ԱՆ Ա
տեսակէտով
որոշ
Հետաքրքրութիւն
ներկա­
յացնող
բայց
որ արուեստի
Հետ ո եւ է
կապ
չունին։
Վիեննայի
ձեոագիրր
1694–֊
97
ին
Պո­
չիս
գրուած
է. անոր
նկարները
մի^ակ
ար­
տագրութիւնն
ե ր են ,յետին
ղա րերու
չ ա տ
ին
արուեստի
ա գ գ ե ց ո ւ թ ե ա մբ տ ո գ ո ր ուած,
որոշ
չ ա փ ո վ
թուրք
տիպարներ
ու բարքեր
ցոլա­
ցնող,
եւ ոչինչ
ունին
ինքնատիպ,
ու "^է^չ
մանաւանդ՝
Հ այ կա կ ան
։
Փարի
ղ ի
ձեոագիրր
քիչ
մ* աւելի
շ ա Հ ե կան
է,
օրին ակ ուա ծ է
ԷՐ ՒՐ յառաջաբանին
մէլ\%
իրր այղ ձեռագրի
գլիւ ա լոր
յ ի շ ա տ ակար
ան
ր
թարգմանած
է ինչ որ
օրինակչին
յիշատա֊
կարանր
չէ, այլ Կեչաոեցիի
խմբագրութեան
յիշաաակարանր^
գոր անկից
ետքը
եկող
բո­
լոր
օրինակիչները
պ ա Հ պ ա ն ա ծ են իրր Հա­
յացած
բնագրին
մաս կաղմող
Հատուած
մը.
Ա՛ԼԵՔՍԱՆԴՐ ՄԱԿԵԴՈՆԱՑԻ
«
Վ արք Ադեքսանգրու))
գար, Երեւան)
(
Ազգ. |քաւոեՆադ–ւսբս/Լ Փարիզի)
այդ
ձեռագրին
յատուկ
յ ի շ ա տա կարանը
շ ա տ
կարճ է, եւ կ՝ըոէ
պ ա ր զ ա պ է ս
թէ
Սարգիսի
որդի
Երեւանցի
Յովսէփ
մ՚ըն
է որ
4461
ին
(4
Դ՝42է) ուրիշ
ձեռագրի
մը վրայ էն օրինակած
է
զայն։
Հաւանօրէն
օրինակութիւնը
կատար­
ուած
է Երեւանի
մ է ^ յ որ այն ատեն
պարսիկ
իշխանութեան
տակ
էր։ Նկարն
ե բուն
մէՀ^ կը
զգացուի
մասնաւոր
ապէս
րն ան կա րն եր ո ւ ն ,
անձնաւորութիւնն
եր է
ոմանց
զգեստներուն
մէ^—
պ ա ր ս կ ա կ ա ն
ա գ գ ե ց ո ւ թ իւն,
որուն
զու­
գակից
նաեւ՝
որոշ չ ա փ ո վ ՝
լատին
ա գ գ ե ց ո ւ –
թիւն
մը. արուեստը
բացակայ
չէ այգ
նկար֊
ներէն,
որոնք
Հնագոքն
ու լաւագոյն
օրինակի
մը
Հետեւողութիւնը
կը թուին,
մերթ
անյա–
ՀԻՏ
9
չ\ող ու ցուրտ
,
մերթ
սիրուն
ու կեն դան ի *
Ամէն
պարադ
այ ի մ է ^, Հոտ ալ շ ա տ քիչ թ
ան
կայ որ ճշ մա ր ի տ
Հ այ կա կան արուեստի
կնիք
ուն
են
այ։
ՇաՀեկան
են նաեւ
Հինդ
նկարները
ԱզԵք–
II
աՆդ ր
ՈԼ ւ|
ա ր
ք ի
ուրիշ
օրինակի
մը դո՛ր Պ,
*
ք՚րիգ
ո
ր
Ասարոն
Հաղորդեր
է Պ. Մաքլէրի
եւ
որ
այժմ
Հարուստ
ա մեր
ի կաց
ի
գեղարուես–
ա ասէր
ի մը Հաւաքածոլին
մաս կքէ
կազմեն,
ար ելել եան նկարագրով
Լա
ր
ա
բ ա կան,
ասորա­
կան
ու Հ այ կա կան՝
խաոն)
միամիտ
ու
Համեղ
արուեստ
մը կը նկատ
ուի Հոն որ է^
երէն
ոմանց
մէ^ տ պաւորի
չ է եւ
ինքնատիպ։
Յայտնի
չէ թէ ո՛ր դարէն
է ձեոագիրը.
թե­
րեւս
Ժ*Ե. կա մ Ժ*Զ* գարու
գործ
ԷՀԼԼայ.
բնա–
գիրր
ր«չ»րգր"Վ
է՛
Հա տ որին
բուն
ա
ր մ է քաւոր
տարրը՝
Ս.
՛
Հա ղա ր ու ձեռագրին
նկարներն
են։ Այգ ձե–
ոագրին
յիշատակարանը
կը պակսի,
բայց ան
գրուած
եւ ն կա րա զարդուած
կը կարծուի
ԺՂ՝,
գարու
վերջեր
ը կա մ ԺՉ՚.ի
ս
կՒ՝ ՂՐՐ՝>
Հաւանօ–
րէն՝
Կ՛ի՚լիկիոյ
մէչԼ, Հոն կը զգացուի
տիրա­
կան
ԴՐ
ո
լ\՚քր
Խ ա չ ա կ ր ա ց
ԼՐլ\
ա
^՚է
արեւ»
մր ա ե ան ասպետական
կեանքի
I ս ա զաւար
ա~
ներ,
զէնքեր
,
զգեստներ
,
զրս/Հներ,
դէմք
ե ր ո
լ
մեծ
մասը
,
հԷ^Ք^Ր, ելն.).
բայց
եւ ն կարի
չը
մօտիկ
ծան օթ է արեւել
եան
բնանկարներու,
տիպարներու,
բարք եր ո
լ,
եւ զանոնք
կ՚ար–
տ այայ տ է Հարազատ
ու յա^ոզ
կերպով։
Տա­
ղանդաւոր
նկարիչ
մըն է որ այգ
պատկեր­
ները
յօրինած
է
ա
անձնաւորութեանց
գէմքե–
րու,
կեցուածքներու
արտայայտութեան
մէ^
նրբութիւն
կամ կորով
կը գտնենք,
մասնա­
ւոր
ա
պէս
Աղե քսան դրի Համար
երեւակայած
ու իրականացուցած
է դէմք
մր
1
լ ի
ա
զ ն ո
լա­
կան
գեղեցկութ
եամբ,
ուր արութիւն
ու ի–
մա
ս ւո ո
Լ
թ ի ւ ն , վեՀութ
իւն ու փափկութիւն
կը
միանան,
վեՀ ու նուրբ
է նաեւ
Կ ան դա կ է թ ա–
գուՀւոյն
Համար
յղացուած
ղ է մք ը
է
անձնաւո­
րութեանց
խ մբա
ւո ր ո ւն% ե ր ը , Հ/՛ ^ ապատ
ին եւ
անձնաւորութեանց
ներդաշնակումը,
բնագրին
ու
ն կ
ա
րն ե ր ո ւ ն ճարտար
գ ո ւ գ ա խ
ա
ոնումր
տեսարաններու
ինքն
ա
տիպ
յար դա
բումը
մատնացոյց
կ ընեն
վարպետ
արուեստագէտ
մը,
որուն
արուեստը՝
սակայն,
մասամբ
րի
լ–
զանգականէն,
ս*ասա մբ պարսկականէն,
ու
նաեւ
լա տ ին
ա
կան էն
ներ
շն չուած,
գլխաւո­
ր ա պ է ս անձնական
Հզօր
կնիք
մըն է որ
ունի,
եւ քիչ կապ
ցոյց
կուտա/
բուն
Հայկական
Fonds A.R.A.M