ԱՆԱՀԻՏ
9
բուն
որակն ու անոնց
արտայայտութեան
կերպերր,—ինչ
որ, սակայն,
գրեթէ
ւՐիշտ,
կեղծ՜ բարեպաշտութեան
ւՐր կր
նմ՛անի։
Ալեկոծ՜ ու նաւաբեկեալ
՜
ճամբորգու–
թենէ
մ՚ր յետոյ,
որ
ուխտաւորներուն
կեանքքքէւ կ ր սպառնար ու
պատրանքներու
եւ
յոյսերու
Հակրնգգէմ՛
ծփանքի
մ՚ր
ա–
ւՐենէն սպառիչ
ելեւէՀոււաերու1ւ
մ՚ատնած՜
էր անոնց Հոգին,
Հիմ՛ա յ,
մ՚աղաղկուն, ի–
րենց տան սեմ՛ին առՀեւ,
Հանգրուաններու
ամ՚ենէն
ապահովի՛ն
մ՝ ԷՀ գտնուած՜
Րէէ
ա
֊
լու
գիտակցութիւնր
անսաՀւ/՚ան
գոՀուէւա-
կութեան
բոլորանուէր
շնորՀակալութեան
ցոյցով
ւ/՚ր երեւան
կուգայ, որէր պարզու­
թեան
մ՚ԷՀ նշանակութիւն
ւՐր ունի։
Ուխ­
տաւորներուն
մ՝ ԷՀ կան՝ որ իրե՛նց
շրթունք–
*1
ւերր տան սեմ՛ին կր քսե՛ն, ւՐարՁնա լոր ում՛
մ՚ր տալով
թողուած՜
մ՛թ՜՛նոլորտի
ւՐր վե­
րա գ.տմ՛ա՛ն
գաղափարին։
Լյւ բոլոր այս կար՜ճ
ժամ՚անակամ՚իՀո–
ցին
մ՝ԷՀ սաՀող
արարուած՜ ր
պեր՜ճաիւօս
յատկութիւն
մ՚ր ունի, որ կարճ՜ես
մ՛արգեր
ծ՜աղրել
կ՛ուղէ։—ինչո՞ւ
այս բուռն
անկեղ–
ծ՜ութիւնր,
որուն պիտի յաՀորգէ
քիձ վ"ր<֊
Հր ա յն արւՌստական
կեղե՜ր, տիւ ուր
ծ՜րսլ֊
տս/նքր, անՀամ՝ կատակախաղի
մր Համար,
ղոր ւՐարգերր
կեանքին
նպատաղն իսկ ու­
զած՜ ենրնել։
ինչո՞ւ այս ամ՛ենասխալ
ըւՐ–
բրռնում՚ր
կեանքին,
ուր իրերր,
մ՛արգերու
ասն
Տակ Ա
՛
ն ո ւթ ե
ան
^տեսակէտով,
այնքան
շեղած՜ են իրենց
սկզբնական
ու բնական
կարգէն։
քյւ իրօք, տխուր բան է Հաստա­
տել թէ, մ՚արգր
իր գիտակցական
վի ճակին
մ՝ ԷՀ ամ՝ են էն աւելի
գարշելի է,
Հոգեկան
այն
կարողութեան,
որուն Համ՛ար
Հոգե­
բաններն
ու փիլիսոփան
երր
կ՚րսեն թէ
ւՐարգր անասունէն
բաժնող
իսկութիւնն
է
է
Աչար
)՝
>ր Աբարիք>էն
զատող
աստուած՜ատուր
պարգեւր։
էլ գոյութեան
պայք
ա
րր
ար–
գարացում՚ր
պիտի
րլլայ
ամ՛էն
կեղծ՜աւո­
րութեան ել ամ՛էն անիրաւութեան,
որոնց
ա ա կ գա ղան այքն
եսաւՐոլութիւնր
գարանի
ւՐտած՜ է։ — Վասն
զի, աւա՛զ,
գաւառն ալ
այսօր քաղաքակրթութեան
բարիքներր կր
վայելէ,
գարավերՀին
նրբացումներէն
ու
1
լն՜ճիռ1ւերէն
ինքն ալ վարակոլած՝
է, ու
եթէ
կսւն գ ե ռ ե ր ա ղսղներ թէ Հոն պար­
զութիւնքն ու մ՛իամ՛տութիւնն
ու
թունտի–
կութիլէւր
գո յութիւն
ունին գեռ, այգ
բանր գաւառացիին
Հոգիին ու մ՛աքին
մ՝ԷՀ
թոզ չփնտռեն, այլ արտաքբն
բնութեան
մ՚ԷՀ, որմ՛իշտ վայրենի ու գեղեցիկ,
այսօր
անխօսոլկ
Հեգնութիւնէ
ւՐլլն Է մ՛եր քաղա­
քակիրթ
ա
յլասեռած՜ութեան
քով ։
/
Ա քստաւորներու
վերագարձր,
պարզ,
գեզՀուկ
ու անփառունակ,
իր ս/նկեզծ՜
յատկութիւններովն
ու անտաշ
ձեւակեր–
պութեամ՝բ,
րնկերական
կեանքին
արգի
ախտավարակ ու ցուցամ՛ոլական
բարեպաշ­
տութեան
մ՛շուշին
մ՝ԷՀ, որ
գաւառներուն
նախկին
բուրումնալից
պայծ՜առ
մ՝թնոլոր–
տր գերեզմանական
օգի մ՛ր փոխած՜ Է, ուր
բարոյականութիւնր,
փտախտաւոր ու խեղ,
ա մ՝ենէն
Հրէշա յին մ՛եքենականութեան
մ՛ր
ատամնագո
յցքի՚Ա
մ՚ԷՀ կր ծ՜ամ՛ծ՜մ՛ուի, —
ուխտաւորներուն
վերագարձր,
պարզ,
գեզ­
Հուկ ու անփառունակ,
երկնքի
խուսափուկ
պատառի
ւՐր, կապոյս։
բեՀեզ
փայլուն
լու. -
սաւՐուտի
ւՐր տպաւորութիւն
ր կր
թողու
վրաս, ամ՝պակուռ
մ՛թնոլորտի
մ՛ր ստուեր–
ներուէւ
մ՚ԷՀ բացուած՜
։
ԿԱՐՕ
(
ԱՐՏԱՆԿՍ
ՅԱՐՈԻԹԻԻՆԵԱՆ)
Մալկաւ-ա, 1895
Fonds A.R.A.M