ԱՆԱ
—
Ու կալանաւորր բան մր չ՚րսե՞ր։ կր
բաւականաՂւայ
միայն
՛
նայ
ելո՞վ։
—
Այո՝, Ա՛ն միայն
կրնայ
լ ռ ե լ ։ Ծե–
րուէւին
ինքն իսկ ա1ար գիտել
կուտայ
թէ
իրաւունք
չունի իրՀին խօսքերուէ։
վրա
յ
ր սա մր անգամ
աւելցնե՜լու։
թ՛երեւս
ասիկա
Հիսնական
գիծ՜ն է
Հեռովս" էական
կաթ՜ոլիկութ՜եան,
իմ՛ Հա–
ւՐեսս։ կարծ՜իքովս.
«
Ամէքւ բան ՛Բեղմ է փո­
խանցուած՜ է Չկապին, ամ՝էն
բա՛ն
ււլրեսն
Հիմա կախոլւՐ
ունի Պապէն, գոնէ
ժամա­
՛
նակէն առաՀ
ւՐի՛
ւլ ար խանգարել
մ՛եզ))։
Այս է իրե՛նց վարգապետութիւնր։
Զայն
գտած՜
ես՛՝ իրե՛նց
աստուած՜աբանՊւերու1ւ
յ՛օտ։
((
իրաւունք
ունի՛ս
ւՐեզի
յայսաելու
գա զսա իքն եր էն
միայն
մ՛է՛կ
Հատը այն
աշխարհին
ուրկէ կուգաս», կր Հարցնէ
հ՜ե­
րուն ին, որ կր պատասխանէ
անոր տեղ.
«
Ո՛չ, իրաւունք
չուէւիս,
որովհետեւ
այգ
յա յտնութիւնր
պիտի
աւելնայ
երբեէէնի
յայտնութեան
եւ ատիկա
պիտի
՛
նշանակէ
մարգերէն
ետ առնել այն
ազատութիւնը
զոր այնքան կր սլա շասլսաէիր
երկրի
վրայ։
՛
Բու բոլոր նոր յայսաութիւն՚ներգ
պիտի
վնաս են Հաւատքի
ազատութեան,
վասն
զի
Հրաշք
պիտի
տեսնուի
ա՚էւոնց
մ ԷՀ.
ա
ր գ
տասնրՀինգ
գար առաՀ,
ամ՛է՛ն բանէ գե–
րագաս կր Համարէիր
Հաւատքի
ազատու–
տութիլնը։
Գե՞ս ըսած՜ յա՜ճախ.
«
կ
՚
ուզեմ
ձես ազատ
լշնել՝»։ Լաւ ուրեւա, տեսար
«
ա –
զաաո մարգերր,
կ՚աւելցնէ
ծ՜երունիՂւ քա–
մաՀրական
երեւոյթով
մր։
Այո՛։
թէեւ
սուղի նստաւ
մեղի, կր շարունակէ
խստու­
թեամբ
ԱՂւոր ՛նայելով,
բայց
վերջապէս
այգ
գործ՜ը
աւարտեցինք
՛
Բու
աէաւնովգ։
ՏամնրհիՖգ
գարերու,
գաժան
աշխատանք
մր Հարկ եղաւ
ազատութիւնը
Հաստատե­
լու Համար, բայց վերՀապէս
յաՀողեցանք,
եւ աղէկ
յաՀողեցանք։
Գ\ե ս Հաւատար
ը–
սած՜իս։
քաղցրութեամբ
ինծ՜ի կը ՛նայիս,
առանց
՚
նոյ՛ն իսկ զայրանալու
պատիւն
րնե-
լու
ինն՜ի։ Բայց Հաւատա՝ որ մարգիկ եր­
բեք
իրենք
զիրենք
այնքաՊ։
ազատ
չե՛ն
կարճ ած՜ որքան ՛ներկայիս,
երբ իրեՂւց ա–
զատութիւէւը
խո՚նարՀաբար
զետեղած՜ են
,
ԻՏ
3 3
մեր
ասքերուն
առՀեւ։
Ասիկա մեր գործ՜ն
է,
՜
ճշմարտութիւնը
ըսելու
Համար։
Ազա­
տութի՞ւն
կ՝երազէիր
գուն։
— \,
որէն չեմ Հասկնար,
րէւգմիՀեց Ա–
լիօշա,
ծ՜երուէւիէւ կր Հեգնէ՝, կր
ծ՜աղրէ՛։
—
Բնա՝ ւ։ Ա՝արգիկր
երՀաք/իկ
ընելու
նպատակով՝
ինք եւ իրեէաերր
աղատութիւ–
նր ՀՊւՀած՜
րլլալնուն
Համար կր պարծ՜ե­
նայ ան։ «Վասն
ղի Հիմ՛ա առւսՀին
սագաւքն
Է որ (Հաւատաքննութեան
կ՚աէխարկէ,
ՀասկՊւալի
է՜յ կրնանք
խորՀիլ
մ՛արգոց
եր­
ջանկութեան
մասին։ Ա՝արգ արարածը
ի բնէ
րմր
1
Ա11Ո է. րւ/՚բոստներր
երՀաէւիկ
1
լ՝րլլա՞՚ն
միթէ։
Գուն գիտէիր,
Հարկ
եղած՜
խոր–
Հուրգր
տրուած՜ էր ՛Բեղի,
բա յց
նկատի
չառիր,
մարգոց
երՀանկութիւն՚ն
Հայթայ–
թող
միակ
միՀոցր
մերժեցիր,
բարեբախ­
տաբար
մ՛եկնած ատեՂւգ գործ՜ ր մեզի փո­
խանցեցիր,
խոստացար,
Հանգիսաւորապէս
մեզի
շՊւորՀեցիր կապելու
եւ
արձակելու
իրաւոմւքր.
անշուշտ այգ իրաւունքը
Հիմ՛ա
մեզմէ
ետ
առէւելու
մասին չես
կրնար
մտած՜ել։
ինչո՞ւ
ուրեէքն մեզ
խա՛նգարելու
եկար։
—
Ի՞նչ
րսել
Է «.Գուն գիտէիր,
Հարկ
եղած՜ խորՀուրգր
տրուած՜ էր ՛Բեղի», Հար–
ցուց
Ալիօշա։
—
Բայց
ծ՜երունիին
՜
ճառին
Հիսնական
կէտ՛ն է
այգ։
ոԱՀաւոր եւ խորունկ
Ոգի՛ն,
քայքա.
յ ո ւ մ ի եւ ա՛նէութեան
Ոգի՛ն, կը վերսկսի
ան,
՛
Բեղի խօսեցաւ
անապատի՛ն
մ՝ԷՀ, ել
^ՒՐՔ^ԲԸ. կ՚Ը
Ա
են թէ ՛Բեղ «.փորձեց»։
ճշմա­
րի՞տ է ։ Եւ կարելի՞ էր միթէ ո եւ է
բա՛ն
րսել
աւելի
խորիմաստ քան ինչ որ ըսուեր
ցաւ
՛
Բեղի երեք Հարցումներով,
կամ,
զ֊իր–
քերու
լեզուով,
երեք
((
փորձութեանց»
մի­
ջոցին
զոր Գուէւ մերժեցիր։
Եթէ
երբեք
աշխարՀի
վրայ
վաւերակա՛ն
եւ
Դ֊ԴՐգԻձ
Հրաշք մր գործ՜ուած՜ է, երեք
փորձու­
թեանց
օրն եղած՜ է
ա
յ գ ։ Այւէ երեք
Հար–
ցումեերր
բանաձեւելու
միակ
իրողութիւէւը
Հրա՛շք
մրն է ինքնի՛ն։
Ե՚նթագրե՚նք
թէ ա֊
Պանք սւնյայտանսհւ
գիրքերէՊւ եւ Հարկ
րլ–
լայ
վերակազմել
զանոնք,
Հարկ
րլլայ
զա–
Fonds A.R.A.M