սա
էէ
աս ուս իսսե լաւն
•
Զկար
մէկը որ անտարբեր
մնար դէպի արտասովոր
ե–
ռուզեռր*
մ է կը սակայն,
կամքէ անկախ , կր
բա սա կայէ ր
I
ժողովրդական
այդ զանգուած՜էն
,
իր զաւակներուն
Համար
•
ճՏէր
ոլզղեա»ն
րսելու։
Տէր
Հ
ա
յ ր
ս
է(* բա ո ա կայողր
^
Հ
ի–
ա.անդ եւ անկողին
գամուած՝ , ո
Հ
վ գԷ
ա
Է
Հոգեկան
էոչպիսի^
տառապանքներով
տուայտեցաւ
իր անաղարտ
Հոգին , մ
օ–
ւ
րաքրոքս ՝ Տիկին
իՒագուՀի
Ա՛տտիկեանի
տան
մէք։
Մենք
քանի մր րնկերներով
ււայցելեցինք
իրեն , աքը
Համբուրեցինք։
Աաստիկ
յո լզուած
էր ել արտասուքը
կը Հոսէր իր
տժգոյն
դէմ քէն եւ կ՛՚ողողէր սպիտակափառ
մօւրուքր։
ինքն
ալ Համբուրեց
բոլորիս
,
նայեցաւ
առաստաղին
եւ
«
Տէր
ուղղեա^ն
մրմնքեց
երկիւղածօրէն
։
Ընկերներս
Հեռանալէ
վերք)
կրկէ"
Համբուրեցի
Տէր
Հօրս աքր եւ կրսպասէի
իր սուրբ
օբՀնութեանը,
ծունկի
գա­
լով իր մաՀիճին
քով։
Չգիտեմ
ինչո՛ւ
լուռ էր։
Տէր
Հ
ա
յ ր
գ
ես կ՚երթամ,
չդիտեմ
ո^ւբ եւ
մինչեւ
ե^բբ,
օբՀնէ ղիս ու եթէ երբելիցէ
մեղանչած
եմ քո դէմ,
ներէ ինծի, գուցէ
վերքին
անգամն է որ կր տեսնուինք,
ար­
տասանեցի
փղձկելով
։
՛
Հ
Մօտեցիր
Համբուրեմ
1
զաւակս
,
գիտեմ
թէ
այլեւս
բախա
չպիտի
ունենանք
զիրար
տեսնելու,
մեղանչած
չես,
որդիս,
կ՚երթա՛ս
,
թող Բարձրեալն
օգնական
րԱայ , պահէ
ու սլա Հոլան է քեզ ամէն
չարէն ու փորձանքէն
* * • ։
Ա
Լ մինչեւ
այսօր , դեռ կր Հնչեն ական քիս մէք իր բտբի ,
հրեշտակային
խօսքերը
եւ վստահ եմ որ Տէր Հօրս
այնքան
սրտառուչ
եւ անկեղծօրէն
արտասանած
«
պահես
ել պահ­
պանես^, աղօթքին
շնորհիւն
էր որ ասատոււ յցայ
բաղ
առս
ա–
ԱԽ
թիւ փորձանքներէ
եւ աբՀաւիբքներէ
•
Մեր
խումբը պատրաստ
էր դէպի Բաբերդ
ճամբայ
իյ–
նալու
։
Զորս ոստիկաններ
կ՚ուզեկցէին
մեր խում րին
։
Լա­
լով եւ կսկծալով
գիւղական
թափօրը
դեռ կը
շարունակէր
Գ
ա
լ մեր ե տեւէն։
Վերքապէս
•
ոստիկանները
արգելք
Հան­
դիսացան
անոնց գալուն,
բայց մեր գիւղէն
մինչեւ
՛
Բար ձո­
րակի
բլուրը եկած էին արդէն։
Բանի կը Հեռանայինք,
այն­
քան աւելի կը սաստկանար
մնացողներու
ճիչն ու
աղաղակը,
Fonds A.R.A.M