աղեկտուր
կանչերն
ու Հառաչանքները։
ՄէՀմէա
անունով
լէրթ ոստիկանը
որ քանիցս
ծաղրած
էր մեր
սիրելիներու
ողբն ու կոծը, այս անգամ ալ բացագանչեց»
^Հ^՚րէք
էէ
ձեր այգ կեղծ
լացը, ճակատը
չէ ասոնց
երթալիք
տեղը,
յլ պետութեան
ճամբանեբուն
վե րանո բո ւթեան
կ
երթան»։
գէմ Հասանք
քնարերգ
ու կառա վար ո ւթեան
Իրի1լ
ո
ւա ն
չէնքին
առաշ ներկայացանք
գայմագամ
\,
ուսրէթ
ա
էյի
ս
՚՛
Մեր
ինքնութիւն բ Հաստատելէ
վեր^^
մեզի
տարին եւ լե­
ցուցին
Ու֊լու– ճամին
(
Հայկական
Հինաւուրց
Պօղոս-Պետ–
բոս
եկեղեցին)
:
Տասբ վայրկեան
որպէս
Հիւր
մնալէ
Վք՚Ը
Հասկցանք թէ մարգիկ
կան ներսբ,
որոնք
եօթը
ամիսէ
վեր
Հերթի
կըսպասէին
–
ու չգիտէին
թէ ո ւբ պիտի
ղրկուին
:
Այս պարագան
մեր վբ
ա
յ
վատ
տպաւորութիւն
գործեց
։
Նկատ ի ունենալով
ճամիին
ներքին
ապականուած
օգ
ու
ոջիլները,
եզրակացուցինք
թէ դժ՜ուար է այստեղէն
ով
գուբս
գալը է
^
Մ
ա
յիս
11/ ՛
առաւօտն
Էր , զինուորներոլ
փոխագրութեան
գործով
զբաղող
թուրք
պաչտօնեաները
ճամիին մեծ
գուռը
բանալով
սկսան
մէկիկ
մէկիկ
կանչել
փոխագրուելիք
զին­
ուորներ
ը։ «Շէքիբ
օղլու
Հ ասան | կէլ օգ յ ում կէէ&
ւ
ՀձՍ արգիս
Օղլու
Աերոբ,
կէ լ խային
կէլ» , «Վասիլ
օղլու
Տէմէթբէ,
կէ չ
խբնզըր
,
կէչ»
։
ԱՀաւասիկ
նմոյշնեբ
թուրք
պաչտօնեանեբու
կողմէ
քրիստոնեանեբու
վերաբերմամբ
ցոյց տրուած
։
Այգ °Րբ մենք ալ բախտ
ունեցանք
կան չուելու,
գուբս
ելանք
ճամիէն
թուրք պա շտօնեային
շնական
աբտայայտու–
թիւնները
լ
Ա
ելով
եւ ակամայ
Հանդուրժելով։
Մեր
խումբը
բաժնեցին
երեք մասի,
մէկը՝
Երգնկայ,
մէկբ
Եօմրա
ԼՏրապիզոնի
շրջան)
,
ի
ս
կ
՚
^ԲւՀրե
է*
ոէ
–
մբը^
որուն մէջ կը գանուէի
ես, Մուրատ
հ)ան Օղլու
երթալու
Համար։
–
^–
Մեր ճամբու պաշար բ տալէ վեր^^ երկու
ոստիկաններու
Հսկողութեամբ
ճամբայ
ձգեցին
Բաբերգէն
դէաի
Վարղե–
Հան։
Գիշերը Հոնպիտի
մնայինք։
Այնտեղ
մեզի բաբէ
գա­
լուստի եւ ողջերթի
եկած էին մեր գիւղացիներէն
քանի մը
անձեր , դպրոցական
դասընկերներէս
^հաբբիէլ
րեւանեանը
մեծ
յոյսեր
ներշնչեց
մեղի, նկատի
ունենալով
ի տա
լիոյ
Դաշնակիցներուն
կողքին
պատերազմ
յայտարարելը։
Fonds A.R.A.M