առջեւ, Հասարակաց
սեղանատուն
էին անոնք,
ուր ամէն
օր
Հարիւրա­
ւորներ կ ուտէին ու կր խմէին
-.
Չքաւորներուն
միշտ
օգնութիւն
ու
գործ՜ կա՛ր այնտեղ, մէկ խօսքով
իշխանները
ժ ողովուրդ
ին
Համար
րարի
Հօր մր, իսկ ^՜
ո
Գ
Ոէ
է
ոլ
–
րգԸ
Հնաղանգ
ղաւկի մր դերն
ունէին՛.
Անոնք շատ անգամ
իրենց
րոլոր
Հարստութիւնը
եւ կեանքը կ վտան–
դի կ ենթարկէին,
ամենահասարակ
գիւղացիի
մը կեանքին
,
պատ–
ւոյն եւ ի"Հվ*ի
ս
սլա շւո սլան ութ ե ան Համար :
1*
շիւ ան ական գերդաստանի
մէք մեծ՜ագոյնը
միշտ
տարիքոտը
չէր
այլ շատ անգամ կրտսերը երրամենէն
խելացին ու քաքն էր, ան—
կէ վերջ զանաղան
անդամներր
:
կտրիճ ազգականները
,
տան ուտ էրե—
ր ր, գիւղասլետները
ՀքէՀեաներյ
անոր
խորհրդականներն
էին ու
ղինուորական
սսլա յա կոյտը։
.
Պատերազմի
միջոցին կամ որեւէ վտանգի գէմ երբ *Ի
Ո
ՔՐ
Իձ—
խանն ե ր ր կամ գիւղապետները
ձի կը Հեծնեն
,
քիչ
քանակութեամբ
ժողովուրդր
կը Հետեւի
,
բայց
այն վայրկեանին
երբ աւագ
իշխանը
կը
ձիաւոր
ո լի , ժ ո զո վո լր դր ամբոզքո
ւթեամբ
15
տարեկան
սլա տ ա—
նիէն
մինչեւ
ՕՕ
տարեկան
ծ՜երունին կր Հետեւի
անոր
երեսի
վրայ
ձգելով
բոլոր
առտնին
գործ՜երը :
Ր շխանա կան դե ր դա սա անն ե բու
մէք ծ՜ագած՝
կռիւներն
ու երկ–
սլառակութիւնները
ամիսներ ու տարիներ կր տեւէին»
անոնք
վերք
կր գտնէին կամ տասնեակ
ղոՀեբու
արիւնով, կամ բարձր
Հոգեւո—
րականութեան՝
կաթողիկոսի
մ՚իքամտութեամ՝բ
։՛
Երբեմն
ակար
կողմը կը գիմ
էր Ա արա
շի Փաշաներու
օգնութեան
X
Զէյթունի
մէջ, քաղաքական
դորՆերոլ
մասին , կղերը
լ
\
էգ
ո
Ք
կամ կրաւորական
գեր կր կատարէ
X Թէպէտ
ՀՀէյթունցիները
չա­
փազանց
կրօնամոլ են ու կը յարգեն
կրօնաւորները,
բայց
իշխան­
ները երբեք
թ ո յ լ չեն տար որ անոնք
դուրս գան եկեղեցական
դո ր–
ծ՜երէն եւ իրենց
գերն ալ ստանձնեն
քաղաքականին
մէք եւ
ազդեն
ժողովուրդի
ճակատագրին
՚
է ր
ա
յ ՛ Ա*յ
ս
փ
ո
Քրիկ
ռամկավարութեան
մէք,
եկեղեցին
ան չ ատ է պետութենէն
:
1500
թուականէն
վերք,
Զէյթ
ոլ<ս
Ր
մէկ դար, իր ամենէն
ծ՜աղ­
կած
-
եւ բարգաւաճ
վիճակն
ունեցաւ : Երկիրը՝
յանձն
ո լա ծ՜ Հայ
ի շ—
խաններու
բացարձակ
մատակարարութեան
,
Հարստացաւ
իր
երկաթի
անսպառ
ու ընտիր
Հանքերու
շաՀագործ՜ումովը
:
Զէյթ
ՈԼ
*՚
ռ
Րսերը
1
լ արտած՜էին
պատուական
երկա թներ
Թուրքիս
յ գրեթէ
լ " Ր
ս ա
–
Հանգներուն
մէջ՛. Զ ի թապտուղի
եւ մետաքսի
մշակութիւնը
նոյնպէս
Հարստութեան
մեծ՛ աղբիւր
մըն էր։ Այս ԼՐլ\
աս
է
ս
մէք*
Տօրոսի
Հայկական
գի՛՜դերը
նորէն
շէնցան ու բազմացան
•
այս աաենն է որ
Ֆոնուսցիք
թողուցին
իրենց
գիւղաքաղաքի
ամուր եւ
ապառաժուտ
տեղը եւ կէս ժամ վար
ի Հան
,
գէպի
Հիւսիս եւ
Հաստատուեցան
ա I Ժմեան
Խժոտ
կ ո չուած՝
տեղը :
Այս
գարու
մէջ՝
ամենէն
նշանակալին,
Զէյթ
ո1
–
ս
է
մտաւոր
48
Fonds A.R.A.M