36
ԱՆԱՀԻՏ
յանձՊւելուն
պէս տառապեցնող
Հոգ
չկայ։
Բայց ւՐարգոց ազատութեան
տէրը
աէ
ա
է
ոլ
–
Համար պէտք է աՊւոնց տալ խղ՜ճի խաղա–
ղութիւէւ։
Հ
ա
ցր
՛
Բեղի
կ՚ասլաՀովէր
այգ
յաՀողութիւնր,
մ՛արդ, կր խոնարՀի
զայն
տուողի՛ն առՀեւ.
բայց
ուրիշ
մէկր
թո՛ղ
տիրա՛նայ
իր խղ՜ճմտաՊւքիՊւ,
Հացգ
պիտի
ձգէ ու ա՛նոր ետեւէն
պիտի
երթայ։
իրա­
ւունք
Ունէիր Հոգ, վասն զի
մարգկութեան
գոյութեաՊւ
գաղսաիքր
կր գտնուի
ո՛չ թէ
միայն
ապրելու)։,
այլ ՛նաեւ ապրելու
շար­
ժառիթ
մր գտ՛նելուն
մ էի
Գոյութեան
՛
նպատակի՛ն
Համ ար առա՛նց յստակ
զ սէւլա-
փարի մր, մարգ պիտի նախրնտրէ
Հրաժա­
րիլ կեանքէն,
եւ պիտի
ոլզէ աւելի իՊւք–
գԻ՚սքԲ
ո չՊւչացնել քան թէ երկրի
վրայ
Տնալ, Հոգ չէ թէ Հացի
գէզերով
շրՀա–
պաաուան՜ րլ լա
յ։ Բա յց ի՞՛ւ՛չ
պաաաՀեցաւ։
Փոխա՛նակ
մ արդ կային
ազաաութիւնր
գրա­
ւելու,
զայն
աւելի
րնգարձակեցիր։
Ա՝ոռ­
ցա՞ր թէ մ արգ կր ՊւախրՊււորէ
խաղաղու–
թիւնր,
Պ՛ո յ՛ն իսկ մաՀր՝
բարի՛ն եւ
Հս՚րր
՜
ճաՊւչնալու
ազատութեՊւէՊյ։
իրեն
Համ ար
ոչինչ այնքաՊւ
Հրապուրիչ
է քա՛ն
ազատ
կամքր,
բայց ՛նաեւ
ոչինչ այնքան
ցաւա­
գի՛ն։ Ե
լ
մարգկային
խգճմտանքր
րնգմիշտ
խաղաղեցէ՚ելու
կոչուան՜
ամուր
սկզբունք­
՛
ներու տեղ, րՊ։արեցիր տարտամ,
տարօրի–
Պւակ, առեղծուած՜ա
յիՊւ
ծ՜աՊւօթութիւՊւներ,
ամԷՊւ ի՛նչ որ վեր է խեղճերուն
ուժէՊւ, եւ
ատով այՊւպէս մր շարժեցար
որ կարծ՜ես
թէ
չէիր սիրեր
զիրենք,
Գո՚ւՊւ որեկած՜ էիր
կեաՊւքգ տալ իրեՊւց Համ
ար։
Մ արզ կայիՊւ ազաաութիւնր
աճեցուցիր
փոխանակ
խլելու
զայՊւ, Հետեւաբար
եւ
բարոյակա՛հ
էակիՊւ պարտագրեցիր
ա յգ
ազաաութեսւն
արՀ աւիրքն երր։
կ՚ուզէիր որ
քեզմով
կախարգուած՜
մարգիկ
ազատօրէ՛ն
սիրեՊ, ՛Բեղ, կամովին
ՀեաեւիՊ,
՛
Բեղի։
ՀիՊւ
գժխեմ
օրէնքիՊւ տեղ, մ՛արգ
պարտէր
ա յսուՀետեւ
ազատ սրտով մր ՜ճան չՊւալ
ր արի՛ն ու չարր,
իրեՊւ առաՀՊարգ
ունենա­
լով
միայն
՛
Բու պատկերգ,
բայց
չէի՞րՊայ–
խաաեսեր
թէ ի վերՀոյ
պիտի
մերժէր,
Պայն իսկ պիտի
ուրաՊւար
՛
Բու
պատկերգ
ու ՛Բու ՀշմարաութիւՊւգ,
ընկճուած
ըլլա­
լով րՊաղւելու
ազատութեան
աՀաւոր բե­
ռին տակ։
Մարգիկ
վերջապէս
պխոի պո–
ռան թէ ճշմարտութիւնը
՛
Բու մէՀգ չէր,
եթէ
ոչ զա՛նոնք
այգքաՊւ
տագնապալի
աՊւստուգութեան
մր չպի՚՚փ
մատՊւէիր՝
այգքան
Հոգերով
եւ այգքաՊւ
աՊւլոյծ՜
խնգիրՊւերով։
Այգ կերպով
՛
Բու
թագաւո.
րութեաՊւգ
կոր&աՊտւմր պատրաստեցիր, ու­
րիշը
մ՛ի՛ ամբաստաՊւեր։
Ե՛– սա կա յՊւ այգ
չէր որ կ՛առաջարկուէր
՛
Բեղի։ Երեք
ուժեր
կա՛ն որո՛նք միայՊւ
կարող եՊւ ւսիրապետել
այգ տկար
րմբսստՊւերուն
խղճմտանքին,
ասոՊւք են՝ Հրաշքր,
ի՚որՀուրգր
եւ
Հեղի­
նակութիւնը։
Մերժեցիր
այգ երեքՊւ ալ։
ԱՀ եղ եւ իա ր ունկ Ոգին
՛
Բեղ
բարձրացու­
ցած՜ էր աշտարակին
գագաթր եւ ըսած՜ էր.
«
կ՛ուզե՞ս
գիսւնալ թէ Աստուծ՜ոյ
որգիՊւ
ես։ Վս՚ր Պւետէ իՊւքզիՊւքգ, վասն զի գրուած՜
է թէ Հրեշտա1խերր
պիտի վերցնեՊւ ու ւզի–
սփ
աաՊւի՚ն
զԱյն ու չպիտի
վիրաւորսւի
բ՛նաւ։
Պիտի գիտնաս
տյՊւ ատեՊւ թէ Աս–
տուծ՜ոյ
ՈրգիՊւ ես եւ ՛Բու Հալատքգ
սլիաի
ապացուցաՊւես
Հօրգ վրայ»։
Բայց
գոմ։ այս
առաջարկր
մերժեցիր,
վար
Տնետուեցար։
Վսեմ,
ասսաւած՜տյին
Հպարտութիւն։
մը
ցոյց տուիր այՊւ ատեՊւ. բայց մարգիկ, ա–
պիկար եւ ապստամբ,
սատուած՜ներ
չեՊւ։
Գիտէիր թէ գաՀավիժելոլ
Համար
քայլ
մր միայն
առնելով,
շարժում
մը միա յՊւ
ը՛նելով, Տէրր պիտի փորձէիր եւ ՛Բու Հա–
ւատքգ
պիտի կորսնցնէիր ԱՊտր մասիՊւ։ Պի–
ա
է ջախջաիտւէիր
երկրիՊ։ վրայ զոր եկտն՜
էիր փրկելու,
ի մեծ^ ուրախութիւն
վար
ձիչիՊւ։ Բայց
֊
Բեղի պէս ուրիշ շատեր կա՞Պւ
միթէ։
կրնաս
վայրկհսա
,
Րր ըՊւգ,,լՊ։իլ թէ
մարգիկ
քաջ
Ո
լթիւՊւը
պիտի
ունենա
յին
ՊւմաՊւ փորձոլթեսԽ
մր տոկալու։
Մարգ.
Կ՛՛՛ԺԻ՛՛՛ բնութեաՊւ
տրուած^ չէ Հրաշքր
մ՚եր–
ժել եւ կեանքի
ծանր
պաՀերուն,
էական
ու ցաւագին
Հարցերու
աոջեւ,
ապաւիՊփլ
ւՐիայ՛ե սրտի ազատ
որոշուժ՚ին։
Ո՚Հ, գի­
տէիր թէ ՚Բււլ Հաստաաամաա
թիլՊւգ
պիտի
յիշտաակոլէր
գիրքերոլ
մէջ, գարերը
պի­
տի կտրէր աՊսխէր ել պիտի երթար
միՊ,չև
Fonds A.R.A.M