312
եղած՜ անսասան
Հաստատութիւնը
,
եւ էի
Հարկադրուէր
Հակառակորդ
կանդն
իլ
մ տաւորական
գա ր դա ո մ ան
ձրւէ–
աումներուն
եւ անոր
արդիւնքներուն
յ
\,
ոյնպէս
1
Լ աղա֊
աի դիտութեան
թշնամի
ըլլա լու
ամբաստանո
կր
սլա րաաւո լաւին
լռել
անոնք
^ որ կը քան ան
եկեղեցին
իբրեւ
յետադէմ
դա ղա փա րն ե բ ո ւ սլա Լա սլան
կեբպարա–
ներ
ճշմարիտը
խօսելով
,
իրաւ ալ այս ամ բա սա ան ո ւ–
թիւններուն
սլա աճ աո
յոր ուած՜ է ,
շնորՀիւ
ա յն
սխալ
Հասկցուած՜
նախան&ա
յուղո ւթեան
,
որոփ
ո լւլ ո լած՜ է
ա–
մ էն ւէա ր դա սլե ա ա կան խս-դիբ դաւանութեան
ւէերածել ^
ամ էն կարծ՜իք պարտաւորիչ
որոշումներու
ենթարկել,
)
ամէն
ուսումնասիրութիւն
եւ Հետ աղօտ ութ իւն եւ վի­
ճաբանութիւն
վճռաբար
ա Ր ՛էի էհ է • ք՝ա յց ասիկա
Հռով­
մէական
եկեղեցւոյ
բռնած՜
ճամբան
է ^
առաւելապէս
Տրետենդեան
Կողովէն
ասդին , որուն մէ^ ամէն
եկեղե­
ցական
խնդիրներ
եւ վարդապետական
կարծ՜իքներ
վը&~՜
ո ալ՛ար
որո շուեցան
,
Հաստատուեցան
եւ Հրամ
այուե–
ցան
նղովքի
կապերով։
Տրետենդեան
ժողովին
սկսա­
ծ՜ը ամբողջացուցին
պապերը
իրենց Հրատարակած–
դա­
ւանական
ցուցակներով
(
Տ^11տեստ)
եւ Վատի կանի էեռ–
ոո
վյին
անբացատրելի
վճիռներով։
Այնպէս
որ
այլեւ"
Հռոմէական
Եկեղեցւոյ
վարդապետներն
ալ , Հաւատաց­
եալներն ալ պէտք է խորՀբդած՜ելու
կարողութենէն
Հր–
րամ արին եւ կուրօրէն
Հետեւին
այն մ
տածումներուն
որ ունեցան
(
իԶ
•
գարու
եպիսկոպոսներն
ու աստուա­
ծ՜աբանները
:
Այս լ\
սե
լ
ո
վէ
մենք
չենք
ուղեր այդ
եպիսկոպոսներն
ու աստուած՜աբանները
իրենց
ունեցած՝ կա
ր&իքներուե
Համար
մեղադրել*
անոնք
իրենց
երկրին եւ մամանա–
Fonds A.R.A.M