72
աղդեցութիւն
գործեցին
Հայոց
վրայ,
բայց
յաքող
ըն–
ղունևլոլթիւն
գտան
Վրացիներէն
:
կիւրիոն
,
Վրաց կաթողիկոսը
,
որ Հայոց
Հայրապե­
տանոցին
մէՀ սնահ– էր, տրուած– խոստումներէն
Հրա–
պուրուեչով,
Հայ Եկեղեցիէն
բաժնուելու
միտքը
յղա­
ցաւ , միացաւ
Յոյներուն
Պատրիարքարանին,
կայսե­
րական
չնորՀներուն
արժանանալու
Համար ,
սակայն
անՀբաժեշտ
պայմանն
էր
քաղկեգոնականութիւնը
ըն­
ղուն ի լ « Կիւրիոն
այն ալ ընդունեց
եւ բոլորովին
ան­
ջատուեցաւ
Հայ Եկեղեցիէն
:
Ա՝ովսէս
Եղիվարդեցիի
(537-604)
մաՀոլընէն
վերլ՝, Վրթանէս
տեղակալի
Հան­
քերը
ապարդիւն
անցան ել կիլրիոնը
չկրցան
իր դի­
տաւորութենէն
ետ
կեցնել
,
եւ Վրացիներու
Եկեղե­
ցին
Կիւրիոնի
գլխաւորութեամբ,
քաղկեդոնական
դա­
ւանութեան
յարեցաւ
եւ
յունական
եկեղեցիին
Հետ
խառնոլեցաւ։
Գոլինի
մ ԷՀ
609
^5»
գումարուած՜
–
հողովը
վճււեց
Վրացիներու
եկեղեցիին
բաժանումը
Հայոց
ուղ­
ղափառ
եկեղեցիէն
է
Այս բաժանումը
յետագային
ձախող
Հետեւանքներ
պիտի
ունենար Վրաց
եկեղեցիին
վրայ։
Գա-էհր– վերՀ,
՜
հԹ» գարուն
սկիղբը,
ռուսական
պետութիւնը
պիտի Հաստատուէր
կովկասի
վյրայ: Վը"
բացիներոլ
աղդային
եկեղեցին
այս թուականներէն
վեր^
պիտի
կորսնցնէր
բոլորովին
իր անկախ
գոյութիւնը
եւ
արժէքը:
Ա՝իելնոյն
դաւանութեան
պատճառով,
Վրաց
եկեղեցին
ձուլուեցաւ
ռուսականին
մ ԷՀ , նո
լի
րասլետ ու՛­
թիւն եւ եկեղեցականութիւն,
լեզու եւ
արարողութիւն
ռուսացան,
նոյնիսկ
էքզարքն
ու եպիսկոպոսները
ռուս
կղերէն
կ
1
ընտրուէր:
ԱՀ աւասիկ
փառքի
մուրացկան,
անՀեռատես
եւ շաՀամոլ
անձի մը սաաՀ բերած՜
դրու–՛
Fonds A.R.A.M