ռօգի
ռազմական
զո րծտհ՝ ութեամբ
եւ
սուրերն
(՚՚՛)
ու
աղեղներս
գրուեցան
այլեւս
Հնութեան
թանգարաններուն
մէթ Հրաս ան է
զիւ–
աո լէ
:
Ան գլի
ոյց իք վառօդը
գործածեցին
առա
թին անգամ
ֆրանսա­
ցիներու գէմ
1346/՛
^»՝
ւ^րէս՚ԻԻ ճակատամարտին
մէթ, փայաեայ
թըն–
գանօթներով
եւ յաղթեցին
անոնց ։ Օսմանցի
թուրքերը
էւրոսլայէն
առած էինայդ նոր գիւաը եւ ֆաթիՀ
Սուլթան
Ա՛ ուՀամմէտ պատ–
րուդաւո
ր Հրացաններ
ունէր
Պո լիսը սլա շարած
ատեն
1453/՛
^՛ $
Տուլ–
գա ար եան
ՀքաՀ Ա ուա ր Ա՛, նախապէս
կուսակալ
Եգիպտոսի
Աուլ–
նին
կողմէ,
ձեռք
ձգեց պատրոլգաւո
ր Հրացանները
եւ ապա
կայծ­
քար
Հրացանները
:
Եր գլիս ա լոր քաղաքներ
էն Ալպստանը
նշանաւոր
զինարան
մը եղաւ,
ո՛ր մինչեւ
այսօր
մ՛եծ
Հռչակ կը վայելէ
զինա­
գործութեան
արՀեսաին
մէթ։
Հրացանը
այնպիսի
գերակշիռ
առա­
ւելութիւն
մը տուաւ
Տուլգաարեան
բանակին
,
որ
25
տարուան մէթ
քարուքանդ
ըրաւ
Կ ի լիկիան եւ Հայոց
թուական
առաւելութիւնը
անզօր
եղաւ անոր արշաւանքները
կասեցնելու
եւ մէկը
միւսին
ե տե­
ւէն թախթախուեցան
Բերգուսը,
Անէն , Աէկը,
կանչին
,
՛
կապանը,
Աիսը, կոպի տառը եւ Բարձրբերգը։
Ալ գիտական
•
անգթութեամբ
մը
թանաց
ձթ
ո
*
Լ
ո1
–
է
Հայուն
Հետքը։
Լեզուները
քաշեցին
,
որ
Հայերէն
չխօսէին
,
Հարիւր
Հ՛ազարներով
թրքացուցին
,
այնպէս որ այսօր
Կ ի–
լիկիո
լ թուրքերուն
( * * )
արեան
կէսր Հայկական
է ։ Եւ Ի
ս
չ
ա
էս
ր^ի %
եթէ
չՀասնէին
Օսմանեան
Ենիչէրիները
25
տարի եւս,
Հաւանական
է ոչ մէկ Հայ պիտի
՛
մնար :
Աւանդական
ստուգութիւն
մըն է, որ Օսմանցիները
Հաճընի
եւ
շէէյթունի
Հայերուն
՚
աթակցութ՚եամբն
է որ կրցած են սլա
շարել
Տուլգաարեան
ոյժերը
կոկիսոնի
դաշտին
մէթ եւ յազթած
անոնց :
Եւ բոլոր
Հաւանականութեամբ՝
0
Ա
մ՛անցիք են որ Հայ
կամտւորներոլ
Այս թուականներուն ասպետն
կ ՚եբ գ է– «Հրացանը հնար­
ուեցաւ., քա ջոլթիւնն աւրուեցաւ, կեււ թո ւրն այլե ւս պատեանին լքէջ ժանգոտե­
լու է թ » ։
՚ " ՛ " ՛
ձասընի եւ Սսոյ գաւսսւներուն մէջ, թուրքերուն Ա՞էկ ՛ասացուածքն է ր
հե տ եւե ալը՛– «Ավշարտա Հալլ- Օղլու , Հանընտա Մալլ–՚Օզլու,
Չու գ ուր– Օվատա
Ղէլ–Օղլու,. հէփիսի պիր է մ մ ի ֊ օ ղ լ ո ւ » , որ կը նշանակէ - Ավշարներուն մէջ Հ
ա
Ա –
Օղլին. Հաճընի մէջ Մալեանը եւ Չուգ ուր Օվայի մէջ
՚
Լ է լ–Օղլին, ամէնքն ալ
հօրեղբօր որդիներ ե ն ։ Հալլ–Օղլին Ավշար ցեղապետ մըն է ազնուական ե ւ գիւղը
հիմնո ւ ա ծ ՛ է իր անունո վ։ ՛Ս՝անկութեանս տեսած եմ ծերունազարդ Հասի–թէկը,
որ մեր տունը հիւր եղած եւ ինձ յ ա յ տ նա ծ է իրենց հայկական ծ ա գ ում ունենալը։
Մալեաննհրը մեր դրացի եւ ի նամի ունեւոր, խոշոր ընտանիք մըն է եւ իրենց ա–
նունը թո ւրք ե ր էն բաոով կընշանակէ կալուածատէր։ Իսկ ՚ Լ է յլ օղլ ո ւ ն , Ատանայի
դաշտին մէջ խաշնատէր մե ծ ցեղապետ մըն է : Ասիկա կը հաստատէ վ եբեւ գրած­
ներս։ Միեւնոյն գերդաստանի երկու անդամները թրքացած, մէ կ անդամն է Հայ
մնացած*։՛՝
48
Fonds A.R.A.M