313՝
կին տիրող
կարծիքներուն
ու տեսութէւններուն
արձա­
գանգն
եղան։
Իրենց
յանցանքը
եղաւ
միայն այն, որի–
րենց կարծիքներուն
եւ գաղափարներուն
դաւանական
ձեւեր աան եւ իրենց
ետեւէն
եկողներուն
գէմ մտածե­
լու եւ խորՀրղածելու
եւ ուսումնասիրելու
գուռները
փակեն։
Անտեղի եւ յանդուգն
չէր ըլլար
կարծել, որ
(
ԻԶ՛ գարու
մարդիկլլ
դառնային
եւ մեր
ժամանակի
մէչ՝ ապրէին
,
չաա տարբեր
պիտի մտածէին,
քան ինչ
որ այն ատեն
մտածեցին։
Սակայն
ձգենք այգ կէտր եւ
դաոնանք
Հա յ Եկեղեցւո
յն վրա
յ :
Այն տարբերութիւնը,
որ
Հ
Ա
՚
յ
վարդապետներու
զօրքերուն
եւ Հրատարակած
քրիստոնէական
վարդա­
պետութիւներուն
մէչ՝ աչքի կը ղարնեն , ճիչդ ու ճիչդ
աարագաներոլ
աղդեցութենէն
եւ ժամանակներոլ
փո–
փոխոլթենէն
առաշ* եկող բաներ են։ Հայ Եկեղեցին ալ,
ո
րչափ ալ նախնական
աւանդութեանց
յարած ԱԱար *
էէ ր կրնար բոլորովին
ղերծ
մն՛ալ ժամ տնակներու
աղգե–
ցութենէն : Աինչել իսկ գժոլա ր ո ւթ ի ւն էենք ղգտր
խոս­
տովանելու
,
թէ Հայ Եկեղեցին
ուրիչ
եկեղեցիներէն
չաա աւելի պատճառներ
ունէր
ժ՚ամանակնե
բու
աղգե–
ցութենէն
այլայլութիւններ
կրելու,
որովՀեաել
նա,
չատ գարերէ ի վեր մէկ կոգմէն՝
իր մեկուսացած
գիր–
Փ
֊
քէշ զուրկ էր այն նպաստաւոր
միմոսներէն՝
որ յա–
էւա
լ\գէմ
ութիւն ր մ արգկա
յին
ընկերութեան
կր* պարգե–
լ
էՐ , ել միւս
կողմէն՝
Արեւելքի
մէք տեղի
ունեցած
Հ֊-՚րո լածներուն
եւ ա ր կահ՜ն ե ր ո ւն խաղա լիք
գարձած՝
նհրՀակ րնգգէմ
աղգե սո ւ թե ան ո ձեռք մնացած
,
եւ Հա–
Կ
Ա
ւո ւսկ ա կն կա լո ւթի ւնն ե ր ո վ օրօրուած
,
է
Ոէ
՜
դելով
ալ կր
հրէր այգ աղգեցոլթեանց
նե րգո րծո ւթ իւննե րր ՚.է
1
րօք
ա
Լ՚> երրեմՂէ
յունական
տղղեսութեան
ետեւէն
գնաց,
Fonds A.R.A.M