ւա–
դամանքներ
պիտի
լինեին,
որ թելսւդրեին
խանին
այդպիսի
հաստատման
տ
լ ա ղ ա
տալուց
հրաժարվելու
15
։
Մահալական
մելիքներր
րստ
Մոգիլևսկու
և
Երմոլով
2-
րդի,
ունենում
կին
մ ի ն ր ա շ ի
տիտղոսր.
օրինակ՝
Տաթևի
մելիք
Պո֊
ղոսր,
Կյուպարաչի
մելիք
Փարոադանր։
Թվում է թե մելիքր
պաշտոնի
էր
մրա­
նում մի ուրիշ
եկեղեցական
ծիսակատարությամբ,
գոնե
հայտնի
է, որ երր
իմացվեց,
որ մտադրություն
կա
մելիքական
կառավ՚
արությունր
վերացնելու,
Հան
սենատորի
կողմից
մշակվող
օրինագծի
հիման
վրա,
Հալիձորի
մելիք
Հովհաննեսր
Մելիք֊Փարսադանյանների
տոհմից
շտապեց
1838
թ. վերջում^
ինքը իր ձեռքով
մ ե լ ի ք
օրհնել
տալ
եկեղեցում
պատարագից
հետո
հատուկ
ավանդական
ծիսակատարություններով
իր սիրած
որդի
Գալուստին,
սուրը
կապեց
նրա մեջքին
և նստեցրեց
մելիքական
աթոռի
վրա՝
1
։
Այս
օրինակը
վկայում
է, որ մելիքր
օրհնվում
էր և մելիքր
աթոռի
վրա էր նստեցվում
հան­
դիսավորությամբ,
սակայն
պիտի
կարծել,
որ այսպիսի
հրապարակային
մե­
ծարումով
չէր նստեցվում
խ ա ն ի շ ն ո ր հ ի վ
մելիքություն
ստացող
մեկր։
Հին
մահալական
մելիքներից
Հալիձորի
բերդի
տերերը
ռուսական
^կա­
ռավարության
ներկայացրած
ցեղագրական
ծառով
իրենց
ծագումր
հասցնում
էին
խորին
հնության։
Չի ապացուցված
սակայն՝
արդյո՞ք
Մելիք֊Փարսադան­
յանների
տոհմր
որևէ
արյունակցական
կապ
ունեցել
է Բաղաբերդի
վերջին
պաշտպան
թ ա գ ա վ ո ր ա կ ա ն
տան կամ նրա իշխանական
տներից
մեկի
հետ։
Հաստատ
է այն, որ XVIII
դ. սկղբներում
այղ տոհմր
մեծ հեղինակություն
էր
վայելում
՚
Լ ա փ ա ն ս տ ա ն ա մ //
որ այդ հեղինակոլթյոլնր
համախմբել
էր Դա­
ւքիթ-Բեկի
ազատագրական
շարժման
շուրջը
հարևան
մելիքների
զինված
ուժե­
ր ը ։ Ոչ միայն
այդ կողմերի
հայ բնակչության
խտության
և
բազմամարդության
վրա էր հույս
դնում
Դավիթ-Բեկր,
այլև
տեղական
մելիքական
տան
ավանդա­
կան
կապերի
և հեղինակության
վրա։
ժամանակի
մելիք
Փարսագանի
և նրա
Բալի
որդու
անվերապահ
մասնակցությունը
Դավիթ֊Բեկի
ձեռնարկած
գործին
ապահովում
էր նաև հարևան
մելիքն երի ներգրավոլմր
ապստամբական
գոր­
ծողության
մեջ
1
Տ
։
Գուցե ոչ պակաս
հնությամբ
կարող
էր իրավամբ
պարծենալ
Տաթևի
մա­
հալի
մելիքական
տուեր։
Սա իր ծագումր
առաջացնում
էր հռչակավոր
Օրբելյան
իշխանական
տնից, որը մի ժամանակ
իր ձեռքի
տակ
միացրել
էր գրեթե
ամ֊
^
Այնպիսի
տալաղայի
մի օրինակը,
որր ս տ ա ց ե լ
է շահի–
Շահնազարյան
մելիք
Բաղին՝
1 6 5 7
թ., լույս է
ընծայված
—
«
Ճէ<7ե1,
Շ06բՅ
»»
ե16 1<381ՀՅՅՇ«01Օ ^ բ \ 6 0 Ր ր Յ Փ
է 1 1 1 6 ( ։ ։
^
0 1 0
^ 0 ա 1 Օ
շաօ», X.
V I ,
4.
Լ
յՀօ
1269.
Այս
մելիք
Հովհաննեսը
և նրա
մահից
հետո
մելիք
Գալուստը
թե
հասարակության
աչ­
քում
և թե գավառապետի
մոտ
մեծ
հ ա ր գ ու
պատիվ
էին
վայելում։
Գալուստի
թաղմանը–
(1874
թ – ) ներկա
գտնվել
իր պարտականությունն
էր
համարել
գավառապետր
իր
պ ա շ տ ո ն յ ա ­
ներով.
Թաղումը
կատարվեց
մեծ
հանդեսով^
եպիսկոպոսի
մասնակցությամբ։
18
Մ ելիք
Փ ա ր ս ա դանը
դ ա վ ա ճ ա ն
ութ
յա
մ բ
ս պ ա ն վ ե ց
Ագալիսում
և թ ա ղ վ ա ծ
է
այնտեղի
Թադեի վանքի
պարիսպների
տ ա կ ։
1823
թ. այս տ ա ն
գլխավոր
կալվածքները
և
տոհմական
ամ
րոց ր գտնվում
էին Կ ա պ ա ն ի
ա ջ ա կ ո դ մ
յան
կեսում,
որր
սնում
էր պ ա ր ս կ ա կ ա ն
տ ի ր ա պ ե տ ո ւ ­
թյան
ներքո։
Այս
տոհմից
էր
մելիք
Հուսե
յ ի ն ֊ Ղ "
լ
լ 1 ՚ ն ՝
մ ելիք
Հովհաննեսր,
որը
վեճի
մեջ էր
նեժաֆ֊բեկի
հետ
Կ ավարա
և Կատար
գ յ ՚ ՚ ֊ ղ ե ր ի
համար
-
^ Չ ա ^ Տ Օ ^ ա
II 1ւթԱ(\10Ս
ՕւաԸՁ«ււ6 1<Ձբ36Ձքշ^օււ ոք)06ւաս;ւա.
եՏ
Fonds A.R.A.M