6 2
Նիկիո
յ ժողոէէին
ժամ անա/չ ,
յո
ւնա
֊֊
հււովմ
Հա
/
լան
քր
իստոնէութիւնը
երե
՛
ք
աթաւներու
բաժնուած
էր * -
Հռովմի,
Աղեքսանդրիոյ
եւ Անտիոքի
պատրիարքու–
թիւնները։
Ասոնցմէ
իւրաքանչիւրը
իր սահմանին մէ^
լի
ագո ր
ո
ւթ
ի
ւն
ունէր
գործերը
վարելու
,
առանց
մ
իւս–
ներուն
վրայ
(
յերիշխաւԹոՆթեան.
յաւակնութիւնը
եր աղե­
լու ; ք՝ա յց այդ կացութ՜իւն
ր
փո խուեցալ
հինգերորդ
գարու
սկիզբնե
ր
ը * Պ
ո
լսո յ աթոռը
381/՛
^՛
պատրիարքու–
թե ան կը բոյր ձ րանա
ր
նո յն քաղաքին
մ է^
տեղի
ունե­
ցող
ժ
ո
դովին
որոշում ով • որով
Հին Հռովմ
ի
ազդեց
ո
լ–
ան հետզհետէ
տկարանալն
ու աստղին
է1՚^
Ո11
^Ր
^ ւ
\
յոր
Հռովմին
աստիճանաբար
աճումը
,
Պոլսոյ
պատրի­
արքներուն
կարծեչ կուտաբ թէ իրենք
միւսներէն
բարձր
են՛. Բնականաբար
Աղեքսանդրիոյ
աթոռը
չէր կրնար
մարսել
այդպիսի
յաւակնո
տ
ձգտումներ
Հ
Ան
գիտէր
իր
աղդեցութիւնը,
որ ունէր
նախընթաց
գարերու
լյնդհա–
նհւբ
Ժողուինեբուն
մէ^ որպէս
դերիշյխող
բոլոր
միւս
աթոռներուն
*
Լր
ա
յ
ճ
էր Աստուածաբանական
Հ
մտ
ո
ւ–
թեամբը*
ան գիտէր թէ իր նշանաւոր
նախորդները՝
քՒէոփիլոս
յ
կիւրեղ
եւ Ղ՚իոսկորոս
,
պարտագրած
էիս
եւ
բնգունիլ
տուած
իրենց տեսակէտները
ոբպէս
ձեռն­
հաս
Աստուածաբաններ,
որով
քրիսա »
վարդապետու­
թեան
մասին
վերջնական
վճիռ, եւ որոշում տալ
իրեն
կ^իյ
եա
Ր՛
Նոյնպէս կը կարծէր թէ Աթանասի՝
Նիկիոյ,
եւ Կ ի՚-ր եղի՝ Եփե սոսի
մ՜ողովին
մէչ* տար ահ
յաղթու–
թիւնները
կը նսեմանային
,
եթէ Փ լա րիանհսի եւ
Լելոնի
յաւակնոտ
սլահանչԳերը
իրականանային
,
եւ թէ անոնց
ընթացքը
նախատինք
մըն էր Ազեքսանգրիոյ
աթոռին
:
Իւ էրականութէւն
է, որ Աղեքսանդրիոյ
այգ
գերէչ–
խողոլթէւնը
ղուղելու
Համար էր որ Հռովմի
եւ Պո
լայ
՝
՝
աա
Fonds A.R.A.M