40
ԱՆԱՀԻՏ
ղեցկուկու
աչքերն են այնքան
խորիմասսւ
և հետաքրքիր
երեւացել
իրե՛նց
եաեւոււՐ
թագցրած
գաղսւ1։իքներով,
որքա՛ն
" ՛
յ ո
լուս ամ՛ս լան երր..,
...
է լ ո՞ր աղջկայ
կուրծքն
Է
այգքան
գրաւիչ և սքա՛նչելի
թուացել,
որքսւն ա
յս
երկար
սլւսաշգաւՐբր...
ՆրՀյ՚ււՐ
Էր Էնտուղիաստր
ե կսհւգ ա–
ռաւ։
Պ՚սր՚՚՚էղի
ծառերն
իրե՛նց իյիա ստուե­
րէ տակ ծածկել
էին ա յգ
գեղեցիկ
սւուէւր։
Եւ այգ ասւնն
ինչի՝ Էր նմ՛ան. — տա"ո Էր
Էր նմ՚սւն, թէ պալատի, տա" ո էր սմնյն, իժէ
երտղի, ատն էր նման, իժէ երգի...
Ե՛– հերսից,
պարտէզի
պատի
ետեւից,
լսւոււՐ էր, թ՜է ինչպէս
խոիտջում
էր շ^ու-
րր եւ գնում էր, չգիտես որ տեղից
եկած
ե գէպ ի ուր շարունակուելով։
է^ւտուզիաս–
տր չէր յ ր Հ "
լ
՚
ք • ՛՛ր 1՚ր ՀրՔ
ա
Գ–՛"
յ"՚՜թ
եան
ընթացքում՝
նա այս ժ՚օտակայքում՝
ջուր
տեսած
լինէր...
Զարւ1"անալի էր եւ սիրելի... իսկ
շ՚՚ւր–
2
ր, նրբանցքում՛,
ոչինչ
որոշել չէր կարելի։
Երեւում
էին ւՐիւսյն նրբանցքի
երկու
ծայ֊
րերր, որոնք կորչում
էին իրենց թե քուածք–
ներում՛։
Ուրիշ
ոչինչ չէր երեւում
եւ էն–
տսւղիաստր չէր կարող
որոշել
շրՀակայքի
պատերր
նոյն իսկ մօտաւոր
չափով։
Բարձր
պատերր, նեղ նրբսացքը
ե նրա
ղիգզակու–
թիւնն
իրենցով
թագցնոււՐ
էին տյգ տե­
ղերի գաղտնիք
ր։
Բայց ահա պատշգամբը...
Այնտեղից,
երեւի
աւՐէն ինչ կ՚երեւայ...
երեւի
մի ան­
սովոր ա I, ււուր ա՛ն կր բացս
լի գէպ ի
նրր–
բանցքների,
պարտէւչների
ու տների
խճրճ–
ուած ցանցր...
Այսքան
ժաւՐանակ էր, որ շրշում էր
էնստւզիաստր,
բ
ա
յց
՛՛
չին չ որոշել չէր կա­
րող...
2.
Աոաջին
միտքր,
որ ղբուդեցրեց էն­
տուզիաստ
ին, այգ այն էր, թէ ովքե՞ր
են
ապրում այգ աստր։
Անհնար էր, որ նման
գեղեցկութիւնն
իր մէջ թագցրած
չլիէր
աւելի
ի՚որր մի
գեղեցկութիւն...
Անհնար է,
—
մ՛տածեց
էնտուղիաստր,—
որ այստեղ
ռլտռաւ1ւեր
և ծերեր
ապրին։
Անհնար է, որ տգեղ կամ չար
մ՚արգիկ
ապրին
այգաեզ։
ԱնՀնար է ենթագրել, որ
այգ
երգի
նման
տանն
ապրում
են չոր,
գործնական
ւՐարւլիկ...
իսկ ո՛վ, ո՞վ է ապրում այգտեղ...
էնտուղիաստր
մտածում
էր։Նր՚"
մ՚րսւ–
քերր
շրջում
էին բոլոր
ուղղութիւէաերով,
բոլոր
կողմերով
եւ կանգ էին ասն ո
է
մ՛
մ՚իեւէայն
կէտի
վրտյ։ — Այ՛ի
տանն ապ­
րում է մի լա՛ւ, մի սիրելի՜ աղջիկ...
—
կարինէ, - մտածեց
էնտուղիաստր։
Նա նորից նայեց պարտէղից
երեւացող
ծառերի
գագաթներին,
պատշգամբին,
լու–
ոտմուտներին,
որոնք փակ էին և վարա–
գուրու ած։
—
կարինէ,
—
մ՛րմնջաց
էնտուզիաստն
ինքնիրեն։
Պատշգամ՛բին
վրայ
կախուած
ծառի
ճիւղերր
խշշացին եւ նորից
կսւնգ
առան։
Ա՚ի թեէԳեւ
հով եկաւ ե ա՛ն ցաւ : է^էւտու–
ղիաստին
թուաց,
թէ
մ Է1լ1ւ
իրեն
գոլր–
գուրեց։
Վերեւսււ/՝, տան գուռր
բացուեց
որս­
ար շղ ամ՛րի մ՛էջ և ՚
—
կարինէ՛, — բացագանչեց
էնտու­
ղիաստր։
Աղջիկ Ր ՀԼ
Ա
եց։
Նա գնաց գէպ ի սլտ–
տրշգամբի
միւս
ծայրր և այնտեղից
վեր–
ցրնելով մի կապոյտ
ջրամ՛ան՝
վերագար–
ձաւ։ Նրա բարակ
զգեստի տակ
ղգացւում՝
էր աղջկայ
կազմ՛ուածքի
ամ՛բողջ
գեւլեց–
կութիւնր։
Ըտներր
մերկ էինև
երեւում
էին իրենց կաթնափայլ
գոյնս
վ։ Նրա մի
ուսն
անփութօրէն
բացուել
էր և նրա
կրծ՜քի "պիս՛ակութեան
վրա յ ծաոն իրա
կանաչաւուն
լոյսն էր գցել։ Նա ունէր եր­
կար
մ՛ազեր
որոնք շաղ էին եկել
մէջքի
վրայ։
իսկ
գէմ՚քր...
էրւտուղիաստր
՚ "
յ գ ՚ ղ ի ս ի
գեղեցկութիւն
չէր տեսել...
Fonds A.R.A.M