ԱՆԱՀԻՏ
35
տի
ՀաւատացՊւեՊւք։
ԱււաՊւց
մեզի
ւՐիշտ
քաղցած՜ պիտի
մնա՛ն։ Ո՝ չ մէկ
գիտութիւն
պիտի կրնայ
իրե՛նց Հաց տալ, որքաՊւ ատե՛ն
որ ազատ
մնա՛ն, սա կա
յն ի վերՀո
յ մ՛եր
ոտ–
քերոլն
տակ
պիտի
ւբնեՊւ ա յգ
աղաստւ–
թիւՊւր՝ րսելով.
սԼաւագոյ՛ն
է որ մ՛եզ
բո֊
լորովիՊւ ստրկաց1ւէք, բայց սնուցանէք
ւ/՚եզ»։
Պիտի
Հասկ՛ն տՊւ վերջապէս
թէ
ազատ ու -
թիւՊւ ու իւրաքաՊւչիւրէա
իր ուզած– չաւիովր
տրաւ/ագրուած՜
երկրա յի՛ն
Հացր
աՊւՀաշ–
տեէի եքւ իրարու
Հեսւ, վասՊւ զի երբեք
Հպի­
տի կրնան անոր բաշխումր
կատարել
իրե՛նց
միՀեւ։
Ըէէ
ա
է"վ\ ակար, ապականած՜,
սլ­
՛
նայն եւ ապստամ՛բ, պիտի
Համողունն
Պւաև
կարե՛նալ ազատ
ապրելու
իրեՊւց աՊսլօրու–
թեան
մ՛ասի՛ն։ Գուն
իրեՂւց կբ
իւոստո՚նայիր
երկի՛նքի
Հացր. կր Հարց՛նեմ՝
ա՛նգամ՛ մ՛ր
եւս, ապիկար, յաւիտեՊւասլէս
ասլերաէստ
ու
ախտաժէտ
մ՝ արգկա յի՛ն
ազգի՛ն
Համար
կարելի՞
է միթէ
զայՊւ բաղգատել
երկրա­
յի՛նի՛ն Հետ։
Հազարաւոր
եւ տաս՛նեակ
Հա­
զարաւոր
Հոգիեր
՛
Բեղի պիտի
ՀետեւիՊւ
՛
Բու Հացիգ
Համ՛ար,
բայց
իՊւչ պիտի
ր
լ ֊
լ ա՛ն միլիոն՛ներ՛ն
ու միլիաււՊւերր
որոՂւք քա–
ՀութիւՊւր
չպիտի ուՊւեՊւաՊւ զա յն ՊւախրՊւտ–
րելու։
Գուն
մ՛իթէ
մեծ՜երՊւ
ու
Հղօրնե՚րր
կր սիրես մ՛իտ յՊւ, որոնց՝ մ՛իւսներուն
սաՀա­
մ՛ար բազմ՛ութիւն
ր, որ տկար է եւ որ սա–
կայ1ւ կր պաշտէ
՛
Բեղ, կր ծ՜առայէ պար­
զապէս
իբրեւ
շաՀագործ՜ելր
Պւիլթ։
Այգ
տկար էակՊւերՊւ ալ սիրելի
ե՛ն մ՛եզի։
քՒէեւ
վատթար
եւ րւՐբոստ, ի վերՀո
յ Հլա֊
պիտի
գաոՊւաՊւ անոնք։
Պիտի զարւ/՚ւսՊւաՊւ եւ
մ՛եզ
աստուածՊւեր
պիտի կարծ՜ե՛ն,
երր
Հա՜ճի՛նք
իրե՛նց գլուխր
աՊւցնիլ եւ երբ զիրեՊւք այ1ւ–
քաՊւ սարսափեց՛նող
ազաստւթիւՊւր
մե՚Պւք
ստա՛նձ՛նելով՝
իշէսեՊւք իրեՊւց վրայ։
Բ
ա
յց
իրե՛նց պիտի րսեՊւք թէ ՛Բու
աշակերսւներգ
եՊւք եւ կ՚իշխե՛նք
քու անուՊտվգ։
Եւ
ա
յ գ
ամբարշտութիւնր
մ՛եր տառապաՊւքր
պիտի
կազմ՛է,
վասՊւ զի Հարկ պիտի
րլլտյ
ստել։
ԱՀա՛ այս է իմաստ ր առաՀիՊւ
Հարցում՛ի՛ն
որ քեղի
ուղղուեցաւ
ա՛նապատի՛ն
մ՚ԷՀ,
եւ
աՀա՛ թէ
իՊւչ մերժեցիր
յանուն
ազատու­
թեա՛ն,
զոր ամէ՛ն բանէ
ղ երագ սա կր Հա­
մ՛արէիր։
Մի՛ն չգեււ
ա յգ
Հարցումր
իր մ՝ ԷՀ
կր թագուցսւնէր
աշխարՀի
գաղտՊյիքր։
Եթէ
Հաւա՛նէիր
Հացելտւ
Հրաշքի՛ն,
խաղաղեցու­
ցած– պիտի
րլլայիր
յալիտեՊւական
մ՚տաՀո–
գութիւնր
մարգկութեա՚ն
—
աՊւՀաստերուն
թէ ՀաւաքակաՊալթեաՊւց
— ,
այն
մտաՀո–
գութիւնր
թէ
«.
որո՞ւ սա Հեւ
սլէտք
է
խո–
ՊւարՀիլ»։
ՎասՊւ զի աղատ մարգուն
Համար
չկայ
աւելի տեւակա՛ն
եւ աւելի
կսկծ՜եցու­
ցիչ
Հսգ֊ մ՛ր քա՛ն փՊւառտուքր
մ՛էկու
մր
որուՊւ աոՀեւ
գլուխ
ծ՜սԷիՊւք։
Բայց
ւՐւսրգ
կ՛ուզէ
խոՂւարՀիլ
միայ՛ն
ա՛նվի՜ճելի
ուժի
մ՛ր աոՀեւ,
զոր բոլոր
իր ՊւմանՊւերր
կր
յարգեՊւ
տիե ղերակաՊւ
Հաւանութեամբ
մ՛ր։
Վասն
զի ա յգ
խեղ՜ճ
արարածՊւերր
կր
տուտյտիՊւ
գտ՛նելու
Համար
պաշտամուՊւք
մ՛ր որ ո՝չ թէ
մ՛իայն
քա՛նի մր Հաւատաց­
եալներ
Համ ախմբէր,
այլ որուն
մ ԷՀ
կա֊
րեՊւաՊւ ամեՊւքՊւ
ալ
Հաղորգուիլ
իրարու
Հետ,
միեւնոյ՛ն
Հաւատքով
մ՛իացած՜։ Օրով–
Հետեւ
պաշտումի
մ ԷՀ՛ այգ
մ՚իասնութիւ–
Պւր գլխաւոր
տառապանքՊւ
է ամէ՛ն
աՂւՀա֊
տի եւ բո վա՛ն գա
կ
մ արգկութեան,
գարե­
րու
սկիզբէ՛ն
ի վեր։ Այգ
երազր
իրագործ՜ե­
լու Համ՛ար
է որ թուրով
ոչՊւչացուցած՜
եՊւ
զիրար։ ժողովուրգներր
աստուածՊւեր
գարբ–
Պւած՜ եՊւ եւ զիրար աստուած՜ացուցած՜։
«(
Տ՛ո­
ղէ՛ք
ձեր աստուածՊւերր
ել
մ՚երի՚նՊւերր
պաշտեցէք,
եթէ
ոչ՝
Վ
ա
՚
յ
Հեզի
եւ
ձեր
աստուածՊւերուՊւ»։
Ու այս այսպէս
պիտի
րլլա
յ մի՛նչեւ
աշխարՀի
վերՀր,
Պւոյ1։ իսկ
երբ աստուածՊւերր
աՊւյայտաՊւաՊւ,
մ՚արգիկ
պիտի երկրպագեՊ։
կոլռքերուՊւ։
Գիտէիր,
չէիր կր՛նար ա՛նգիտանալ
մարգկայիՊյ
բնու­
թեա՛ն
այս Հիմնակա՛ն գաղտՊւիքր,
եւ
սա–
կայն
մերժեցիր
ա՛նվրիպելի
մ՛իակ
գրօշր
որ ՛Բեղի ՛ներկայացաւ
եւ որ ամեՊւքր
՛
Բու
առՀեւգ
պիտի
խոնարՀեցՊւէր
սհւվի՜ճելի
կերպով, երկրայիՊւ
ՀացիՊւ ԳՐ°շԱ*
մերժե­
ցիր
զա յէւ երկՊւա յքսն Հացի
ու
ազատու­
թեան
ա՛նունով։
Տես թէ
ի՛Պւչ րրիր
յետսյ,
մ՛իշտ
յա՛նուն
ազատութեա՛ն։
կր
կր1լնեմ՚,
մ՚արգուՊւ
Համար
կարելի
եղած՜իՊւ
չափ
շո՛ւտ
մէկր գտ՛նելով
ծՊւած՜ ատե՚նր
միա–
սիՊւ բերած՜ ազատութեա՛ն
սլարգելբ
ստոր
Fonds A.R.A.M