16
ԱՆԱՀԻՏ
չ՛՛՛կ՛եցաւ.
։
Ունեցաւ
զինքր
նմանցնողներ,
Բ՛՛՛ա
–՚
ՐԷ֊-՚Ք
Է՛ր Համբաւը
Հեգնող
։
(
հումէն
ծանօթ
քննադատ
մը,
Տօպրուճանու
ԿԷրԷւս,
գի լրաւ
կը բացաարէ
Լ՝մինեսքուի
ուղղե­
ց՛՛։ թի։ եր իր յաջորդներուն
վրայ.
((
Է-Տինեսքոլ
րանասաեգհ
է
բառ՛ն
րոլոր
ու֊
Ժովր,
եւ ժամանակակից
ամենէն
Տեհ բանաստեղծ
ր,
եւ
իբրեւ
այդպիսին
սկսած
է ունենալ
մեծ
ազդե­
յութիւն
Տեր
երիտասարդ
գրականութեան
վր
ա
Հ
՚
Շատ
երիտասարդներ
կր նՏանցնեն
զինքը
։
Բանաս­
տեղծը
դպրոց
Հիքքևեց,
րան
Տր
որ
Տեհ
դոՀունա–
կութիւն
կրնայ
պատկառել։
կՏինեսքու
ունի
Հա
բուստ,
երաժշտական
եւ գեղեցիկ
տազաչավւու
թիլն,
Հրաշ^ալի
լեզու
ել նոյնքան
Հրաշալի
պատկերներ
։
ԷՏի՚1։եսքու
արուեստագէտ
է ։ Բոլոր
այս
քերթողա­
կան
յատկանիշերր
ցանկալի
է որ ագզեն
Տեր դրա­
կանութեան
վրայ,
ն Տան ալներ
ունենան
:
Բայց
էմի–
նեսքոլ
վրեպներ
ալ
ունի,
եւ չկայ
րանաստեզհ
Տր
որ Հանեն
սղ : Եւրոպայի
աՏեեէէւ
Տեհ
բանաստեղծ֊
ներր,
Հիւկս,
Ս իլսէ,
Պայրրն,
Կէօթէն
իսկ,
վրի՜
պուէՈւեր
ունեցան։
Եւ
որքան
Տեծ
է
բանաստեղծը
աֆւքւսն
աւելի
վտանգաւոր
են իր վրէաները
է
Լա*
ւագոյն
յաականիշերու1ւ
Հետ՝
նմանողներ
կ՚ունենան
նաեւ
սիւալ1։1–՛րր, որովՀետեւ
քիչերը
կրնան
վերլու­
ծել
քերթողին
երկր,
եւ Էաւր զատել
յոռիէն:
1՚
>։ ե֊
լի^՚
9
բանաստեղծներու
սխալանքներն
են
աւելի
որ
Հիացոզէէեր
կր գտնեն
:))
Արդարեւ
ԷՏիՆեոքու
պարտագրեց
եւ իր վրէպ–
ներր,
իր Հոգիին
յոլսաՀատ
գիծր
։
Ան
Հիւանդ
սե­
րունդ
Տր Հասցուց
։
Ւր մելամաղձոտ,
տիյոլր,
յա­
ճախ
յաւետես
երգերր
վարակեցին
բոլորը
տ
Ի ր
է–
զերական
վախ՜ճ՛անը
աւելի
Հմայք
Տը կուտար
ա–
նոնց
ու կր սիրցնէր
իր երդերը
բոլորին
:
Բայց
շա–
տերր
ձեւը
Տիայն
կապկեցին,
անոր
բառերուն
տը.
խուր
երաժշտականութիւնը,
առանց
սակայն
կա­
րենալ
Հաղորդուելու
անոր
Հոգիին,
որ իր
խորքին
ՏԷշ
լաւատես
Էր
եւ ժպտուն։
Տեսակ
Տը
ախտ
դարձաւ
ցաւը,
սուդը,
ՏաՀր
երգելր.
ռուՏԷն
քրն–
նադատները
Էմինեսքեան
կը կոչեն
այդ ախտը,
որ
աՏԼ՚հ
ինչ սեւ
կը տեսնէ
իր շուրչՀը,
ո՛ւ
գերեզմա­
նին
խաղաղա
թիւնր
կ՚երագէ։
Գուբեան
ալ այդպէս
չեղա՞ւ
մեր
դրականու­
թեան
Համար։
Այդ
վ՚՚եՏ
պատանին,
որ պարտ ո
լե­
յլա
լ որդէ
Տը րայց
Աստուծոյ
դէՏ
ծառացաւ,
որ
ապրիլ
կ՚ուզէր
եւ սակայն
կը զգար
թէ
ժաՏԷ
ժամ
՚
ք/Լ
Հ,
աս
՝
նի,
իր տառապանքը,
յուսաՀատութիւնը,
զւսվայթր
երգեց Տիամիտ,
անկեղծ,
բայց
չմեռնող
եր­
դերու
Տէշ։
Ու անոն–
որ իրմէ քետոյ եկան՝
կարծեցին
թէ
իրենք
ալ կրնան
անէծքով
մը սարսել
Աստու­
ծոյ
գաՀր,
ու կրնան
ապրիլ՝
Հառաչելով,
լալով,
գերեդմանէն
վախնալով։
Գուրեանի
երգերր
յ ա ։ ։ ։ ; ֊
Հատներու,
լալկաններու
երամ
մր ստեղծեցին,
ՀՀ -
ւանգներու
աՏբողչՀ
շարան
Տր
որոնցմէ
Տէ
կր չապ­
րեցաւ։
ԷՏինեսքուն,
Տեր
Գուրեանին
պէս,
յուսա­
Հատութիւնը,
մելամաղձութիւնը
Հաճելի
ղարձուց
:
Աիրցուց
կեանքէն
Համ
չառնել,
Հաճոյքները
ար–
ՀամարՀել,
ու բաղձալ
գերեզմանը
։
ՎլաՀուցան
ալ նկատած
է
իր
եղբայրակցին
ձգած
այդ
յոռի
գիծը։
((
Շատերը,
կ՚ըսէ,
նոյն
իոկ
էմինեսքուի
տա*
գանգին
Հիացոզներոլն
մէչ^,
կը գտնեն
որ
բանաս,
տեզծին
մելամազձութիւնը
եւ
պժգանքը
վայ ակած
եւ
Հիւանդացուցած
են մեր երիտասարղո։
թեւսն
Տէկ
մեծ
մասը,
ու ամէն
անդամ
որ յոռետես
քերթուած
մը կարգաՏ
կ րսեՏ. ((ԱՀա
ԷՏինեսքո։
ի
գործերուն
յոռի
եւ դժբախտ
կոգՏը.
ան
իր գեղեցիկ
բանաս֊
աեգծոլթիւններով,
ստեղ հես աէւուր
հւ
Հէւան
գու­
նակ
Հոսա՛նք
Տր,
էր ւԼտանղաւոր
տաղս-էւգր
ւէարա–
կեւյ
Տեր երիաասարգոլթեան
Հողին։
Աչլ Ալս
չեՏ
լոեր
Հրճուանքէ
^է^
՚
^ր֊ երիս-ասարղութեան
երգ
Տր։
ԷՏԷՆեսրուէ
նՏանողներր
կ՝՚րսեն
թէ
յ ա գ չ ա ծ
են
կեանքէն,
եւ
կ հրղեն
պաարանքր^
լուստՀա–
տութիւնր,
ՀԱ։ ւ է ահն ական
խաղաղութեան
հարտւր
:))
ՎլաՀոււյան
էնքն
է որ կ
շսէ,
<Տ
Հաւաստեն
թէ
ԷՏԷնեսքուէ
քերթուահ֊
ներր
կր^ Տեռէյնեն
ԷէանղավաււութԷւնր
եւ
Տեր
Հո­
գիներուն
Տէշ
կր
թողուն
ղառնսւթեան
եւ
Հիւան­
դագին
չուսաՀատութեան
թթէւՏոր
ձր ։ Նւ
րանաս–
տեղեին
էրր
զոՀ
՚
ր չ ս կու տան
այնքան
սկսնաէլներ
որոնք
կ երղեն
Էրենց
գմրաիւտ
կեանքր
է
եւ կ
1
ա%Է֊
հեն
ՏԷշ
՛
ո աշխարՀը,
եւ ճակասւագիրր,
եւ
իրենց
ծնած
ժաՏը։
ԷՏինեսքոլի
այս
ա՚րլե ցա
թիւնր
.
կ ՚ ր ֊
սեն,
ընկերութեան
գրկէն
կը խլէ
այնքան
կենսու­
նակ
ուժեր,
ազգային
իրական
վաանդ
Տր
կազմելով,
այդպէս
է
որ աղայ
Տը,
1 6
տաբու,
մտքին
ՏէչՀ
կը
գնէ
թէ
ծերացած
է
ինքր,
յողնած,
այս
աշխարՀէն
յադեցած,
եւ
կամ
կ՛ր՛՛է
թէ
Ղ
ռ
՚
րագոյն
երչոսնկոլթիձւր
կը կայանայ
յաւիտենա­
կան
Հանգիստին,
պուտտտյական
Նիրվանային
Տէ9յ
Fonds A.R.A.M