զ ա ր գ ա ց ո ւ մ ը
ե ղ ա ւ , որ
աւելի
ե ր կ ա ր
տ ե ւ ե ց ք ա ն
՚
քք
խաղաղութիւնը,
մինչեւ
Հրկ
.
գ ա ր ո ւ
՚/
երքերր
:
Ս բ * Ասա
ո ւ ա
ծ ա ծ ն այ
Վ ա ն ք ը , որ
ա ռ ա թ
շ ա տ
փ ո ք ր Էր՛, ը ն դ ա ր ձ ա կ ո ւ ե ց ա ւ
եւ ընծայարան
մը դ ա ր ձ ա ւ : Ա ս ի ,
Ա ե ւ լ ե ր ա ն ,
Անտրունի
եւ
Մ ե ծ — Բ ա ր ի
նշանաւոր
վ ա ն ք ե ր ը
թ ա փ ո ւ ր
մ ն ա ց ա ծ
Էին եւ կ ա մ շ ա տ ե ր ն
ա ւ ե ր ա կ
դ ա ր ձ ա ծ :
Գ ի տ ն ա կ ա ն
վար­
դ ա պ ե տ ն ե ր ապաստանած
Էին Զ Է յ ^ "
Լ ս
*
Վ
ա ս
ք ի
մ ի ա բ ա ն ո ւ թ ե ա ն
թէ՜–
ւը
մինչեւ
ՏՕի կր
Հասնէր,
որոնցմէ
5–6
Հ*
Ա ր ք ե պ ի ս կ ո պ ո ս ն ե ր , Ե պ ի ս ­
կ ո պ ո ս ն ե ր
եւ Բ ո ր — Ե պ ի ս կ ո պ ո ս ն ե ր
,
մնացածները՝
ա բ ե ղ ա ն ե ր ,
նուի­
ր ա կ ն ե ր ե ւ ս ա ր կ ա ւ ա գ ն ե ր
էին։
Ամբոզթ
Տ օ ր ո ս ի
Հայերուն
մ տ ա ւ ո ր ա ­
կ ա ն
թամբ
եւ զ ա ր գ ա ց ա ծ
կղերներ
այ ստեղէն
կը
պ ա տ ր ա ս տ ո ւ է ի ն
։
Այս
գ ա ր ո ւ ն մէթ Հոն ը ն դ օ ր ի ն ա կ ո ւ ե ց ա ն շ ա տ մը
Ա ւ ե տ ա ր ա ն ն ե ր
եւ
ա ղ օ թ ա գ ի ր ք ե ր
շ ր ջ ա կ ա յ
Հայ
եկեղեցիներուն
Հ ա մ ա ր ,
որոնցմէ
շ ա ­
տ ե ր ը ՝
թ ո ւ ր ք ե ր
մ ոլեռանզ
ութենէ
մ զ ո ւ ա ծ վառած
են յետագա
յ
կր–
ռիւներուն
մէթ :
Աս աո
լ ա ծ ա ծ ն ա
յ
Վ ա ն ք ի
փայլուն
արդիւնքներէն
մին ա
յ ն
ե–
ղալ
որ ԺԶ • գ ա ր ո ւ ն
,
ե ր ե ք
Զ է յ ք ^ ՚
ո լ
^ ՚
0
Ի
Կաթողիկոսներ
տ ո ւ ա ւ
Կ ի–
լիկիային
յա Հ ո ր դ ա բ ա ր - Աիմէոն
1538/
ծ ,
կ ա ղ ա ր
1545
^5»
եւ
Խաչա­
տ ո ւ ր
ձ.5՚70ին : Գ ր ո ւ ա ծ
են Վ ա ն ք ի ն մէշ,
նոյնպէս
պատմական
,
պ ե ր –
ճ ա խ օ ս ա կ ա ն
եւ ք ե ր ա կ ա ն ա կ ա ն
գ ր ք ե ր , որոնք
դ ժ բ ա խ տ ա բ ա ր
,
ի վ ե ր –
Հո յ պ ա տ ե ր ա զ մ ա կ ա ն
ա ն ց ք ե ր ո ւ
միթոցին
կ ո ր ա ծ
կ ա մ
ա յ ր ա ծ
են։
1895
ին
Հազիւ
թ է 20ի Հ ա փ ձ ե ռ ա գ ի ր ն ե ր
կային
-
Աւետաբան,
աղօ­
թ ա գ ի ր ք ,
ք ե ր ա կ ա ն ո ւ թ ի ւ ն
ո լ
տ ր ա մ ա բ ա ն ո ւ թ ի ւ ն
:
ինչ որ
աչքի
կը
զարնէ՝
ա յ գ ձ ե ռ ա գ ի ր ն ե ր ո ւ
լուսանցքներուն
վրայ
գ ր ո ւ ա ծ ն ե ր է ն
այն
է որ
ՀՀէյթունի
ուսուցիչ
վ ա ր դ ա պ ե տ ն ե ր ը ,
մ ե ծ ա ւ
մ ա ս ա մ բ ,
Ա ե ր ա ս տ ի ա գտցած
են եւ
իրենց
ուսումը
կ ա տ ա ր ե լ ա գ ո ր ծ ե լ է
յետոյ
վ ե ր ա դ ա ր ձ ա ծ
են»
նոյնիսկ
ա յ դ ձեռադիրներէն
մի
քանին
Ա ե բ ա ս–
տիոյ
մէթ ը ն դ օ ր ի ն ա կ ո ւ ա ծ
եւ
Զէ
յ թուն ի
Վ ա ն ք ի ն
ն ուիր
ո ւ ա ծ են՛.
^ ե ռ ա գ ի ր ն ե ր ո ւ
ամէնէն
նշանաւորը
Ար.
Տ ո վ Հ ա ն ն է ս
Ե կ ե ղ ե ց ­
ւ ո յ արծաթապատ
Ա ւ ե տ ա ր ա ն ն
է -
Վասլի ԱԱյտրօն/ւ,
ԺԲ.
գ ա ր ո ւ ն
գ ր ո ւ ա օ ՜ ,
Զէյթ"
լ
"
ի
Պ ա հ պ ա ն ա կ ն
է
(՚
Բ
Տւ11ՁւճԽո\)
.
ճ շ մ ա ր ի տ
է որ տո­
նի կա
գ ր ո ւ ա ծ չէ
Զ է յ թ
ո
ւ ս
ի
Վ ա ն ք ի ն մէթ ել շ ա տ Հ ա ւ ա ն ա կ ա ն
է, որ
Ա* արա շ ի ու Բ ե ր դ ո ւ ս ի տ է ր
Գոզ—Վասիլ
Հայ իշխանը
գ ր ե լ տ ո ւ ա ծ
է ՚.
Զէյ1^
ոէ
–
ս
Տքի°երը
այս
Ա ւ ե տ ա ր ա ն ի ն
վրայ
կ՚երդնուն
գ լ խ ա ւ ո ր
Հան­
դ է ս ն ե ր ո ւ ,
Հ ա շ տ ո ւ թ ե ա ն
,
մ ա ն ա ւ ա ն դ
պ ա տ ե ր ա զ մ ի
միթոցին
.
ա յ դ
երգումը
անձնազոՀ
ո ւ թ ե ա մ բ կը
յ ա ր գ ե ն
եւ
ա յ ն պ է ս
կը
Հ ա ւ ա տ ա ն
թ է
զայն
Գ Ր ^ ՜
ո
գ ի
Հ * զ ի ն
փրկութիւն
չունի
:
Ո՚֊րիշ
արծաթապատ
փ ո ք ր ա դ ի ր
Ա ւ ե տ ա ր ա ն
մր եւս կայ Ա ր ՛
Լուսաւորիչ
Եկեղեցւոյ
մէթ»
մ ա գ ա գ ա թ բ
վերին
ա ս տ ի ճ ա ն ի
մ ա ք ո ւ ր ու
նուրբ»
՚ / / ՛ / ՛ / ՛
յ ս տ ա կ
ու
նուրբ
ել ա ռ ա ն ց
պ ա տ ի ւ ն ե ր ո ւ :
Այ՛՛
Ա ւ ե տ ա ր ա ն ը
զ ր
ք ,
զ ը
Տ է ր – Գ ա –
ւիթեան
ընտան իքէն
է , որ
Զէյք^"*–"/՛
ամենաՀին
ը ն տանիքներէն
մին
է,
մինչեւ
այսօր
39
հ
1,1
Ր՛է. ե պ ի ս կ ո պ ո ս ն ե ր , վարդապետներ
ու
քա­
հանաներ
տ ո ւ ա ծ
Է • իրենց
վերջին
ք ա հ ա ն ա ն Տ է ր
Գ է ո ր գ ն
է : Այս
49
Fonds A.R.A.M