տօղանցիները
կր
գրաւէին
կապանի
եւ Անս՛րունի
դաշտերը
:
ճէլի"
քանցիները
ներկայ
իսլաՀիյէի
գաւառը,
Ամանոսի
եւ ՛Բիւրս*
Տս՚գէ
ձո րաՀովիա
ր ել ՐաՀանցիք
ներկայ
քՍասսայի
ղ աւաոր
եւ
ԱՀկաիոքի
Ամոլդ ի գա շար։
Այս Բ–
ո
է
ո
Ր
ս
՛
եգերն
ալ ւէաչկաաուն
իւա շնա րաՆնե ր
ունէին
ել ամէն ցեղապետի
դրան
առքեւ կապուած
կր գանէին
երեք
Հարիւր
ձիեր։
Ձ֊մեռ աաեն
1
լ իջնէին
Չուգուր
Օւէայի
ել
Ամուգի
գաշաերր
Հ Ի
ս
Կ դարնան
կր բարձրանային
Զէյթունի
4
կոկիսոնի,
Անարունի
եւ Հաճրնի
լեռներր,
որոնց
գեղեցիկ
արօաաւ/այրերը
հ՜ա—
նօթ
են
Պին^Պուղա, "սալտաշ, Գազ-Պէլ
եւ
Ուզուն է;այ լա
անուննե­
րով՛՛
4
I
Պ օդա օդանց ինե րր
ճ
որոնք
Զէ քթունին
ամենէն
մերձաբնակ
ա—
շիրէթ^
էի°
1
չաա
ւյօրացան
:
իրենց
ցեղապեաներէն
մին*
\
Լ
\
դ\ա\ան
ՀեաղՀեաէ
աիրասլեաեց
Տօրոսի
ամբող^է արեւելեան
մասին
եւ
նոյն
իսկ
բռնակալեց
Աարաշը
1615
^՜
ն
մինչեւ
1634
յ
ոանակոի/ելով
Տ ՚ " – լ ՜ ՛
գաարեան
աւաաապեաները
:
Ասոր
բռնակալութեան
30
աարուան
երկար
չրքս՚սի
միջոցին
>
երկիրն
արեան
մէք լողաց : Անոր պաաե–
րաղմները
աեղի
ունեցան
ոչ միայն
Հայերուն
դէմ , ա յ
Է
օսմանցինե—
րուՆ
եւ բոլոր
այն ցեղե ր ո ւն որոնք Հակառակ
էին իրեն :
Ապադայի
ժամ ան ակ
շաա
ա կա բացան
կանչին
,
կապանն
ու Անարո/նր
։
Ասոր
ժամանակ
Հասաաաուեցան
կան չի ի մէ^ թուրքերը։
կապանի
թրքա—
բնակ
գիւղն
ալ Ապադայի
ժամանակ
Հասաաաուեցաւ
եւ եղաւ
անոր
ամառանոցն
ո լ ապա ստանա բանը , որ անոր
մաՀէն
յետոյ
ալ
մնաց
իր երկիրը գրաւուած էր ԳԱՐ ԱՃԱ աշիրէթի պետ
ՀԱՃԻ ԱԼԻ ՊԷ՚Յին կողմէ, որ
^ԽԻԿՒ
1
^ դաշտային լքեծ մասին կը տիրանար։ Ասոնք ի սկզբան թ է ե ւ թշնամացան
իրարու, բայց շուտով հաշտուեցան։ 1832 թո ւին երբ Եգիպտոսի Իպբահիմ Փաշան
հոս եկած էր Պէյլանի անցքին սա. ջ եւ. եւ Հիւ ս էյին Փաշան օսմանեան
զօրքերով
եկած էր անոր դէմ, Ս՚ըստըց. Պէյ գնաց եւ կիրսեբէն անցուց օսմանեան Փաշայի
գօրքերր հաւատարիմ երեւնալու համար: Սպարապետը գինք Պոլիս
ուղարկեց
վարձատրելու համար, բ այց Սուլթանի կողմէն գաղտնի մահուան դատապարտո­
ւ ե ց ա ւ։ Մըստըգ Պէյ, եւրոպացիի տարազով բանտէն փաիյաւ հայ ու մը աջակցու–
թե ամբ եւ եկաւ իր երկիրը։ Իպրահիմ Փաշայի յաղթո ւթենէն վերջ (1832ին) ,
անոր յարեցաւ եւ Հայ–Լերան 30 Ձորատէրերուն
վրայ իշիյան
կ արգ ուեցաւ։
1843
թուին, Ատանայի կուսակալ Ահ մէտ
Իզզէ թ Փաշա ՝ ուզեց նուանել
զայն,
բ այց չյաջողեցաւ։ Զայրացած՝՛ ամբողջ Փայասը աւարեց ու աւերեց ե ւ Մըսաըգի
ընտանիքը կոտորեց։ Սա նորէն Մարաշ փախաւ եւ
այնտեղէն Հալէպ եւ
ապա
Պոլիս։ էրկւււ տարի վերջ կրկին դարձաւ իր հայրենիքը եւ կամաց կամաց գրա­
ւեց
զայն– իրեն կ՚աջակցէր որդին ԷՕՄԷՐ ԱՂԱն
։
1862
ին դեււ ապստամբ էին եւ
1865
ին անձնատուր եղան Մարաջախտ ՏէրվԻշ Փաշային որ եկած էր նուանել 40
հազար տէգաւորներով: Օսմանեան կառավարութիւնը Անտիոք փոխադրեց անոնց
զաւակները, ուր կը մնան մինչ ցարդ։ Սուլթանը՝ Փայ ասի
ընդարձակ կալուած­
ները իրենց նուիրելէն զատ, ամէն մէկին կը վնարէ 10էն մինչեւ 50 ոսկի ամսական։
52
Fonds A.R.A.M