իր սերունդէ
սեփականութիւնը
եւ անոնք 1չր կոչուին
մինչեւ
այսօր ո
ալ
Ապագա զաաէ:
Օսմանեան
փաշաները
տեսնելով
Ապագայի
զօրանալը,
մա իւ ցան
տեսնել
անոր մէթ նոր ՀքաՀ—Աուար Ա» մր, որ նոր ու մտ ան գա ւո ր իչ—
իւ ան ութ– իւն մր կր Հիմնէր,
Հալածեցին
զայն ել վերթի
վերթոլ
ձեր­
բակալելով
գլխատեցին
1634
^2^։
Ասոր
մաՀէն
վերթ, իր
յաթորդներր
նորէն
բռնացան
ու կեղեքեցին
Անտրուն
ի գաւառը : իրենց
1
լ աթակ–
ցէր
ոլ
–
րէձ
ցեղախումբ
մր
^|ււլֆահսւր
անունով,
որ մինչեւ
այսօր
գոյութիւն
ունի՛. Այս ընտանիքներն
ալ ցեղակից են ել Տ
ուլգատըր–
եաններու
թիկունքը
( * ) :
Պատերազմը
վերոյիշեալ
վաչկատուն
ցեղերու
եւ Զէ ք թ
ուՈ
~~
ցիներու
մ իթեւ տնտեսական
նպատակ
ունէ ր , քան թէ քա զա քա կան ։
Աշիրէթները
կը թանային
գրաւել
Զէյթ
ՈԼս
ցէ
Առ
Ր
ՈԼ
–
ել Հրթակայ Հա­
յերու
արօտավայրերը*
այս պատճառաւ
կռիւներ
բ երկարատեւ
ե—
ղան,
որոնց
միթոցին
Հայերը
ՀետզՀետէ
տկարացան
ու սպառեցան
Հ
Այս
անկումի
երկար
չրթան
ին նպաստեց
օսմանեան
կառավարութիւ­
նը, որ սկսած էր իր քայքայումին
Հ Զէյթ
ոլսս
է
Ա
երը
միայնակ կը
կռուէ
ին բոլոր
ցեղերուն
դէմ : Օսմանեան
կառավարութիւնը
այլեւս
խաղալիք
աւատապետներու
ձեռքերուն
մէթ, փոխանակ
իրտւախոՀ
ր լ լա լու ^ էլաթակցէր
այդ տ շէրէթներուն
,
որոնք
պարտուելու
մօտ
էին : Այսպէս ով
քՒէճիրցիներն
ու Պօզտօղանցիները
յա թալեց ան եւ
ՀետզՀետէ
գրաւեցին
Պէրիտի
դա լա բազ եղ արօտավայրերը;
Զէյ՜
թուն ցիները
գլուխ
խոնա րՀեցին
եւ թ
ա
յէ
տուին
անոնց որ
գային
անցնիլ
իրենց
այգիներուն
մէթէն,
քաղաքին
եզերքէն
բարձրանալ
Պէրիտ եւ Չ ա վտար
լեռներ
ը եւ այլեւս
Հ Է Է
ա
Համարձակեր
բամ
սլաՀանթել
:
Անտ ի ոքի Աս ո րւոց Պատրիարք
Հայազգի
(/*
ակարիոս
,
1695
թուականին
,
կը նկարագրէ
արաբերէն
Լիզոլով
,
իր ըրած
ուղեւո­
րութիւնը
Ալպստանէն
զէպի
Զէ.քթ
ոլ
–
ս
°ւ ապա
ֆռնուսի
Ար* կարա­
պետ
Վանքը : Հեղեղը
տարած
էր Պատրիարքին
թորիները
էրիճէք
գիլզի մօտ, որուն
վրայ բեռցած էինիր պաշարները։
Անիկա
անօ­
թի մնալով՝
չէ կրցած
գտնել ոչ Հաց, ոչ միս, ոչ Հաւկիթ եւ ոչ ալ
պանիր, այլ քիչ մը գինի զոր թ
ո
*
~րք
ռ
րր
էէ ի" տարած : Հասան
Փա­
շան
Հալէպէն
արշաւած
է
այնտեղի
զօրքերով
եւ
Այնթապի
կա–
մաւոբներով
թիւքմէն
ապստամբներու
՚
Լ ջ
ա
ձ
ռ
ւ ոչնչացուցած
ամէն
*
Ապագայի բռնակալութեան աոաջին տարիներուն էր, որ Աարաշի նա­
հանգին մէջ նորէն մե ծ սով մը պատահեցաւ։ Այդ սովը կը նկարագրէ Զ է յթ ա ֊ ն ց ի
դպիր ՅԱԿՈԲԻԿ, իր Սհրաստիա եդած միջոցին, ուր գացած էր շարական ընդօրի­
նակելու,։ Շարակնոցին եզերքը տրտմութեամբ կը նկարագրէ այսպէս, 1608 թուին–
«
Լսէի զխեղս ձայն քաղաքին մե րոյ գերմանիկէ, Ար էր սով ե ւ սոլդ,, վեց տրէմ
հացն է Փարա մի եւ էր որդիքս իմ անդ, ոչ >կալ կայր եւ ոչ գնացող... հ ւ լ ն – » ։
53
Fonds A.R.A.M