ԱՆԱՀԻՏ
39
ԷՐ ԷՆՏՈՒԶԻԱՍՏԸ...
Մկրտիչ Արմենի բանաստեղծութեամբ ու սրամտութեամբ յի այս քմածին պատկերո՛ կ՛արտա­
տպենք
Նոր ՈւղիեԱ։
Մկրտիչ Արմեն տաղանդաւոր նորեկ
մլւն ե, որմե արդեն
Նոր
Ուղիճւ
իր 2—3 եւ4 թիլերուն մեջ որատարակեց
Անվերադարձ
ճանապարհ
տիտղո­
սով ուշադրալ վեպ մո։
I.
է/րՀւււմ՝ էր էնտուզիաստր
(*)
իրեւանի
ն՛ա յլւտմ՝սա1– րով եւ
ւՐ տանում՛
էր։ Նրա
գլուխր
լցուան՜ էր բազւ/՚աթիւ
ւՐաքերով և
աչքերը՝
՛
նոր տսլաւորութ
իլններով։
էքւ Պւա
չէր կարող րնգՀատել
իր ՜ճանասլարՀը, վե–
րագառնալ...
Նրան
գիլթում՝
էին նեղ
նրբանցքներր
ել
Հանգիպող
ն՜ա աս շատ
պտրւււէւլներր։
Բարձր
սլա րի սոլն և րն իրենց
ետեւոււ/՛ Հա­
զար ու մ՛ի Հրաշքներ
էին թագցնոււՐ նրա
աչքից ել շր^յււմ՝ էր նա,
—
էնտոււլիտստր...
ՀյրՀում՝ էր էնտուզիաստր։
Հ^րՓոււՐ էր
և
նրան
տանում՛
էի՛ն նեղ
ւիողոցները,
կանգնեցնում՛
մ՛ի գրան առաՀ^, ասլա
նորից
քայէեէ
տալիս։
քյւ նա գնում՝ էր, ե նա
ուրախ էր, որ չգիտէր թէ ուր էր
գնոււՐ։
իւրաքանչիւր
անկիլքւն իր ետեւում՝
մ՛ի նոր
տեսարան
Էր թագցրան՜
լփնում՝ եւ իւրա­
քանչիւր
թեքուան՜քր
նոր
տպաւորութիւնէ։
Մի մամ՝ Էր, ինչնա ներս Էր ւՐտել մ՛ի
նրբանցք եւ գնում՝
Էր, բայց գեռ
ուրիշ
փողոց չէր գուրս
գալիս։
Օձասլտոյտ
նըր–
բանցքր
գեռ
ձգւում՝
էր Հազար ու ւՐի
քւՐաՀա՜ճ
ղրկզա1լներով, եւ Հիացան՜
էնտու­
զիաստր գՊւում՝
էր.–.
ԱՀա նա գուրս
ելաւ
մ՝ի լայն
՚
իաչոց։
Լայն եւ ամ՛ա յի։
Փողոցի մ՛ի ն^այրր
թ՜եք–
(*)
էնտուզիաստ,
—
,1
>րանսերեն շ ո է հ օ ս –
տատէէ բ ա ռն ե, խանդավառ, երազամոլ։
ւում՝ էր գէսլ ի ի՚^՚չ
ո
ր կողմ՝ եւ կոր չում՝,
իսկ
մ՛իւս
ն՜այրր բացւում՝ էր գէսլ ի
է
ա
յ ն
եւ աննաու
գաշտր։
քիլում՝ էր, թէ այգ
փողոցով
վերՀանոււՐ էր նրբանցքների
սլա–
նորաման։
Բայց էնտուզիաստր
իր ւինտռոզ
Հա յեացքով
գտաւ
մ՝ի ուրիշ
նրբանցքի
բացուան՜ք այգ լայն
փողոցում՝ եւ կարօ­
տով ներս մ՛տաւ...
Նորից շրշում՝ էր էնտուզիաստր... նա
ոչ ւ1՝ի տեղ չի տեսել այս ամ՝էնր եւ էէրե–
րեւանր
նրան
թւում՝ էր աշխարՀի
ամ՚եՊւա–
Հետաքրքիր
քաղաքներից
մ՝էկ
ր։
Ոչ ՚1՝ի տեղ չկա յ նա յրա/Ռսսա
յին ա
յս
զարւՐանալի
անգորրր, ա յս
ամ՛այութիւէւն
ու շոգի այս թմ՛րեցնող
յաւոկութիւէւը։
Ոչ
մ՛ի տեղ չկան ա յս տարօրէսնակօրէն
նեղ եւ
մ՛արգկայքքէւ
ՀետաքրքրութիւՅքե
այգքան
գրաւող
նրբանցքն երր...
Ոչ մ՝ի տեղ չկայ,—ստո՛պ...—աՀա այս
տեսարանի
նմ՛ան մ՛ի ուրիշր...
Բնտուզիաստր
կանգ առաւ
Հիացմ՛ուն­
քից քարացան^։
—
Նրբանցքի
մ՛իապաղաղ
գորշ պատերի
շարունակութիւնէն։
րէւգՀա–
տելով՝ կանգ/ւ ան՜ Էր երկ յարկաքւի
տսւն մ՛ի
պատ։
ինքքւին, ա յգ
որ սար ոչքւչով Հետա­
քրքիր
չէր՛
ք՝
ա
յց
՛՛՛
Հա՛
երեւում՝ է տան
՜
ճակատը, որր գանւււլւ/՝ է սլարտէղի
ւՐԷ^։
Տան ՜ճակատը... Արեւելեան
ո՞ր գեդեց–
կուՀու ճակատն ա յգքան
զարգարու1ւ է ե–
ղել եւ ա յգքան
գսյնզգոյն...
էւ որ գե–
Fonds A.R.A.M