71
Հայերը
հեռու
մնային
Յոյներէն
եւ. իւղէին
իրենց յա­
րաբերութիւները
անոնց
հետ։
Բնականաբար
Հայերը
խոհականութեամբ
վար ո լելով,
չէին
շլանար
Յոյներուն
հրասլոյրներէն
եւ չէին ալ բացարձակ
կերպով
մերժեր
քաղկեգոնականութեան
համար
եղած առաջարկը,
չը–
գրգռելու
համար
անոնց
ատելութիւնն
ու
թշնամութիւ–
նը։ Նմանապէս
չէին ալ ուզեր
իրենց բախտը
կապել
ոչ—քրիստոնեայ
ժողովուրդին
ճակատագրին։
Այս
ա"
նոբոչոլթիւնը
եւ անկայուն
վիճակը
շարունակուեցալ.
վեցերորդ
դարէն
մինչեւ
իններորդ դար ։ Այս երեք հա­
րիւր տարուան
դէպքերը
անցողակի
կերպով կը փափա–
քինք ներկայացնել
հոս, մատնանշելով
գլխաւոր
կարե­
ւոր դէպքերը
ք
Պարսկաստանի
քրիստոնեաներուն
յարաբերութիւն–
նեբը,
որոնց առա ջին փորձը դիտեց ինք Բաբգէն
կաթո­
ղիկոսի
ժամանակ՝
490
թուականին,
անկէ
վերջն ալ
չարունակոլեցան
յաճախակի
դիմումներով
Հայոց կա­
թողիկոսութեան
մօտ։
կաթողիկոսութիւնը
ամէն
կեր­
պով պաչտպանեց
ուղղափառ
Ասորիները
Նեստորական­
ներու բռնաբարութեանց
ել ոտնձգութեան ց դէմ,
որոնք
յաջողած
էին սպրդիլ
պարսից
արքունիքին
մէջ ելհա­
մակրութեան
արժանացած
իրենց
հակայունական
քա­
ղաքականութեամբ։
Տիրառիջեցի
–
Բրիստափոր
կաթո­
ղիկոսը
հականԼ ստոր ականները
արքայից
արքային առ­
ջեւ պաչտպանելէն
զատ, անոնց
համար
մասնաւոր ե–
պիսկոպոսներ
ձեռնադրեց
,
անոնց
եկեղեցիին
կառավա­
րութեան
համար
կանոններ
դրաւ եւ հարկ եղած
հայ­
րական
հոդած-ալթիլնը
չզլացաւ։
ԿԻՒՐԻՈՆ՛
Յոյներուն
յորդորները
եւ
հրտպոյր–
նեըը հակառակ
առատօրէն
չռայլուած
ըլլալուն
,
ո՛չ մէկ
Fonds A.R.A.M