6 5
գումարումէն։
քաղկեդոնի
֊
Հողովը,
451
Հոկտեմբերէ
8
էն սկսած էր. Աւարայրէ
ճակատամարտը՝
451
մայէս
26
էն
մղուած։
Իր կարգէն
աբգէն
բացատրեցինք,
թէ
Հայաստան
աղէտալի
եւ անկերպարան
վէճակէ մը
մատնուած
էր , կաթողփկոս
ել եպէսկոպոսնեբ
բան­
տարկուած
եւ կամ աքսորուած
էէն,
նախարարներ
ցրուած֊
եւ Հալածուած
,
զէն ո լոր ական
գունղերը
ցան
ու ցէր եղած եւ մէկ կարեւոր
մասը սպարապետ
կար­
դանով
մէկտեղ
նաՀատակոլած
էր, ամբող^
Հայաստան
աշխարՀը
աՀուգողէ
մատնուած՝
սարսափէ մէչ կ ապ­
րէր , երկէրը
աւեր աւերակ,
այնպէս որ, ո՛չ
Հնարաւո­
րութիւն
կար եւ ոէ ալ սէրտ՝
արտաքէն
խնզէրով
մը
զբաղելու
եւ ոչ ալ կը շաՀադրգռուէր
Հայ
մ֊ողովուրդը
այդ
վէճակէն
մէ^, որուն
երկէրը
արգէն
ողողուած
էր
արեան գետերով
:
Ուստէ, երբեք պէտք չէ զարմանալ,
որ
֊
Բազկեգոնի
(
էոգովը, էր գումարուելէն
քառասուն
տարէ
վեր^ն ալ–
գեռ
Հայոց
Եկեղեցիին
ել Հայրապետներուն
ուշադրու­
թեան
առարկայ
եղած
Հարց մը չէր։
Հայերը
՚
Բաղկե–
գոնէ ժողով էն մասէն առածէն
շշուկները
Պարսկաստանէ
կող՛քէն
լսեցէն,
Բարգէն
Ոթմսեցէ
Կաթռզէկոսէն
օրով
(490-515) :
Ինչպէս
վերը
խօսած ենք, \քեստո ր ականնե­
րը արդէն Հաստատուած
ել զօրացած
էէն
պարսկական
Միչ\ագետքի
մէչ, Եփեսոսէ
ժոզովէն
Հաւատարիմ մը–
նացող
Ասորիներ՝
նեղութեանց
կը
մատնուէին
շիններուն
կոզմէ եւ դաւանական
շփոթութեանց
մատ­
նուած,
ուստի
կ՝ որո շեն
դիմել Հայ Եկեղեցիին,
ուղիղ
վարդապետութեան
մասին
լոյս մը ստանալու
եւ
իրենց
կեանքին
կանոն մը ունենալու
Համար։
ԱՀա այս պա­
րագայի
տակ էր, որ Հայերը
տեղեկացան
քաղկեդոնի
Fonds A.R.A.M