38
ԱՆԱՀԻՏ
մարէ՛ն Հօտի պէս 1չր վարեն
զիրենք ու այլ
եւս փրկուած՝ են ազատս ւթեան
ա յն կորրս–
տարւեր
ձիրքէն
որ իրենց
այնքան
ւոառա–
պաՂւքներ կր պատ՜ճառէր։
Այսպէս
շարժե­
լու իրաւունք
ումւէինք,
րսէ՛ տեսնեմ՛։ Մի­
թ՜է
ժ՝ արգկութիւէւր
սիրել չի"
նշանակեր
Հասէլնտլ
անոր
տկարութիւնր,
գուրգու­
րանքով
թ եթեւցնել
անոր բեռր,
իր անզօր
բնտւորութեանր
պատ՜&աււով
Հանւրուրժել
նոյն իսկ մեղքին,
Հերիք է որ մ՛եր արտօ­
նութեանբ
գործուած
Րէէ
ս
՛
յ
։
ինչո՞ւ
ու­
րեմն կուգաս
ժ՚եր
զ-ործ՜ր կր
խանգարես։
ինչո՞ւ
լուռ կր մնաս, ինծ՜ի սեւեռելով
թա­
փանցող
եւ քաղցր
ակնարկդ֊։
Բարկացի՛ ր
աւելի,
չեժ ուզեր
՛
Բու սէրգ,
որովՀեաեւ
ե՛ս ալ Բեղ չեմ՝ սիրեր։
ինչո՞ւ
պիտի
պա–
Հեմ։
Գիտեմ՝ թէ որո՞ւ կր խօսիժ, եւ
Գուն
գիտես թէ
ի՛նչ
ունիմ՝ ՛Բեղի
Ընելիք՛
աչ–
քերուգ
մ ԷՀ կր տեսնեժ
զայն։
ինծ՜ի" է
հ՛նացեր
մեր գաղտնիքր
սլաՀել
՛
Բեղմ
է ։
թ՛երեւս
զա յն իժ բերնէս
լսել
կ՛ուզես։
Ա–
Հ աւասիկ,
ժենք
՛
Բեղի Հետ
չենք, այլ
անո ր
Հետ, ու արգէն երկար ատենէ ի վեր։
ճիշտ
ութր գարէ ի վեր
րՐԱ՚ե
րնգունած
ենք այն
վերջին
պարգեւր
զոր Դուն
զայրոյթով
ւՐերժեցիր,
երր ՛Բեղի
ցոյց կուտար
երկրի
րոլոր
թագաւորութիւնն
երր,
ժենք
րնգու–
նեցինք
Հռոմն ու կեսարին
սուրր,
եւ ինք–
ղինքնիս
յայտարտրհցինք
երկրի ժէակ
թու­
լէս։ լորն երր,
թէեւ
ժինչեւ
Հիժա գեռ
ժա­
մ՛անակ
չումւեցանք
ժեր գործ՜ ր
աւարտելու։
Բայց
որո" ւնն
է
յանցանքր։
Ա՛Հ։
գ ե ռ
սկիզբն
ենք, գ ե ռ
շս։։։։ աշխատանք
ունինք
եւ երկիրր գեռ շատ պիտի տառապի,
բայց
մ՛եր նպատակին
պիտի Համեինք,
կեսարներ
պիտի րլլանք
եւ այն ատեն
պիտի
խոր–
Հինք տիեզերական
երջանկութեան։
է)ւ սակայն,
Գուն այն մ ամ՛անակ
կրր–
նայիր
կեսարի
սուրր
ասն
ել։
ինչո՞ւ
ետ
մղեցիր այգ
վերՀին
պարգեւր։
Եթէ Հետե­
ւէիր
Հզօր Ոգիին այգ երրորգ
պատուէրին,
իրագործած՜
պիտի րէէայիր
ամէն
ինչ որ
մարգիկ
կր փնտռեն
երկրի վրայ. —
տէր
մր՝ որուն առՀեւ
խոնարՀին,
սլաՀապան մր
իրենց
խղ՜ճմտանքին
եւ մ՚իշոցր
Հասարա­
կաց մրՐարանի
մր մ՛էշ
1
վերՀնապէս
Հա–
մերաշխօրէն
իրարու
միանալու,
վասն զի
տիեզերական
մ՛իութեան
պէտքր
երրորգ և
վերջին տառապանքն
է մարգկայրն
ցեղին։
Մարգկութիւմւր
իր ամբողջութեան
մ՝ էշ
ձգտած
է տիեզերական
խարիսխի
մր վրայ
կազմակերպուելու։
Մ եծ՜ ա
շխարՀակալնե–
րր,
թիմուրլէնկներն
ու
ճէնկիզ-իւաներր,
որոնք ուրականի
մ՛ր պէս անցած
են
երկրի
վրայէն,
իրենք
եւս, առանց
գիտակցու­
թիւնն
ունենալու,
կ ր մարմնացնէին
ժողո–
վուրւլներու
գէպ ի միութիւն
ա ած ած՜ այգ
րղձանքր։
Եթէ
Կեսարի
ծիրանին
րնգու–
նէիր, տիեզերական
կայսրութիւմ/ր
Հիժն ած
պիսփ
Րէլա յիր եւ խտղաղութիւ1։
պիտի
տա
յիր աշխարՀի։
Արգարեւ
ո"վ
սաՀԺ ուն­
ուած է մարգերուն
տիրելու,
եթէ ոչ ու­
նէաք որ տիրած են արգէն
անոնց
խղճմր–
տանքին
եւ իրենց
ձեռքին
մ ԷՀ
ունւին
ա–
նոնց Հացր։
Առի՛նք
մենք
կեսարի
սուրր,
ու այգպէս
շարժելով
լքեցինք
՛
Բեղ՝ Հե–
տեւելու
Համ ար
անո ր ;
Ո՛ Հ, իմ՛ացական
ա–
պերասանութեան,
ունայն
գիտութեան
ու
մարգաբանութեան
գարեր
պիտի
անզնին
տակաւին, վասն զի այգ կերսլով է որ պի­
տի վերկանան, առանց
մեզի
իրենց
Բաբե–
էոնի աշտարակ ր կառուցանելէ
յետսյ։
Բայց
այն ատեն
սա տ սանր
մեզի պիտի գայ սո­
ղալով, մեր ոտքեր ր պիտի
լիզէ ու
զանոնք
պիտի թր2է
արիւն
արցունքով։
Եւ
մենք
իր կռնակ ր պիտի Հեծնենք
ու օգին
մ՝ ԷՀ
պիտի բարձրացնենք
բաժակ
մ՛ր ուր քան–
գակուած
պիտի Րէէայ... «իյորՀո՜ւրգ»
բա֊
ռր։
խաղաղութիւնն
ու երՀանկութիլնր
այն
ժամանակ
միայն
պիտի թագաւորեն
մար֊
գոց
մ ԷՀ։
Դուն Հպարտ
ես րնարե այնե ֊.
րովգ, այսինքն
փոքրաթիւ
րՊոորանիով
ժ՛ր,
մինչգեռ
մենք Հանգիստ
պիտի
սլար գե­
լենք
ամէնուն։
Զգենք
որ,
րնտրեալներ
րլլտլու
սաՀմանուած
այգ
Հզօրն երէն
քա­
նի՜
քանիներր
այլ եւս պարտասած
են
՛
Բեղի սպասելէ,
ուրիշ տեղ տարած
են ու
գ ե ռ պիտի տանին
իրենց
մտքին
ուժերն ու
սրտին եռանգր,
քանինե՛ր
ի վերջոյ
պիտի
րնո֊վղին
՛
Բեղի գէմ
յանուն
ս պ ս ւ տ ո ւթե ան։
Fonds A.R.A.M