1867
թ՝ Ցուլիս
4
է֊ին՝. Խայրէտտին
փաշա ՝ կարն ո յ
(
էրզրումի)
կառավարիչը
^ Պոլիս Վէզիքէն
ղրկած
էր Հետեւեալ
տեղեկագիրը*
-
«
Վսեմափայլ
Տէր • մէկ գիչերուան
մէֆ Պուլանըգի
Խոնեալը
գիւ
ղը Հազարէն
աւելի
ոչխարներ
գողցուեցան
%
որոնք
րէիս
Խեչոյի
ստացուածքն
էին : Հա յ երը
)
զար Հուր ած
ու միանգամայն
տաղտկա
ցած
նմանօրինակ
դէպքերու
կրկնութենէն
կը սպառնան
կոր
երկի
րը թողուլէ
Հայոց
այս տառապանքէն
ու գաղթումէն
մեծապէս
կը
վնաս ո լին երկիրն
ու արքունի
գանձարանը
:
Աատ
դիւրաւ
կարելի
է
դարման
տանիլ այս չարիքներուն,
եթէ Կարն ոյ պա Հապան
գունդե
րը ղրկենք
Վան)
ՄուԼ)
ք^
ա
դէչ
եւ այլուր)
ո րպէ սղի
Հասարակաց
ապա
Հովութեան
Հսկեն»
ւ
Վէգիրը
չի պատասխաներ:
Փաշան
կը կրկնէ
իր
առաջարկը:
Վերջապէս
^
1867
Սեպա
* 27
թուականին
1
սա պատասխանը
կը ստա
նայ • -
«
Դուք պետական ներքին քաղաքականութեան խառնուելու
չ է ք » ...
(
ըն
դգծումը
ինձմէ)
(
Հ • 2 • ) :
Թուրքիոյ
պետական
ներքին
քաղաքականութիւնը
Լի մա՝
Հայ
տարրին
բնաջնջումը)
նորութիւն
մը չէր էրզրումի
կուսակալ
Խայ
րէտտին
փաշայի
օրով*
նոբութիւնը
%
կուսակալին
բողոքն
է
րէիս
Խեչոյի
աւելի քան Հազար
ոչխարներուն
գոզցուելուն
դէմ
1
ինչ որ
ցոյց կու տայ թուրք
Հազուագի
ւտ կուսակալի
մը
արդարամտութիւ
նը իր մէկ անիրաւուած
Հպատակին
Հանդէպ*, բարեմտութիւնը)
թէ
Հայոց գաղթէն
կրնայ
տուժել
արքունի
գանձարանը
եւ
տգիտութիւ
նը
%
իր երկրի անցեալի
պատմութեան
եւ կառավարութեան
«
ներքին
քաղաքականութեան»
• • • :
քրոլէն ժագմէնս)
նշանաւոր
իրաւագէտը)
Թուրքի ո յ
Ազգային
ԱաՀմանագրութեան
յօդուածները
մէկ առ մէկ վերլուծելէ
ետք
աւել
ցուցած
էր*֊
«
Այդ կանոնագրութեան
մէջ ամէն բան կայ) ամէ՛ն բան)
բացի
յօդուածէ
մը, զոր Հայը կարենայ
իր օգտին գործածել
արգիլելու
Համար
քիւրտը
^ որ իր խաշինքը
(
ոչխարներու
Հօտը)
կը
յափշտա
կէ % արգիլելու
Համար
պէյը)
որ իր
աո
ջիկը
կը բռնաբար
է եւ իր
Հողը կ իւրացնէ
)
արգիլելու
Համար
ՀարկաՀաւաքը
ք
որ
միեւնոյն
տուրքը
երկու երեք անգամ
իրմէ կը
գանձէի
9
:
8 7
5.
ՍեՆեօպօ, Ուսուցչապետ
Դպրութեանց Համալսարանի,
Համա1Ն0տ
Պատ
մութիւն Քաղաքակրթութեան, Հայկական Խնդրին Ծագումը,
թարգմանեց
Մես֊
րոպ Նուպարեան)
Թէֆլիս)
1909
$
էֆ
35։
88
Նոյն, էչ
35«
89
Նոյն, էչ 37։
-
22
-
Fonds A.R.A.M