ղան պիտի
բարձրացնեն
,
մէկ Հատիկ
փամփուշտ
անգամ
չեմ
յան ձներ :
|–
Անիրա՛ւ,
ինչպէ՞ս
կարելի
է սուտ
խօսիլ,
մանաւանդ
որ ես քաՀանա
յ եմ եւ ձեռնադրուէ
լուս ատեն
երդուած– եմ
սուտ
ձւք
սօս
ւ^Լ
յ
Այս
բառեր
ր արտասանած՜
ատեն
շրթունքներ
բ կր դո­
ղային
,
կարծ՜ես
երկնային
ահեղ
դատաւորին
ներկայութեան
կր գտնուէր :
-
Տէր
Հ
ա
յՐ
1
ա
յ Գ աեսակ
սուտերր
Ք^՚Ղ երկնային
ար–
քայութեան
կ՝արժանացնեն
,
էէ
ս
ի •
հյե՚ղճ
քաՀանա
յ , իր կոչումի
բարձրութեան
մասին
կբ
մտած՜էր,
ինչպէ՞ս
ստել,
քանի որ երեք
Հրացաններ
կային,
իր
տունին
մէջ , Ա,ստուՆոյ
ւսՀեղ դատաստանէն
կբ սարսա­
փէր
։
Առածին
անգամ չէր որ այդ տեսակ
խնդիրնեբու
մասին
կբ խօսէ ինք
,
կբ փիճէ ինք : է լ այդ միաքերն
ու
՚
Հ
աԼէճեբբ
կբ
թաղուէին
մեր տան չորս պատերսւն
մէ^։
Լք ա յիս 2/յի չորեքշաբթի
օրը, երբ Լ
Ա
եց
սուլթանական
յատուկ
<^իրատէ»ոփ
յայտարարուած՜
Գ
ո
յժ՜բ,
Հայերու
տե­
ղահանութեան
էԼերաբերեալ
,
որպէս
քրիստոսի
արժ՜անաւոր
գաւակ
,
Հ°ՐՐ
նման
չարչարուած՜
էր մէկ ու կէս
ժ՜ամ ,
թուրք
գազանաբարոյ
ժանտա
րմաներու
կողմ է
գանակոծ՜ուե–
լուի եւ սրախողխող
Րէէալոփ իր տունին
մ է
^ Հ
Թուրքերբ
ի ՚Լերֆոյ
,
պարան
մբ ձգած՜ էին Հօրս
՚
իիգր
եւ
լրբենի
քրքիչներով
քաշած՜ տարած՜ էին փողոց
բ ել դի ակր
ձգած՜ էին գիւղական
աղբանոցին
մէջ։
է*մ թշուա^ռ
,
անպատան
ել անտա պան ձգուած՜
նաՀա–
տակ
Հայրս
Հիքմէթ
Ջավուշի
Հրամանին
Համաձայն
,
Աայիս
\
Հ)ին
առաւօտեան
Հաւաքուեցանք–
որոշեալ
*/
այրբ
ւ
Այգ առաւօտ
,
արեւբ սկսած՜ էր բարձրանալ
ու
աարած՜ուիլ
գիւղի
երկնակամարին
ւէրայ
,
ամենուրեք
տարած՜ելոփ
իր
լուսացնցուղ
ճառագայթները»
՚
Լսոնքի
ամբողջ
Հայերբ
շարժ՜ման
մէջ էին։
ԷԼնոնք ար­
տասուալից
աչքերաէ
Հաւաքուած՜
էին կ
ա
է^*ՐՐ
1
ո
Ղւ\ Ր^ ՚^*՝
ազատութիւն
մաղթելու
,
իրենց
մեկնող
4:1
զաւա կնեբ
ուս
Fonds A.R.A.M