VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 5

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ 71
սիրեմ Հաւատալ որ աւելորդ ալ է մտաՀոգութիւնը ևամ^ն ինչ բաղձացու
եղանակաւ* կ՛ոնթանայ, այսու, ամենայնիւ., վայրկեանն ա՛յնչափ աՀաւոր և
առիթն ա՛յնչափ եզական է որ Հանգիստ՝ նինջ1 գուլ՝ դադար մեզ Համար ՐԱալ
չէ, ոչ ալ յուլօր1քն մէկ մէկու, վրայ ձգելով րեռան ծանբոլթիւնր, ան արդար ալի
սպասողականէն մէջ են ալ կար^լի և ներելի րԱ այ։ ԱմՀքն Հայ գործի լծուելու,
է, ամ1քն մէկը տալու, է ինչ որ կրնայ, ամենքը գործօն աշխատութեան
մէջ մտնելու է, (քեչով ո ր էր^այ օգտակար րԱտլ։ Եթէ ա յ ս անգամ
չստանանք է' սչո Ր դարերէ իվեր անձկայրեաց կ՛սպասենք, գլոբուսն անկանգնել
պիտի ըլլայ և ո գիտէ քանի՛ սերունդ կամ դար պիտի տեւէ որ յուսոյ նշոյ
վերստին ծագի։
Գիտեմ, և տարակոյս ալ չունիմ որ, քանի որ քանիցս յայտարա
են օրուան Հզօրներր, Համեմատ արար լաւագոյն վիճակ մը կ՛ սպա սէ մե
բայց այս վիճակը զոր միշտ ամպամած՝ ե միշտ մզա ապատ կը ներ
պա տ զա մատ ո ւներր, պիտի պատասխանէ՛ 0 մեր իղձերուն և մեր ծով
արեամր վաստկուած իրաւանց* եթէ ոչ չարանսեՀ 01 ի մի քիչ բա
թեամր դարձեալ ստորակարգ դիրքի ^է^ պիտի գտնուինք։ ՛էյատ կր վա
նա մ որ րաւական շատեր պիտի գտնուին այս թէզը պաշտպանող և մեր վ
պիտի ստուգուի առակին լեռան երկունքը և ծնած արդիւնքը։
Մենք այս տագնապի մէջ, անդին թշնամին, թէպէտ նկուն, խոնար
ե յափսիթերս, սակայն անդուլ անն ա Հան ջ կր գործէ, դուռ չձգեր կը զարն
խոստում չսնար՝ կը շռայլէ, սիրտը կը ցաւի կը մորմոքի կատարուած իր
թեանց վրայ, չմոռնալով սակայն չքմեղել վայրագ խուժանր, մի քանի սրիկա­
ներուն վրայ րառնալով բոլոր մեղքը։ էւ այս ամէքնը՝ մինչև, որ կ ամուրիր անցնիք
Բայց ո՞վ պիտի Հաւատայ, պիտի ըսէք։ րրաւ է որ Հաւատքը ա
աւելի նուազ է, կամ ես այնպէս կը սիրեմ կարծել, քան ինչ որ է
բայց միամիտ Հոգիներ շատ կան տակաւին որ յերկուանս են. առանց ի
առնելու կարգ մը երդուեալ •? զեղծեալները որոնց Համար սրբութիւն չկ
այ*
ևս և շաՀուց պատաՀական բաղխոււաերր որք այսպիսի Հաշիւներու մէջ
վճռական դեր խաղացած են։
Բարեբաղղաբար որ Արդա բութիւն ր ա՚յնպիսիներկայացուցիչներ րնտրած
է երկրի վրայ որ ամփյ դաւ և թակարդ գիտեն արՀամար Հհլ. որով բոլոր ճ
շեալ ագռերուն Հետ մենք ալ աներկմիտ և լիայոյս կրնանք սպասել որ
ւունքն յաղթանակէ։ Բայց այս սպասելը անգործ ու անՀոգ յուլանալ ըսել չէ,
ընդհակառակն պէտք է գործենք, և շատ և շուտ գործենք և լրջմտօրէն
Հայեացաբար, ոչ թէ յախուռն և ափ յափոյ։ Մեր պատրաստութենէն կա
ունի մեծապէս ցանկալի ելքը։
Ս* **րոց յի^աՐ ՜ իմաստուն կսւսանաց առակը չմոռնանք, փեսայն կուգայ,
իլզի պաշար ունեցողները վառ լապտերով ընդ առաջ կ՚ելլեն և կը բախտաւո
րին, իսկ տխմար անփոյթները որ իւղ բարձած չէին, խաւարի մէջ խարխափել
կը դատապարտուին։
Անագան ապաշաւր օգուտ չունի։
նինե օրք ՏօքԹ . 3 - ԹՓՐԵԱՔԵԱ Ն