W
7
0
.
v
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
թիւնր չէ որ
ա
զզէ
մր գոյութեան
կ՛ սպառնայ,
այլներքին
փտութիւն րէ
Ա՚ե՚սք
ճինկիղներ,
Թիմուրն եր
է
Հուլա զուներ* Ալրա սլաններ,
քԻուղրիլ–
ներ,
Բուղա՛ներ և դեռ ինչե՜ր
ունեցած Ան որք Հեղեղի պէս մեր
ցան
y
այս՛, անցան Լ չքացան
պատմութեան
սև էգերուն
մէջ միայն
նուին
գարշելի
անուններ,
այլ մենք ԵՆ՝Բ ե.ԿԱՆ՚Բ տակաւին
ի մօտոյ ալ
ղաքական
գոյութեան
վերածնելու
յուսով
կ՛սպասենք։
Այն ատեն
միայն տկարացած
ենք մենք՝ երբ ներքին
ո
յ ^ը "լակ՛՛անէ
մեղ կամ եսական
ք
ա
յ ք
ա
յ իչ ^ւէրՔ
ռ
ր
ո
վ* 4^
ա
յ
մելի
Հակամարտութիւնը,
կամ տգէտկ և ան Հեռատես խարխափ
Դժրաղղ
Գպգիկին
ձեռքէք՛
Անին
առնողր
Տոյնը չէր այլ Հայն էր
տուաւ։
Արշակր
Անոյշ ամրոցր նետոդր
Հայ նախարարներն
էին,
Ա՝երուժ
Արծրու&ի և ՎաՀան
Ա՝ամիկոնեան
զոյգն ի գլուխ, ԼեՀաստանի
ընտիր
թականութիւնը
կորսնցնողը
Հայ եպիսկոպոս
մրն էր։
Որչափ ալ ըստ ինքեան
ցաւալի և աւաղելի այս ղէպքեր
այնպէս
մխիթարական
ե քաջալերական է տեսնելր թէ միշտ ալ
փրկարար
զօրութիւնր
քաջամարտիկ
ախոյեաններ
երևցուցեր է
վտա
դիմագրաւելու։
Ա ամուէլներ,
Մուշեղներ, Վար դանն եր, ՎաՀա՚ններ,
Գաւի
Օրիներ,
Արզութեաննեբ,
Ղքերսէսներ,
էքրիմեաններ, պակաս
եղած չեն Ա
մէջ. ոչ ալ նոր մարտիրոսաց
սքանչելի
շ
ա
րքր
ո
ր Հայրենի
սեղանոյն
կամաւորապէս
գոՀուեցան ապա
Հովելու
Համար յետագայից՝
Աստո
Ազատ ութի
ւնր։
Հնչած է ժամր, նա Հատ ա կութի
ւն և շաՀատակութիւնները
պէտք
կուին և այս պսակը
ողորմութեան
գին չէ, արգաՀատանքի
շնորք
քաջաբար վաստկուած
փառաց բրաբիոնն է որուն ակնդէտ
կ
Գա
իրաւունք
մ ՛էր անժխտելի,
անկապտելի,
անվիճելի,
միալն թ
մենք գիտենանք
արժեցնել
զայն,
Հոս է խնդրոյն կենսական
մասը։
իրաւունքն
ըստ ինքեան
լուռ և անգոՀ է, որ^ափ ալ ի գին ծանրածանր
ձեռք բերուած,
զայն Հզօրապէս
տարփողել և ճարտարապէս
յանդիմանել
4
իւր իսկական
փայլը պայծառապէս
ցայտեցնելու
Համար։
Տկար
Հւ
թոյլ կերպով
պաշտ
պան ուած
իրաւունքներր
որչափ ա
րաւոր և Հաստատուն
լթնյքև, քիչ Հետաքրքրութիւն
կ՛ արթնցնեն և վերջի վե
ջոյ ալ կը շեղին իրենց ա1լնկալութենփւ+
մինչ անդխն ան Հո ւե ա սլէ ս նուազ արժա
նիքները,
շնորՀիւ ճարտար
վարիչներու,
բարձր ի գլուխ
կ՚արփաթեւմտն։
Ա յս տողեր ր ինձ կը թելադրէ մօտակայ
գերագոյն
Արիսպագր որ
բախտը
պիտի
տնօրինէ։
Բաւական
պատրաստուա՛՛՛ծ
ենք
աւելի ճիշդ խօսելով, բաւական պատրաստա՛՛ծ
ենք պէտք եղած՛ մտք
ծա՛՛՛ծ ենք ամենուրեք
նպաստաւոր
տրամադրութիւններ.
միով բանիւ, ըրա՛
ենք
ինչ որ պարտ
էինք և պարտ ենք
րնել։ Աատ
մեծ
կ՚ընեմ
այս Հարցումները։
Պատասխանը
անշուշտ
իմ գիտութենէս
վեր
