ԵՒ ԻՐ
ՎԱՐԴԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆԸ
թ ի ւ ն , յապաշիւարութիւն , ի ք ա ւ ո ւ թի ւ ն ե ւ բ թ ո ղ ո ւ ­
թ ի ւ ն մ ե ղ ա ց : Ի յ ա ր ո ւ թի ւ նն մ ե ո ե լ ո ց : ի դատաստանն
յա ւի տ ենից հո գ ւ ո ց ե ւ մա րմնո ց , յ ա ր ք ա յ ո ւ թ ի ւ ն ն երկ­
նից ե ւ ի կեանսն յաւիտենականս :»
Նոյնպէս
յաւելոլմներ
եղած են կցորդին
% «
իսկ որք ասենն՝ էր երբեմն
յորմամ
ո՛չ էր Որդէն,
կաս
1
Էր ե րբ եմն յ ո ր ժ ա մ ո՛չ Էր ս ո ւ ր բ Հ ո ­
գին,
կամ թէ յո չէից
եղեն, կամ յայլմէ
\
էութենէ
ասեն
լինե
ւդՈրգին
Աստուծռյ
եւ կամ
զս՛ուրբ Հո գ ին–
եւ թէ
փոփոխելիք
են կամ այլայլելիք,՝
զայնպիսիսն
նզովէ
կ աթողի կ է ե ւ աոաքելական ս ո ւրբ ե կ եղեցի : »
Երր Արիսաակէս
Հայաստան
դարձաւ,
իրՀեա ,բե­
րաւ Հանգանակէ
օրինակ մր, որուն Վրայ
ծերունի
հայ­
րապետը
( 86
տարեկան է ր )
աւելցուց
. «
Իսկ մ ե ք փա–
ււաւռբեԱցոլք որ յաււաջ քան.զյաւիտեանս երկիր պագա­
նելով Սրբոյ Ե րրորդ ութե անն ե ւ մի Ա ս տ ուա ծ ութե անն
Հօր ե ւ Որդւոյ ե ւՀ ո գ է ո յն Սրբոյ , ա յ ժ մ ե ւ միշտ եւ յ ա ­
ւիտեանս յ ա ւ ի տ ե նի ց : »
ինչպէս
էլերեւայ,
երկու
ձեւերուն
աարբերութե^
նէն , այն եզրակացութեան
կը յ անգինք
,
որ քանիցս
ե^.
զած են անոր մ\կչՀ մտած
յալելումները,
որոնք
միչտ
ուղղափառութեան
արտայայտոլթիւններն
են I
Հակառակ
իր յառաջացած
՛
տարիքին
,
ծերունազարդ
Հայրապետը
կանոններ կը սաՀմանէր
,
ճառեր ու
ողօթք–
ներ կը գրէր : Իր
Յասաիւապատումր
մինչեւ
մեղի
Հասած
է , իսկ իր
Պատարագամատոյցը
կը գործածուի
մինչեւ
այսօր Եթովպիական
(
Հապէչ ) եկեղեցիին
կողմէ , Ո–
բուն մէկ օրինակը կր գտնուի
Լիօնի
մատենադարանը
։
Հայրապետը
յաճախ
կ՚առանձնանար
բնութեան
ծ ՞ –
ցը, միչտ խոկումներով
ու ճգնութեամբ
անցընելով
իր
°րերը. ու այսպէս
326
թուին,
Հաւանաբար
,
քարայրի
- 6 3 –
Fonds A.R.A.M