
ամենէն
դժրաղդ
,
ամենէն
տխուր,
կարելի
է ր սել ամենէն
ա մօթ
ալի
է^ը
^իլիկ՛
եան
Հայ պատմութեան,
ու վերջին
է^ը մեր
ցեղի
անցեալ
ա զ ա տ
ք ա գա ք ա կան
կեանքի
դարաւոր
պատմութեան։
Լեւոն,
քա^ ու կո
րովի
իշխան,
Ր
ա
յ ց
կրօն
ամոլ,
Հ այ
կական
Կ իլիկի ան նկատելով
իթր ի Ր ա ւա տ ր եւ ոչ
իբՐ
ա
դ գ ի
՚
^Ը պատկանող
Հայրենիք
մր
որուն
Հետ
կը նոյնանար,
^ ԻIԻ ^Ի
ա
Հասնելուն
ա–
ռա^ին
րոպէէն
իրեն
դէմ
գ ր գ ռ ե ց
ա գ գ ա յ ն ա –
կ անները
,
պա Հանվելով
որ իր թ աղա
ւոր
ական
օծումր
տ ե գ ի
ունենար
ոչ թէ
Հայոց
Կաթ
ո՛
զի կո ս ին
ձեռքով,
այ
լ լատին
ծ էսով
ու
միւոո–
նով ու Ներբոն
ի լատին
եպիսկոպոսին
ձեռ
քով։
Եւ սակայն
իր գալստեան
ր ոպէին
9
մեծ
ցնծութեամբ
ու
վեՀաշուք
Հանգիսաւոբու–
թեամբ
ի բեն
ը ֊ / ղ առա ջ գա ցած
էին Պօ գոս
Ա
է
կաթողիկոսը
,
ամբողջ
ա ր քո
ւ ն իքը
,
բ ա ֊
նակը,
ժողովուրդը,
կղերը,
ու ջ ա Հ եր ո վ,
նուա
զաբանն
եր ով ու երդերով
զինքը
Սիս ա ո ա
ջ ֊
նսրգած
էին։
Ըստ
որում
ան իր
պաՀանջին
վրայ
կը յամառէր
9
ազգայնականները
ստիպ–
ո ւեց ան Հաւան
ի լ, պա
յ ման
ո վ որ ան
երկու
անդամ
օ ծուէր,
նախ
լատին
ու յետոյ
Հայ ծէ–
սով ու միւռոնո
վ, եւ այ զպէս
ալ եղաւ։
Լեւոն
իր
կրկնակ
օծումէն
քիչ յետոյ
Հայոց
մարա
ջախտ
ան ո ւան
ե ց իր զ ի ն ա կի ց Ա ոՀիէրը
,
եւ
զայն
ա մո ւսն ա ցուց
Ֆիմի
այրի
կոմսուՀւոյն
Հետ։
Շուտով
նոր
էն
բորբոք
եցան
լատինա–
ս էրն եր ու եւ ա զղայն ա կանն եր ու վէճերր,
ո֊
րովՀետեւ
թ ա գա
ւո ր ր
ՀետզՀե
աէ
Ի^քզին
քը
լատիններով
ու լատինասէրներով
սկսաւ
շըր–
ջապատել,
գ ր գ ռ ե ց ու վիրաւորեց
Հայ
տարրը
օտարի
պէս
վարուելով
անոր
Հետ,
մինչեւ
որ
ա զգա քն ա կանն
ե ր ո ւ ն ա մեն էն ծ այ րայ
եղներ
ը
ք
այդ
գրեթէ
րնդՀանուր
գժգոՀութեան
զգա
ցումը
ս։ անելով
Հեռա
լ ի ց ու ազգաղաւ
մո
լե-
ռան դո ւթ ե ան մը զ զո ւելի
ա ս սւ ի ճ ան ին,
նա
խընտրեցին
եր կիր
ը մա Հ մետական
ի շ խ անս
լ ֊
թ եան
են թ արկ ել քան
լատին
թ ագս՚ւորի
մր
եւ
լատինամոլ
կուսակցութեան
ուծին»
տակ
Լաալ,
եւ իրենք
իսկ
ԴՐդեցին
Եգիպտոսի
Մ ա մլուքները
եւ այլ թ՛իւրքմէն
ու
թ՛ուրք
իշխաններ
որ գ ա ն պ ա շ ա ր են Ա ի ս ը։
Պ ա շա
րումը
տեղի
ունենալ
է ն
յետոյ
լքեցին
թա–
գաւորը
9
թշնամիներուն
օգնեցին,
մինչեւ
որ
իր
Հաւա տ ա ր իՍւ
երոլն
Հետ
կ ա ր ճ ա տ ե ւ
ու
արի
դիմադրութենէ
մը յետոյ
,
Լեւոն
Ե. ս ւո ի պ՜
Fonds A.R.A.M