Միքայէլ Նա լպան դե ան
Րաֆֆի
դնէիք, - եթէ դուք այս անուշահոտութեանս
տեղ, որ խնկվում
են
մեր տաճարները,
վաուօթ
ծխէիք, - այժմ մեր երկիրը
բախտաւոր
կլիներ։
Այլեւս
քիւրդերր
մեր երկիրը
չէին քանդի
,
մեր որդիքր
չէին
կոտորի եւ մեր կանայքը
չէին յափշտակի
• • • :
Այս վանքերիս
ծագես
մեր երկրի
կործանումը,
նրանք
խլեցին
մեր սիրտն ու քա^ո ւթիւնր
•
նրանք
ձգեցին
մեզ ստրկութեան
մէ^, սկսած՜ այն օրիս , երբ Տրդատր
թողեց իր սուրը եւ թագը, ասեց
խ
ա
չը
եւ մտաւ
Մ անիա այրում
ճրգ–
նելու
Համար • • • - Ո՛վ Հայոց
Հին աստուածներ
,
ո՛վ Անահիտ
,
ո՝վ
Վահագն
,
ո՛վ Հայկ,
նուիրու
մ եմ այս բաժակը
ձեր սուրբ
յիշատա­
կին , դուք փրկեցէք
մեզ* • • »
1 0 9
:
Թիֆլիսի
«
Մշակ՝»
թերթի
Հիմնադիր
եւ խմբագիր
Պ՝ր •
Արծրու–
նիի ցանած
յեղափոխական
սերմերէն
նմոյշ
մը*–
«
Մենք
կարող ենք այնուամենայնիւ
այն Համոզմունքին
մնալ,
որ
Թուրքիս
յ տէրութեան
պէս
վայրենի,
բարբարոս
տէրութենէն
մարդկային
իրաւունքներր
պահանջելու
Համար
ուրիշ
ճանապարՀ
չկայ, եթէ ոչ զէնքր
ձեռքին
արիւն
թափելով»
1
*
®։
109
Րաֆֆի
(
Տակոբ
Մելիք֊Ցակոբեան),
Երկերի ժողովածու, Հա. #., Ջալա–
ւհդդին,
Երեւան,
1962, # 56-57։
1 1 0
Հ–
Գ– վարդանեան,
Արհւմտահայհրի Ազատագրութեան Հարցը, # 151։
- 47 -
Fonds A.R.A.M