Տէր Սերոբ հր ամբողջ գիտցածը սորվեցուցած
ԷՐ
արդէն, եւ աւե|ին
չունէր
ՈՐ
տար, դժբախտաբար;
Գասպար՛ ուղիդ, անկաշառ, բղալով, իր վճիռին կբ դիմէին բոլորր։
Դպրոցասէր րլլալուն՛ ծայր աստիճան յարգանք կ՚ընծայէր դասատուներուն, եւ
Միացեալ Ընկերութեան վարժարանին բոլոր դասատուները մեր տան մշտակայ
նիլրերն էին։
Ան իրաւունք ունէր երկար եւ երջանիկ ապրելու, բայց 1890-1900 եղած
յեղափոխական կռիւները, անոնց՛ մեր տան վրայ ունեցած ադդեցութիւնը, շու­
տով ծերացուցին դինքր, եւ Մկրադոր գիւղէն վերադարձին, Մեղրագետի մէջ *
թուրք երկու հրոսակներուն իր վրայ գործած յարձակումը եւ կատարած խոշտան­
գումը հիւանդ ձգեցին գինք եւ 1900 Սեպտեմբեր 6 ին մեռաւ Մուշի մէջ ել
թաղուեցաւ Յորոյ թաղի գերեզմանատունը, մեր ընտանեկան դամբարանին մէջ։
Կարապետ-Հա&ի Կարօ (1854-1911) Բդէի երրորդ որդին եւ Գասպարի
եղբայրն էր։ Ան իր հայրենակիցներուն հետ վարուելու կերպ մը ունէր, որ գինք
սիրելի րնծայած էր բոլորին անխտիր, անոնց կեանքով կ՚ապրէր, անոնց
կրած նեղութիւններբ ինք կր բաժնէր անտրտունջ։ հր կեանքին մեծ մասը
պանդխտութեան մէջ անցուց՛ Պոլիս կամ այլուր, Մշեցի նայ մշակը ուր որ
կ՚երթար,
ինքն ալ անոր ետեւէն կ՚երթար՝ թէ իբր յանձնակատար, թէ իթր
մխիթարիչ՛. 1893էն ի վեր, համիտական բռնակալութեան բերումով այլեւս
չկրցաւ պանդխտութեան երթալ եւ Մուշ մնալու ստիպուեցաւ. իմ եւ եղբօրս
Միսակի պատճառով* իբրեւ
՞
ԲօՍիթաՏի
ամբաստանուե|ով՛ յաճախ բանտարկու­
թեան ենթարկուեցաւ՛ առանց տրտունջ մը յայտնելու։ Եօթը տարուան բան­
տարկութեան դատապարտուեցաւ՛ լոկ այն պատճառով
ՈՐ
խուզարկութեան մը
պահուն, իր վաճառատան տոմարին մէջէն՛ յեղափոխականի մը ստորագրու­
թեամբ ընկալագիր մր ելած էր, եւ քանի որ վաճառատան պետն ինքն էր,
ինքն ալ պատասխանատու համարուեցաւ, թէեւ ամէն ոք գիտէր թէ ինք բնաւ
տեղեկութիւն չունէր ատկէ։
Ընկերասէր, ազգասէր անձ մրն էր եւ իր ամբողջ հարստութիւնը կոր*
սընցնելէն ետքն իսկ՛ նորէն յարգելի էր իր հայրենակիցներուն։
1911
ին կողատապէ հիւանդանալով՛ մեռաւ եւ թաղուեցաւ Տէորոյ թագի
գերեզմանատան մէջ։
Տէր Մանուէլ (1832-1905) 1*(6էի երկրորդ որդին էր, որ իր պատանու­
թեան իսկ ըմբոստ ոգի մը ունէր, կռուազան էր եւ գրել-կարդալու փափաք
չունենալուն պատնառով՝ հօր աչք էն եյած էր։ Ան
ՕՐ
մը, առանց իր ծնողքին
գիտութեան եւ հաւանութեան, Տիգրանակերտցի Տ. Մկրտիչ Տամասու եպիսկո­
պոսէն քահանայ կը ձեռնադրուի, ինչպէս
ՈՐ
առանց իր ծնողքին հաւանու­
թեան՛ ամուսնացած էր համագիւդացի օոխէեան Եդիսաբէթի հետ։
(՛
դէն,
ՈՐ
խիստ բծախնդիր մարդ մըն էր, բնաւ չներեց անոր այս ըմբոս­
տութիւնը, զայն արտաքսեց տունէն։ Իր ձայնի քաղցրութիւնը եւ բնաւորութեան
խիզախութիւնը՛ Տէր Մանոլէլր սիրելի դարձուցին ամէնքին եւ մանաւանդ իր
Fonds A.R.A.M