abus appellent une réforme. 9. կո­
չել, քյայցել, պազատել. —
ՏԱՐ
qn. la
bénédiction du ciel. 10. կոչել , ք)ը–
րսււ[»րել , գրաւել. les affaires
sérieuses appellent son attention.
J'appelle à cet égard toute votre
attention. 11. կոչեի անուանել, յոր–
ջորջել. on l'appelle Jean . Comment
appelez-vous cet homme ? — son
père, խայոակոչ լ.
\\
—
les choses par
leur nom, S. Chose. || —. տալ
տիտղոս ինչ. — qn. le sauveur de la
patrie. 12. կոչել կար գա լ յանուա­
նէ, on va — les soldats. || —tes let–
tres de l'alphabet, քյեգել, կար գա լ մի
ըստ միոջէ զայբուրեն . 13. գտ. —
Une Cause, ի ձայն բարձր անուանել
զդ ա ան , ասել զանուանս դատա­
խաղից
î
Appeler,
չ. բողոքել , բողոք բառ­
նա լ. — d'un jugement, — ըն դ դ է մ
դատաստանի . — au peuple des
COnSUlS, — աո.ժողովուրդն րնդդէս՞
քյիւսլատոսաց. || — comme d'abus, —
յ աշխարհական ատեան ընդդէմ՛ եկե–
գեցականին. || փ. եւ ը. — de, en —,
—
ընդդէմ՛, j'appelle de votre décision,
de cette décision, * որոշմ՛անդ դէմ՛
կը բողոքեմ՛ . j'en appelle , ըն դ դ է մ
այնր բողոքես՞ , անոր այ գ բանին
գէս* կբողոքես™ . Il en — à, բողոքել ,
վկայ ունել, դիմել,թողուլ. j'en appelle
à votre conscience, * ձ ե ր խղճին կԹո–
գոււՐ. j'en appelle à votre justice.
S'ùppeler,
դ. կոչ իլ, անուան ի(, յ ո ր –
î
n
P2h» *Կ
ո
յուիլ. elle s'appelle Anni-
tza. Comment vous appelez-vous? n"n-
ո՞բսլէս կոչիք,ղի"նչ է անուն ձեր.
ի՞նչ՛
պէս կը կոչուիք . cette maladie s'ap­
pelle avarice. Voilà ce qui s'appelle
une jolie femme, ահաւասիկ կին ար­
մանի գեզեցիկ կոչելու
կոչուելու.
2.
կոչել անուանել յոբջորջել զան–
ձըն՝ * ինքն ղինբն . le roi de la Perse
s'appelle roi des rois. 3. կոչել զմի­
մեանս, *ղիրար կանչել, pour ne pas
se séparer dans le bois ils s'appelaient
de temps en temps.
Appelet, s. Aplet.
Appeleur, ա. s.Appelant.
Appellatif, ive
(
էլլա) "ծ. ք–
կոչական, յորջորջական. nom —, —
հասարակ անուն :
Appellation
(
ափէլլասիօն ) ի.
կոչումն , յորջորջումն. — à haute
VOix. 2. —, անուանակոչութիւն, յոր­
ջորջանք, անուն, j'ai vu s'animer de
mille —s charmantes les arbres , les
fontaines. 3. կարդացումն. — des
lettres de l'alphabet. 4. գտ. կոչու­
մէն , բողոք. — verbale. La cour a
mis 1'— au néant.
Appendant, e,
ած. բ. առկախ :
Appendice
(
ափփէնտիս) ա. յ ա ­
ւելուած . ces feuilles peuvent être
regardées comme un — de mes Con–
fessions. (J.-J. Rousseau.) 2. »[>. —.
la misère et la douleur sont les —s
de la vie. 3. մգ. —. — xiphoïde,
vermiforme. 4. կ. —, խազալիք .
5.
p. յաւելուած , շիւղ , մազմ՛զուկ .
—
terminal, —s basilaires.
Appendice, e,
«՛
ծ. յաւելուա–
Il
—
s,
»«.
յ – ջ.
ջրաճճեայց եւ
ծաւոր, (սագալիքաւոր. 2.
—
S,
ա. յ.
կ. —ք. կարգ տոքյմի մերկածնաց
(
gymnogènes).
էուածաձե.. :
Appendiciforme,
ած. բ. յաւել–
Appendiculaire
,
ած. բ. յսս֊ել–
ւււա&կաւոր. organes —s.
AppendiCUle
,
ա. յաւետւածիկ.
2.
բ. - :
AppendiCUle, Օ,
ած. բ. յաւել–
ուածկաւոբ , շզաւոբ .
եւ խբ. —ք. խումբ
խեցեմորթոց :
Appendigastre,
ած. կ. յաւել–
ուածափոբ . որոյ փորն է յաւելուա–
ծաձեւ :
Appendre,
ն. կախել, առկախել.
~ des étendards à la voûte de
l'église. — une offrande, un ex-voto
aux murs d'une chapelle.
S'appendre,
դ կախեալ լ., կախ–
ուիլ. des images s'appendaient au
mur.
Appendu, e, անց. Appendre^
կախեալ, des bannières —es à la
voûte.
Appentis
(
Թի) ա. ՛Տ. կախծածք .
որ ս՞այեց
կամ՛ ս՞ու–
թ ա յ ե ց
ծածք քը–
ւ. ա ձ ե ւ. .
construi -
re un —,
des —.
Appert
[
il]
(
ա–
փէր) գզ.
Appentis.
երեւի .
s. Apparoir.
Appesanti, e,
անց. ծանբացեալ.
son habit était — par l'eau. Ne man–
gez pas jusqu'à être —-. Ses yeux
sont —s , ses paupières —es, աչք ,
արտեւանունք նորա —ի քնոյ :
Appesantir,
ն. ծանբացուցանել.
la pluie avait appesanti ses habits. 2.
—,
դանդաղել, ծանրաշարժ
1
ծանրա­
դ անդ աղ առնել, l'âge appesantit ses
pas, l'esprit. La vieillesse, l'oisiveté
appesantit le corps. || Le doux som–
meil n'avait pu — ses paupières, ses
yeUX, քուն քաղցրանիրհ չէր —ցուց–
եալ զաբտեւանունս , զաչս նորա .
3.
փ. ծանրացուցանել, իւ ստացուցա­
նել . — son autorité, son pouvoir,
son joug. Il — son bras, sa main,
ծանբացուցանել ածել Աստուծոյ զձե–
ռըս
իւր ի վերայ։
S'appesantir
y
գ
ծանրանալ, le
joug de ces malheureux s'appesantit.
La main de Dieu s'est appesantie sur
son peuple. || Ses yeux, ses paupières
s'appesantissaient , աչք , արտեւա­
նունք իւր ծանրանային ի քսոյ .
2. —,
ծանրաշարժ դանդաղաշարժ լ. le
corps, l'esprit s'appesantit avec l'âge,
par un trop long repos. 3. — sur
ԱՈ
Sujet, ծանրանալ , երկարել ղբա–
նըն , * խօսքն երկնցունել նիւթի մի
վերայ . il s'appesantit sur les détails.
Je veux bien ne pas m'appesantir
sur cette affaire, là-dessus, չարարից
մանրաքնին ղիրսդ :
AppesantlSSement,
ա. ծանրա­
ցումն > ծանրութիւն , ծանրաշարժ ու­
թիւն, դանդաղութիւն. 1'— du corps,
de l'esprit. 2. փ. ծանրացումն. C'est
un — de la main de Dieu.
Appétence
(
ափփէթանս) ի. բխ.
տենչանք , բնախորժոլթիւն , ցանկոլ.
թիւն . P— est l'état dans lequel le
besoin commence à se faire sentir.
Appétent,
6,
ած. բնախորժ ,
տենչացող , ցանկասէր . race — C .
Appéter,
ն. բխ. բնախոբժել ,
տենչալ, ցանկալ, l'estomac appète les
aliments. La femelle appète le mâle.
Appétibîlité,
ի. վդ. բնախորժա–
կանութիւն , ցանկականն :
Appétlble,
ած. վդ. ցանկալի :
AppétiSSant, e,
ած. ախորժա­
բեր , ախորժահամ՛, ախորժաշարժ ,
քաղցրախորժ , ախորժաճաշակ, mets
—
S. Viande —e. 2. փ. եւ ը. —, տեն­
չադիտակ, տենչաշաբժ, տենչալի,
elle est —e. Vos lèvres —es.
Appétit,
ա. ցանկութիւն , տենչ ,
տենչանք , ախորժք , ախորժանք, ա–
խորժակ , յօժարութիւն. — Sensuel ,
charnel. Contenter , satisfaire, suivre
ses—
S.
2.
ախորժ, ախորժանք, ախոր­
ժակ «իշթւսէ)». grand—, սաստիկ—.
avoir bon —, քաջախորժ լ., * լաւ
ախորժակ ունենալ.
aVOÎr
—,
de 1'—,
être en —, — ունել * ունենալ, ne
pas avoir —, manquer d'—, չունել
—.
je n'ai point d'— à cela. Ouvrir,
exciter, éveiller, aiguiser
Y—,
բանալ,
գ ր գ ռ ել , զարթուցանել , սրել զ—ն •
donner de 1'—, —տալ. ôter F—,
բառնալ զ—ն , * — ն տանիլ, manque
d'—, անախորժութիւն , անախորժա–
կութիւն. perte d'—, կորուստ — ի.
perdre 1'—, կորուսանել զ—ն. man­
ger avec —, ուտել ախորժանօք ա–
խոբժակաւ .
ՏՅՈՏ
— ,
առանց —ի ,
անախորժակ, demeurer sur son —,
չուտել կշտապինդ . (| ը. bon —,
բարի —, * անոյշնե*ր :
Առ. F— vient en mangeant, * ա–
խոբժակն ուտելով կ ա ղ ա յ . որչափ
ունենաս , այնչափ կցանկաս :
Appétitif,
ÎVe ,
ած. տենչար ար ,
ցանկարար , յօժսւրեցուցիչ. faculté
—
ive.
Appétition
(
սիօն) ի . ախորժք ,
տենչ, տենչանք, ցանկութիւն :
Appiécer, s. Rapiécer.
Appiler,
ն. դիզանել , դիզել .
= S'~,
դ. - ի լ ։
Applaudir,
s. ծափս ծափ զծա­
ւի ի կայթս հարկանել , կայթել ձե­
ռամ՛բ , ծափել , ծափ զարնել . —
aux acteurs, à un discours, à une
bonne action. — à grands cris, մեծա­
ձայն մեծագոչ մեծաղաղակ—. 2. —,
ծափզծափի ծափաձայն գովել , գրր–
ուատել . — à une résolution. J'ap–
plaudis à votre conduite.
Applaudir,
ն. ծ ափել , ծափահա­
րել. — un orateur, une pièce de
théâtre. Discours, acteur chaudement
applaudi. Je vous applaudis d'une si
bonne action.
S'applaudir,
գ. անձնգով անձնա­
գ ո վ լ., ձեռս յ անձին հարկանել ,
*
պարծիլ. il s'applaudit sans cesse. Il
Fonds A.R.A.M