Տայու տիպարն էր ան։ Իր ծերութեան օրերուն, երբ կր տեսնէր
ՈՐ
կարդ մը աշ­
խատիլ չուզող վախկոտ, ծոյլ արարածներն էին
ՈՐ
Կոմիտէ կ՚ըլլային, շատ կր
բարկանար եւ կ՚րսէր
ՈՐ
ասոնք մեր տունը պիտի քանդեն, ասոնք որեւէ կերպով
աշխատիլ չկրնալով, ազգիս վրայ բեռ կ՚լւլլան։
Բդէն* իր տոաներուն, եւ ադջիկին եւ Տարսներուն զրել-կարդայ սորվե­
ցուցած
ԷՐ
։
Մինչեւ
1870
ական թուականները դպրոց չկար այդ շրջանին Սէ;
եւ գրեյ-կարդալ գիտցողնեգր հազուագիւտ էին, եւ ինքն էր
ՈՐ
համոզելով կամ՛
ծեծով՛ գրե|–կւսրդսւլ կր սորվեցնէր ամծնուն։ Գիւղացիները կը սիրէին եւ կը
յարգէին ցինք, ինքն անոնց կ՚օգնէր եւ կը ծառայէր։
էտասգիւղի Ս. երրորդտլթիլն եկեղեցւոյ շինսւթեան մասնակցեցաւ եւ ա–
ւագ սեղանն այ՛ իր արդար վաստակէն շինեց (իր տղոցմէն չառաւ)։ Հարիւր մէկ
տարի ապրեցաւ։
ԻՐ
կեանքին վերջին օրերուն (1895) թուրք կառավարութիւնը
անհանդուրժելի դարձած էր։ Բդէ տեսաւ իր զաւակներուն հալածուիլը եւ տա–
ււապանքը՛ թրքական բանտերուն մէջ, եւ ինքն ալտառապեցաւ ատով։ իր կնոջ*
Ռեհանի (իննսունը հինգ տարեկան նասակին մ է յ ) մեււՏելէն (
ՏՁձ)
ետք, ինք
երկու տարի Տաղիւ ապրեցաւ, եւ ասիկա՝ ըստ իր գուշակութեան եւ բաղձան­
քին, եւ 1895 ի ամրան մեռաւ եւ թաղուեցաւ
Ձորոյ թաղի գերեզմանատունը։
Մինչդեռ իր հայրբ (Ամիր) 1863 ին Խասգիլդի մ է յ մեռած էր եւ թաղուած
8.
Ստեփաննոս Եկեղեցւոյ շրօափակին մ է յ ։
Գասպար (1830-1900) Բդէէն աւելի երկայնահասակ, բայց աւելի բարակ,
խոշորակազմ մարդ մբն էր, խելացի աչքերով եւ անուշ դիմադծութեամբ, խիստ*
իր առեւտրական գործառնութեանց մէչ, ու սէրէ աւելի յարգանք կը ներշնչէր
իր համագիւղացիներուն։ ՚ԼանառակաԱոլթեաւքբ հարստացած ըւլալով, ընդար­
ձակ կալուածներու տէր դարձած էր, բայց փոխանակ իր երկրացի հարուստնե­
րուն պէս կծծի, ադան ըլլալու, ընդհակառակն՛ առատաձեռն էր, որեւէ հան­
գանակութեան ամենառատ կերպով՛ առային մասնակցողներէն էր; Իր զաւակ­
ներուն դպրոցական ծախքերը եւ ուսման Տամար ամեն տեսակ զոՏողութիւն
յանձն կ՚առնէր։ Առային Մշեցին էր որ 1892 ին, իր տասներկու ամեայ զա­
ւակները Պոլիս ղրկեց եւ գիշերօթիկ դպրոցի մ է յ տեղաւորելու՛՛ տարեկան քա–
ռասուն-յիսոլն ոսկիի ծախքը վնարեց սիրայօժար։
էրը իր քրտինքով շաՏած անչափ հարստութիւնը, 1890 էն սկսեալ, իր զա­
ւակներուն
•
ՀոմիթաՏի
ըլլալուն հետեւանքով, թուրքերուն կողմէ կը գրաւուէր
եւ ինքն ալ՝ իր եղբօր նետ բանտարկութեան կը դատապարտսւէր, Գասպար Ո՛չ
տրտնջաց եւ ո՛չ իսկ յանդիմանական խօսք ըրաւ իր զաւակներուն։
Գրել-կսւրդալր այնչափ շատ կը սիրէր որ յաճախ կը կրկնէր՝ յիշելով
իր մանկութիւնը, իր մօր եփած նաւերը, զորս կը տանէր իր ուսուցիչ Տէր
Սերոբին, կը յիշէր Տէր Օերոբէն իր կերած ծեծերը, եւ կը կրկնէր շարունակ։
« -
Ամէն մէկ մազիս (ամար՛ հինգական հարուած կերած եմ տէրտէրէն,
երանի թէ տասնական հարուած կերած ըլլայի եւ քիչ մը աւելի բան սորված
Ը1լայի»«
Fonds A.R.A.M