3 4
ԱՆԱՀԻՏ
նոնք երեւակայել
եւ. իրենց
տեղլլ
ւէնել
վերստին, ու այգ նպատակով
Հաւաքուին
աշխարՀի
բոլոր իմաստունները,
բոլոր
սլե֊
աա1լսՏն լՐարգիկր,
/•
արձրասաի
ճան
եկեղե–
ցականն
երր,
գիտոԼէհւերր,
վվզ իւաւիսւնելա ու
բանաստեղծներր,
ու իրենց րսուի՝
Էրեւա–
Կ
ա
յեցեք>
խԴ"յգրեցԷ՚ք
երեք
Հարցուցեր
որոնք ո՝չ ւ/՚իայն
գէպքին
կարեւորութեա՛ն
ՀաւՐապաաասխան
ՐԷէան,
՚"
յէ եւ
երեք
խօսքով
արսւայայաեն
ասլաղայ
մ՚արգկու–
թեան
բովանգակ
ւզասււՐ ութիւնր, — կր
կարծ՜ե՞ս թէ մ՚արգկա
յին
իժասաութեաՂւ
֊
ոյղ– արիսպագոսր
պիաի
կր՛նա յ
յղանալ
՛
Աոյէւքան
ուժեղ եւ նոյնքան
խորունկ բան
ւՐը,
որքան
սոյ1ւ
երեք
փորձութիւններր
զոր
՛
Բեղի առաջարկեց
Հզօր
Ոգին։
՚
Այգ
երեք
Հարցոււքներր
ինքնին
րաւ ական են ա–
սլացոլցանելու
Համ՛ար թէ մ՛եր գործ՜ը
յա­
ւիտենական եւ բացարձակ
Ոգիին
Հեւ ո է ե
ոչ թէ մ՛արզ կային
անցողական
մ՛տքին։
ՈրովՀետեւ
անոնք կ՚աւՐփովւեն եւ մ՝ի ան.
գա մ՛ա յն կր մ՛արգարէանան
մ՚արգկութեան
յետագա
յ աւՐբոզ^
պատւՐութիւնր.
երեք
ձեւելէն են անոնք ուր կր
բիւրեղանան
ւՐարգկային
բնութեան
բոլոր
անլուծ՜ելի
Հակագրութիւէւներր։
Ասիկա
կարելի չէր
Հասկնալ
այն ատեն, վասնզի ապագան
քօ–
ղարկուած՜
էր. բայց
Հիմ՛ա,
տասնրՀինգ
գարերու
սաՀում՚էն
յետոյ,
ւՐենը կր
զգանք
թէ
ամ՛էն բաննախատեսուած՜ էր այգ ե–
րեք
Հարցումներուն
մ՚ԷՀ^ եւ ամ՛էն բան ի–
րականացած՜ է այնպիսի
՜
ճշգութեաւՐբ
մ՛ր
որ կարելի չէ բաււ մ՛ր անգամ՛
աւելցնել
կամ՛
պակսեցնել։
«
Դուն
ինքգ որոջէ Հիմ՛ա, ով
իրաւուէւք
ունէր,
՛
հո՛ւն՝ եթէ ոչ վւորձիչր։
Յիշէ՝ ասա–
2\
ւ1ւ
Հարցում՚ր,
անոր իմ՛աստ ր, եթէ ոչ ամ՚–
բալՀյււթիւէւը։
կ՛ուզես
աշխարՀ
երթալ
ձե։ւնու1ւայն,
մ՛արգոց
քարոզելու
Համ՛ար
աղաստւթիւէ։
մ՛ր զոր ՀասԼլնալու
արգելք
սլիտի րլլան
իրենց յիմ՛արութիւնն
ու իրենց
բնական
անտղ1ււութիլ1ւր,
ազատութիւն։
ւՐր
որ կր վախցնէ
զիրենք,
վասն
զի
մ՝արգու1ւ
եւ րնկերութեա1ւ
Համ՛ար ատկէ աւելի
ան.
Հանգուրժելի
բան մր չկայ։ կր
տեսնե՛ս
գա քարերր այս անարգի անապատին
մ՝էի
Հացի վախէ՛
ղանոնք, եւ
մ՚արգկութիւէւր
•
Բու ետեւէգ
պիտի վազէ
Հլու եւ երախ­
տապարտ
Հօտի ժր պէս, գողգզալով
մ՚իան–
գաւՐայն որ ձեռքգ
կրնայ ետ քաշուիլ եւ
Հաց չեՂւայ այլեւս
մ՝ էիս
եզր։
«
Բայց
գուն
չուզեցիր
մ՚արգկութիւ1ւը
զրկել
ազատութենէն
եւ ժերժեցիր,
խոր–
Հելով թէ ազատութիւ1։ր
սւնՀաշտելի
է
Հացով
գնուած–
Հնազանգութեան
Հետ։
Պատասխանեցիր թէ մ՛արգ Հացով
ւՐիայն
չ՚ապրիր։
Բայց գիտես թէ երկրային այգ
Հացին
սա ան ով աշխարՀի
Ոգին պիտի րնգ–
վզի
՛
Բեղի գէս՛՝, պիտի պայքարի եւ պիտի
յաղթէ
՛
Բեղի, ու աժենքը
անոր պիտի Հե–
տեւին
աղաղակել
ով. «Ով կրնւՐանի
ժիթէ
այս
անասունին, սա է որ մեզի տուաւ
եր­
կինքի կրակր»։
՛
հարեր
ւղիտի
անցնին եւ
ւՐարգկութիւէւր
իր գիտուններում։
եւ իմ՚տս–
տասէրներուէւ
բերնով
ւղիտի
յա
յտարարէ
թէ
ո՜ճիր
չկայ,
Հետեւաբար
եւ
մ՛եղք
չկայ, կան մ՛իտյն
քաղցած՜ներ։
«
կերակրէ՛
զանոնք, ու ա յն ատեն սլա–
Հանշէ՝
ժիտին որ առաքինի
րլլան։»
ԱՀա՛
թ՜է ինչ պիաի արձանագրուի
ապստամ՚բսւ–
թեան
այն գրօշին
վրայ որԲու տա՜ճարգ
պիտի կործ՜անէ։
Անոր տեզր պիտի
կանգնի
նոր
շէնք մ՝ր, Բաբելոնի
երկրորգ աշտա­
րակ մ՝ր, որ անշուշտ
առաՀինին պէս ան­
կատար պիտի
լքնայ, բայց
Դու1ւ կրնա
յիր
մ՛արգերուն
խնայել այգ նոր վարձն ու
Հազար տարուան տառապանք
մ՛ր։ Վասն
զի
պիտի
զ ան մ՛եզ պիտի գանեն,
իրենց աշ­
տարակին
կաոուցսւմ՚րն
Համ՛ար
Հազար
տարուան
տաժանքէ
մ՛ր յեաոյ։
Մեզ
Հողին
աակր պիաի վատս են ինչպէս
կ՚րնէին եր­
բեւքն, գետնագամ՚բաններու
մ՚ԷՀ^ ուր պաՀ–
ուաՀր պիտի րլլանք
(
որովՀեաեւ
նորէն
պի­
տի Հալածուինք)
սլ պիտի աղաղակեն. "Ու­
տելիք տուէք
մ՛եզի,
որովՀեաեւ
երկինքի
Հուրր
մ՛եզի խոստացոզներր
չտուին
զայն։»
Այն ատեն պիտի աւարտենք
իրենց
ւոշւսու­
րուկ ր, ատոր Համ՛ար սնունգ
մ՛իայն
պէաք
է. ու պիտի սնուցանենք
զիրենք, ա յսպէս
ըսելու
Համ՛ար
՛
Բու անսւէավգ. ատանկ
պի–
Fonds A.R.A.M