44
ԱՆԱՀԻՏ
՜
ճութիւէւ
փոքրիկի
աղիողորմ՝
՜
ճչերի
մ է Հ ։
Պ) ա ււ աւր գութ՜
չուէւէր։
Եւ Աաթօ
յի ^իչր Հասնում՛
էր գրաւքի.
՛
ների ականիէւերին,
որոէւք թափլում
էէ՛ն
բա/լր,
մւոնում
էէն պառաւէ
որՀր,
էւլում
էէն
/
լիսամեռ
Աաթօյէէւ
կատաղի
գազանէ
ձեռքից։
Յոգնած
ա յգ «աշխատանքոից,
արիւ­
նալից
աչքերով,
ծանր
Հեւալով,
ուժաս­
պառ պառաւ ր երերալով
մօտենում
էր սլա–
Հարանէն,
վերցնում
էր մի շիշ օզի եւ
ս/լսում
էր
իւմել։
Եւ խր՜ճիթի
սու սունքի
մէՀ գեռ
երկար
լսւում
էր նրա արբան՜
ծիծաղր,
վայրի
բաց ագան չութիւեներր
եւ Հա յՀոյանքն
ու
անէծքը։
իսկ
խրճիթի
նեզ, մ՛ութ,
խոնաւ
եւ
ցուրսւ սրաՀում
կեղտոտ
ցնցոտ/ւէւերի
վրայ
էր
լինում
Աաթօն։
Նրա
մ՚արմ՚ինր
սաստիկ
ղալում՝
էր։ կարծ՜ես
սուր ասեղներ
ցցուած
լինէին
ա յգ կապուտան– կաշու մէշ%
Եւ գիշերուա
յ մթութեան
մ ԷՀ
գեռ
լսւում
էին Աաթօ
յի
սրտա՜ճմլիկ,
խեղ–
գուած
Հեծկլ
տան,ք1ւերր։
սլա/խերի
մեն՜, փայլուն
ապակիների
վրայ–
փողոցով
անցուգարձ
անողները
նկատեցին
մի
շքեղ կառք, ուր նոտան՜ էր մի
գեզեց–
կուՀի։
թ՛անկագին,
վերՀի տարազի
շոր երր Հա֊
գին,
թաթախուան՜
Լագամանգների
մ՚ԷՀ,
անՀոգ
ժպիտը
շրթՊւերին,
գեղեցկուՀին
ուրախ
ուրսվս
նայում
էր
Հ՚՚ւրՀր
եւ իր
սրտի խորքում՝
զգում
էր ի
Լ
ր
գեղեց/լու–
թիւէւր
եւ նրա
արժէքր։
—
Տեսէք... տեսէք... այգ
կինը,
գա
մուրացիկ
Աաթօն է ։
—
ի՛նչ էք ասում՛...
—
Այո , այո՛... միթէ
չէք
լսել... նա
այժմ՝
միլփւհւատէր
Հաճեսւնի
սիրուՀին է ։
— 0՛,
լա՛,
լա՛։
—
Այո՛––, ն՜երուկր խելագարի
պէս սի­
րում է Աաթօ
յին
եւ
ոչինչ
չէ
(
սնա
յում
նրա
Համար։
—
Փողոցից պալատ,
գա
մի
մ՛են՜
քայլ է ։
—
կեանքը գիտէ տյգպիսի
թռիչքներ։
Եւ խօսող/ւերր
ն՜ին՜տզելով
շարունակ/,
-
ցին
իրենց
ճանապարՀր։
Աաթօն
արգէն
15
տարեկան
էր։
0,
նայելով
իւր այգ
թշուառ
կեանքին
եւ սեւ օրերին,
որ անցնում՛
էին
քաղցի,
մուրացկանութեան
եւ
ն՜են՜երի
մ՚ԷՀ,
նա
գարձաւ
գեղեցիկ,
չքնաղ
մի
աղՀիկ։
ԵրկարաՀասակ,
բարակ իրանով,
Պտլրբ
կազմուածքով,
կրակոտ, վառվռուէւ
աչքե­
րով, նա
՚1
ւմսք1ւոււ1՝
էր գնչուՀու,
գեղեցիկ,
չքնաղ
գնչուՀու։
Եւ
Աաթօն
տյլ եւս
չէր
/
լսաւրնած
գլխաւոր
փողոցի
անկիւ1։ոււ/՛,
/"֊/՚
մ՚շտա–
կտն տեղ
ր։
Աաթօն
ս/նՀետացել
էր եւ
ան/լիւնում
կտնւէնան՜ էր մի Հիւանգոտ
երեսով,
չոր
ու ցամաք
մի կուզ տղա
յ։
Ա՚ի ամարային
օր, երբ արեւր իւր ոս­
կե ւիա յլ ցոլքերով,
իւր երերում։
լոյսով
խա­
ղում էր քաղաքի
տների, պատերի,
խա­
նութների
ոսկեզօծ
ցուցսւնտկների
եւ կրր–
Անցան
աասնեսւկ
տարիներ։
իք...
քաղաքի տռաՀնակսւրգ
«
շանթսաոը
վառ
լուսաւորուած
էր։
Ամբոխ ր
լցրել
էր գաՀԱւճը
եւ
օթ–
եա/խերը,
ու նստած
սեղանների
շ
։
ւլ
րՀր
՚"–՜
տում, խմ՛ում
եւ ղուարճանում՛
էր։
կիսամերկ
կանո։յք,
լկտի
ժսլիսւներր
շրթներին,
լյիրր, անամօթ
Հայեացքներով,
մ՛աշուած,
յաէՊււսծ
եւ չավփց
գուլա
ներ­
կած
երեսներով
զոյգ
զոյգ. մ՛ան էին
գալիս
գաՀլիճում՝
եւ կամ՝ տղամ՚տրգկանց
մ՛օտ
խմում
էին։
Նրանց ր արձրաձա
յ՛է։ ր աւրաւ
անչոլթիւէւ–
ներր խլացնում
Էին խռպոտ
գերասսւնների
անՀամ՛ երգերը
բեմ՛ի
վրա
յ։
Գինու
եւ
օղիի
գոլորշիներից
տպա.
կանուած
օգում՝
սուր
կերսլով
զգացվում՝
Էր մարգկային
քրտինքի,
մար այի
եւ
կտ–
Պււսնց օծանելիքների
Հոտր։
Fonds A.R.A.M